Κρυφτό στο Δάσος: Εντυπώσεις και φωτογραφίες από μια γαστρονομική εμπειρία στο Makris

Το εστιατόριο Makris στην Ερμού ήταν μια από τις σημαντικότερες εστιατορικές αφίξεις της χρονιάς στην Αθήνα και είναι το εστιατόριο που επιλέξαμε για την ξεχωριστή γαστρονομική εμπειρία που ζήσαμε πριν λίγες μέρες. 

Αφορμή για το ιδιαίτερο αυτό FNL event ήταν η κυκλοφορία από την νέα ιδιοκτησία της Boutari του εμβληματικού Grande Reserve Boutari σε δύο θρυλικές χρονιές που βρίσκονται σήμερα στο απόγειο της ποιότητάς τους: του 2011 και του 2013! Τα δύο αυτά κρασιά έδωσαν τις «πάσες» για το concept του μενού αλλά και για τα «ζευγάρια» τους καθώς το καθένα τους σερβιρίστηκε μαζί με ένα ακόμη εισαγόμενο κρασί που πολλοί από εμάς παρομοιάζουμε με την Νάουσα και το Ξινόμαυρό της.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο ικανότατος σεφ του Makris, Πέτρος Δήμας, εμπνεύστηκε από το δάσος, τον χειμώνα, την τέχνη και βέβαια τις αρετές της παλαιωμένης Νάουσας και δημιούργησε ένα ξεχωριστό μενού-εμπειρία που θα ήταν το θέμα της βραδιάς μας: Δραπετίνδα (Κρυφτό) στο Δάσος.

Ο κεντρικός χώρος του εστιατορίου είχε στηθεί με δύο μεγάλα τραπέζια που φιλοξένησαν τους 30 τυχερούς που παραβρέθηκαν. Τους υποδεχθήκαμε με ένα ποτήρι σαμπάνια Deutz και γρήγορα την προσοχή όλων κέντρισαν οι βαθυπράσινες, σατέν κορδέλες πλάι στα μενού.

Όταν, λίγα λεπτά μετά τις εννέα, καθίσαμε και οι σερβιτόροι ζήτησαν την άδεια να μας δέσουν τα μάτια οι απορίες λύθηκαν …τα amuse bouche σερβιρίστηκαν, τα αρώματα και η αίσθηση του δάσους μας πλημμύρισε ενισχυμένη από την απουσία της όρασης. Το λύσιμο της κορδέλας στην συνέχεια αποκάλυψε το εντυπωσιακό σκηνικό που είχε στήσει ο σεφ.

Ένα πυκνό καπουτσίνο μανιταριών και κάστανου παρέα με ένα εξαίσιο μπριος με μανιτάρια ήταν η συνέχεια πριν περάσουμε στο πρώτο πιάτο: χόρτα, με αυγό ορτυκιού και κουκουνάρι που συνοδεύτηκε ωραία από την εμβληματική Σαντορίνη της Boutari, την Kallisti Reserve 2020.

Η συνέχεια ήταν και το κύριο θέμα μας και -όπως πάντα- μας προετοίμασε για αυτό το ελληνικό γαστρονομικό νερό, η Δουμπιά, με τις φίνες και δροσιστικές φυσαλίδες του. Δύο κύρια πιάτα λοιπόν και το καθένα τους σερβιρισμένο με δύο κρασιά.

Ξεκίνημα με ένα φανταστικό ορτύκι το Grande Reserve Naoussa Boutari 2013. Ένα πολύπλοκο και μεταξένιο κρασί στο καλύτερό του σημείο που εξηγεί γιατί πολλοί παρομοιάζουν το Ξινόμαυρο με το Pinot Noir, έτσι μαζί του είχαμε μια απολαυστική Βουργουνδία από τη Deals, το Volnay 2018, Maison Joseph Drouhin. Και τα δύο κρασιά αναδείχθηκαν στα Riedel ποτήρια του εστιατορίου και συνόδευσαν πολύ πετυχημένα το ορτύκι.

Ο ελληνικός μαύρος χοίρος με φρούτα του δάσους ήταν το δεύτερο, και πιο πλούσιο κύριο πιάτο μας. Μαζί του και πάλι ένα ζευγάρι κρασιών. Η πιο πληθωρική και παραδόξως πιο «νέα» Grande Reserve Naoussa Boutari 2011. Η εμβληματική αυτή χρονιά έδωσε ένα πολυσύνθετο κρασί με απολαυστικό στόμα και αισθητές ακόμη τανίνες που θα το πάνε ακόμη παραπέρα. Μας έδωσε έτσι πάσα για το δεύτερο σταφύλι που έρχεται στο μυαλό πολλών όταν σκέφτονται Ξινόμαυρο, το Nebbiolo. Έτσι, απολαύσαμε μια ακόμη κορυφαία επιλογή από το portfolio της Deals, το Barbaresco Curra 2019, Azienda Agricola Sottimano.

Ένα εξαιρετικό επιδόρπιο από κάστανα και ρούμι, έφερε μαζί του και ένα ακόμη κρασί αποκάλυψη της Boutari: το γλυκό Ιουλιάτικο του 2008, ένα πολύπλοκο λιαστό κρασί από Λιάτικο με θαυμάσια ισορροπημένη γλυκύτητα.

Κλείσαμε με μια ακόμη κορυφαία επιλογή από την Taf, τον espresso San Luis του El Salvador με στρογγυλό, κρεμμώδες στόμα.

* Φωτογραφίες Panos Smirniotis