Η οικογένεια Marnier μπορεί για αιώνες να μαγεύει τον πλανήτη με τα ηδονιστικά λικέρ πορτοκαλιού της, ωστόσο η Alexandra Marnier Lapostolle για χρόνια αναζητούσε την οινική έκφραση της μαγείας. Και την βρήκε στην Χιλή και την περιοχή της Colchagua, όπου στην κοιλάδα της Apalta ένα κτήμα 60εκταρίων αποτέλεσε τη βάση για ένα από τα πιο εμβληματικά κρασιά που έχει να επιδείξει η Χιλή αλλά και γενικότερα ο λεγόμενος Νέος Κόσμος.
Βέβαια σε αυτό τον υπέροχο τόπο η οικογένεια της ευγενούς γαλλίδας μάλλον βρήκε… Παλαιό κόσμο. Δυστυχώς δεν έχω προσωπική εμπειρία, όμως ο τεχνικός διευθυντής Jacques Begarie μιλά για μια φύση γεμάτη αρώματα αγριοθύμαρου και δεντρολίβανου, για ελιές που καταλαμβάνουν τμήμα της ιδιοκτησίας, για ζεστά άνυδρα καλοκαιρία και λαμπερό φως… Συνεπώς μιλάει για μια Μεσόγειο στους πρόποδες των Άνδεων!
Το 1997, τρία χρόνια μετά την εγκατάσταση στο κτήμα κυκλοφορεί η παρθενική χρονιά αυτού του iconic κρασιού. Όμως μην φανταστείτε ότι το Clos Apalta 1997 ήταν ένα κρασάκι από 3 ετών κλίματα, αφού οι Marnier Lapostolle βρήκαν εκεί έναν προφυλλοξηρικό αμπελώνα φυτεμένο με Carmenere, Cabernet Sauvignon και Merlot, Μπορντολέζικες ποικιλίες που (μαζί με λίγο Petit Verdot που προστέθηκε) εξακολουθούν να αποτελούν την ατμομηχανή αυτού του μεγάλου ερυθρού.
Η Andrea Leon είναι υπεύθυνη για αυτό τoν θησαυρό που πλέον έχει μέση ηλικία 80ετών και αποδόσεις 45hl/ha, ενώ τον ρυθμό δίνει ο πολύς Michel Rolland, στο μοναδικό consulting που προσφέρει εντός της Χιλής. Οι καταξίωση δεν άργησε να έρθει με την εσοδεία του 2005 να αποσπά την πρώτη θέση στο Top 100 του περιοδικού Wine Spectator, άλλες 2 χρονιές να μπαίνουν στην τριάδα και πλήθος μεγάλων οινοκριτικών να του χαρίζουν απόλυτες βαθμολογίες ή σκορ πολύ κοντά σε αυτές.
Η συνταγή του μπορεί να οδηγεί σε χρυσά αυγά και απόλυτη επιτυχία, όμως ακόμα και σε μια τέλεια εφαρμογή της –όπως με βεβαιότητα είναι η περίπτωση του Clos Apalta- καταλήγει σε αποτελέσματα που απέχουν παρασάγγας από αυτά που είναι ικανά να με αγγίξουν σε ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο. Προφανώς το Clos Apalta εντυπωσιάζει με την τρομακτική συμπύκνωση και την πληθωρικότητά του αλλά και με την εκπληκτική σταθερότητα που δείχνει από χρονιά σε χρονιά. Φαντάζομαι ότι η ηλικία των αμπελιών θα παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτή την αρετή, η οποία κάτω από άλλες προϋποθέσεις θα αποτελούσε απόλυτο κομπλιμέντο μου για ένα σπουδαίο κρασί. Όμως η λέξη σταθερότητα εδώ είναι μάλλον ένας ευγενικός τρόπος για να πω “κρασί καρμπόν” αφού ούτε η παλαίωση ούτε η διαφορά στις καιρικές συνθήκες της εκάστοτε εσοδείας ήταν ικανές να προσφέρουν μια ποικιλία αρωμάτων και γεύσεων.
