Έφτασα στο Νέο Ψυχικό την Παρασκευή το βράδυ με δυνατή βροχή. Παρόλο που το μόνο που θα έπρεπε να με ενδιαφέρει εκείνη τη στιγμή ήταν να μπω όσο πιο γρήγορα γινόταν μέσα στο εστιατόριο, για μια στιγμή αφέθηκα να με παρασύρει το θέαμα των τραπεζιών με τα άσπρα τραπεζομάντιλα και τις κομψές καρέκλες που θύμιζαν τα κλασικά ,παριζιάνικα καφέ της Opéra, δημιουργώντας την εντύπωση πως μια αλεγρία πλανιόταν ήδη πίσω από την τζαμαρία της όμορφα φωτισμένης μονοκατοικίας – που παλαιότερα στέγαζε την Ράμπα.
Η παρέα μου ήταν ήδη καθισμένη σ’ ένα τραπέζι που μου επέτρεπε να βλέπω το μπαρ και ένα μέρος από τον ενιαίο εσωτερικό χώρο, που σχηματίζουν τα ενωμένα, σήμερα, δωμάτια της παλιάς μονοκατοικίας. Οι πορφυρές- ματζέντα αποχρώσεις των τοίχων, αγαπημένο χρώμα της Colette, δημιουργούν μια πιο intime ατμόσφαιρα. Η διακόσμηση, όπως και όλο το concept του εστιατορίου, παραπέμπουν στη Γαλλία των αρχών του περασμένου αιώνα. Άλλωστε και το όνομα «Colette» τιμά μια σπουδαία γαλλίδα συγγραφέα του 20ου αιώνα, τη Sidonie-Gabrielle Colette, η οποία έμεινε στην ιστορία της λογοτεχνίας για τη μοναδική γραφή της, αλλά και για τη σημαντική συμβολή της στη χειραφέτηση και στην απελευθέρωση των γυναικών. Η Colette – που υπήρξε, ταυτόχρονα, δημοσιογράφος, ηθοποιός, μίμος, χορεύτρια, πρωτοπόρος φεμινίστρια και πανηδονήστρια – ύμνησε τις απολαύσεις της ζωής, με τον δικό της, απολύτως ελευθέριο και σκανδαλιστικό, για την εποχή της, τρόπο.
Ενώ περιμένω να καταλήξουμε ως προς την παραγγελία μας επιλέγω ένα la Femme cachée και έτσι διαπιστώνω πως και τα οκτώ κοκτέιλ στον κατάλογο σχετίζονται με την Colette∙ άλλα με τα ονόματά της και άλλα με τις νουβέλες ή τα μυθιστορήματα της. Διαλέγω τα σπαράγγια γκρατινέ με γραβιέρα 14μηνης παλαίωσης και τα νιόκι parisienne με endives (κιχώριο), αχλάδι, καρύδια πεκάν και σος roquefort – ακόμα κρατώ την εξαιρετική γεύση τους στη μνήμη μου – και δοκιμάζω μπουκίτσες από το καλοφτιαγμένο βοδινό ταρτάρ με κρεμμυδάκια échalotes (ασκαλώνια), μουστάρδα Dijon και κάπαρη, καθώς και από το foie gras σχάρας με τσάτνι πράσινου μήλου, γκλάσο Port και πιπέρι Szechuan, που παρήγγειλαν οι υπόλοιποι.
Ακολούθησε μια ανάμεικτη σαλάτα με ζεστό κατσικίσιο τυρί, αχλάδι, κολοκυθόσπορους και μια πιο νεωτεριστικής προσέγγισης vinaigrette με μέλι και βαλσαμικό ξίδι. Στη συνέχεια περάσαμε στο ψάρι. Εκτίμησα την άψογα ψημένη στη σχάρα γλώσσα του Dover, που συνοδευόταν από μια καλοφτιαγμένη σος meunière.
Κατά κοινή ομολογία, όμως, η κορύφωση της βραδιάς ήταν εκείνη η côte de bœuf, που έφτασε, όπως τη ζητήσαμε, ψημένη à point (medium rare), με την κρούστα της σωστά σχηματισμένη, τρυφερή και ζουμερή, με τις ίνες της μόλις συσταλμένες, και θελκτικά ροδαλή στο εσωτερικό της. Τόσο άψογη που επισκίασε τις τραγανο-τηγανισμένες πατάτες και τις συνοδευτικές σάλτσες της (διαλέξαμε τη béarnaise και την Café de Paris), που, στην κυριολεξία, είχε επιμεληθεί ο chef de cuisine Γιώργος Καλλίθρακας.
Από τα επιδόρπια, που «υπογράφει» ο έτερος των διδύμων, ο chef pâtissier Θανάσης Σταμούδης, ξεχώρισα την crème brûlée με βανίλια Μαδαγασκάρης και βατόμουρα, αν και πιστεύω πως η τάρτα πικρής σοκολάτας με καφέ arabica και αλατισμένη καραμέλα είναι το ιδανικό γλυκό για να παρατείνει κανείς τη βραδιά του, απολαμβάνοντας ένα επιδόρπιο οίνο ή ένα παλαιωμένο απόσταγμα σε αυτόν τον πολύ γοητευτικό χώρο που σε κάνει να θέλεις να παρατείνεις την παραμονή σου.
Θα περίμενα, βέβαια, η λίστα των κρασιών και των αποσταγμάτων να δίνει μεγαλύτερη έμφαση στο γαλλικό αμπελώνα, αλλά και μόνο που βρήκα την αγαπημένη μου Ratafia de Champagne - Solera από την Domaine Henri Giraud, με κάνει να πιστεύω πως σε μια επόμενη, βραδινή, μου επίσκεψη η λίστα θα έχει διευρυνθεί και προς αυτή την κατεύθυνση. Στο μεταξύ, βέβαια, ίσως να έχω προλάβει να έρθω κάποια στιγμή για πρωινό καφέ ή για μεσημεριανό γεύμα. Γιατί όπως έγραφε και η Colette στο βιβλίο της J`aime être gourmande: «Ο πραγματικός γκουρμέ είναι αυτός που απολαμβάνει εξίσου μια φέτα ψωμί με βούτυρο και ένα αστακό στη σχάρα, αν το βούτυρο είναι όσο φίνο πρέπει και το ψωμί καλοζυμωμένο». (Le vrai gourmet est celui qui se délecte d’une tartine de beurre comme d’un homard grillé, si le beurre est fin et le pain bien pétri).
Info: Βασιλείου Δημητρίου 14 Νέο Ψυχικό, τηλ. 210 2650200, Ανοιχτά: Καθημερινά από τις 10:00
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση
Μια μικρή επισήμανση: η σωστή διεύθυνση είναι Βασιλείου Δημητρίου :) Βασιλιά με όνομα Δημήτρη δεν είχαμε :)
Χαχα μα ασφαλώς έχετε δίκιο! Είναι ο παλιός δαίμων του τυπογραφείου που ενίοτε χτυπά και στο διαδίκτυο :) ! Ευχαριστούμε