Πριν μου δοθεί μια 4πλη απόδειξη για την εμπιστοσύνη στην παραπάνω πεποίθηση μου, το Petit Clos 2020 Magnum (8/10) ανέλαβε το ζέσταμα πριν την άνοδο στο ρινγκ. Η εν λόγω ετικέτα δεν πρέπει να θεωρηθεί ως η 2η του Clos Apalta, μιας και δεν προέρχεται από καρπό νέων αμπελιών ή λιγότερο καλών plot (άλλωστε δεν υπάρχουν τέτοια!). Αντίθετα είναι ένα κρασί που ξεκινά να γίνει ο ξακουστός αδελφός αλλά δεν εξελίσσεται τέλεια στα βαρέλια. Πάνω από 2 χρόνια και εδώ η παραμονή σε αυτά, 15% και εδώ το αλκοόλ. Κατά τα άλλα ένα κρασί με πλούτο και μάκρος, που διαθέτει Χιλιάνικη κασσίς τυπικότητα, ανθικό και βοτανικό χαρακτήρα, ωραίες τανίνες και δομή για 3-5χρόνια.
Το Clos Apalta 2020 (9/10) έσυρε τον χορό της μίνι κάθετης γευσιγνωσίας γεμίζοντας το ποτήρι με τρομακτικά πυκνό μαύρο φρούτο και μελάνι. Στιβαρό και καλοδομημένο πατά πάνω στο σώμα του άφθονου φρούτου και των 15βαθμών προσφέροντας εξαιρετική ισορροπία μεταξύ οξύτητας, γλύκας και τανινών.
Το πολυπαινεμένο Clos Apalta 2015 (8,5/10) έχει κατεβασμένο το Carmenere και ανεβασμένο το Cabernet Sauvignon (46%/30%) σε σχέση με το (64/19) του ’20! Μην φανταστείτε όμως ότι αλλάζουν και πολλά: υπερπυκνό μαρμελαδιασμένο φρούτο, πλούσιο σώμα, άφθονο αλκοόλ και σχετικά μαλακή γεύση με λίγο πιο σύντομο τελείωμα…
Η οινοποίηση έχει γίνει σε μικρά βαρέλια και όχι σε μεγάλους κάδους, η χρονιά ήταν ζεστή και πρώιμη ενώ η τζούρα του Petit Verdot δεν έχει ακόμα προστεθεί στο blend. Λεπτομέρειες χωρίς σημασία, αφού το Clos Apalta 2012 (8,5/10) κόβεται με το μαχαίρι προσφέροντας απίστευτα χορταστικές μπουκιές μελάσας, γλυκόριζας και μαρμελάδας μαύρων μούρων. Οι σχετικά μαλακές τανίνες και το ακόμα πιο χωνεμένο βαρέλι χαρακτηρίζουν αυτή την εντυπωσιακή χρονιά, ενώ φαντάζομαι ότι δεν θα έχετε κάποια απορία περί του αλκοόλ…
Το Clos Apalta 2010 (8,5/10) θεωρητικά προέρχεται από μια κρύα χρόνιά. “Επιτέλους, θα βρούμε λίγη φρεσκάδα” σκέφτηκα, αλλά φευ… Η φύση έχει υποταχθεί στην …φύση του Rolland, και αυτή είναι καμωμένη με στέρεο, υπερώριμο φρούτο και μαύρη ζάχαρη. Το κρασί μάλιστα είναι το ίδιο βαρύ με το 2015(!) ενώ διαθέτει το ίδιο αχώνευτο ξύλο και το ίδιο έντονο οινόπνευμα.
Υποθέτω ότι έγινε σαφές το γεγονός ότι το Clos Apalta διαθέτει έναν χαρακτήρα που βρίσκεται στον αντίποδα την οινικής προσωπικότητας που με γοητεύει. Όσοι όμως θαυμάζουν και απολαμβάνουν τα κρασιά γυμναστηρίου όπου ισχύει το “more is more” θα βρουν σε κάθε φιάλη Clos Apalta μια ύψιστη έκφραση. Απλά θα τους συμβούλευα να μην ταλαιπωρούνται αναζητώντας συγκεκριμένες χρονιές, μιας και οι βαθμολογίες μπορεί να είναι διαφορετικές ή γεύση όμως είναι μια!
Το Clos Apalta εισάγεται από την Deals, 210 2321212.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση