Δύο λόγια και τρία hot-spots για την Κύθνο

Πρώτοι κάτοικοι της Κύθνου ήταν οι αρχαίοι Δρύοπες που είχαν βασιλιά τους τον Κύθνο, στον οποίο οφείλει και την ονομασία του το νησί. Η Κύθνος ονομαζόταν επίσης και Δρυοπίς, λόγω του όμορφου χωριού Δρυοπίδα που κατοικείται έως σήμερα και που αξίζει κάποιος να επισκεφθεί. Εκεί μπορεί να θαυμάσει κανείς το αρχαίο θέατρο και το σπήλαιο Καταφύκι, στο οποίο σε ξεναγούν παιδιά του χωριού. Με την πάροδο των χρόνων στο νησί δόθηκαν πολλά και διαφορετικά ονόματα, όπως Θερμιά, ονομασία που προήλθε από τις θερμές πηγές που υπάρχουν στην περιοχή Λουτρά. Εκεί λοιπόν πρόκειται να γίνει και μία από τις μεγαλύτερες επενδύσεις στα χρονικά του τόπου, με την ανακαίνιση του ιστορικού Ξενία και των λουτρών του Όθωνα και της Αμαλίας, που θα συνδυάζει τον τουρισμό με τα ιαματικά λουτρά της περιοχής και η οποία θα λειτουργεί καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.

Η Κύθνος είναι ένα όμορφο, natura νησί που έχει ως μεγάλο ατού τις πανέμορφες παραλίες του. Αριθμεί 99 διαφορετικούς κολπίσκους, από τις οποίους με ενημέρωσαν πως με το αμάξι σου μπορείς να επισκεφθείς τουλάχιστον τους 40. Κατά αυτό τον τρόπο έχεις την δυνατότητα να επισκεφθείς ορισμένες μυθικές παραλίες, όπως αυτή της Ποταμιάς ή της Γαϊδουρόμαντρας, και που ενδέχεται να τύχει να είσαι πραγματικά ολομόναχος ασχέτως αν είναι γεμάτο το νησί.

Ευθύνονται όμως μονάχα οι παραλίες για αυτή την σπουδαία ανάπτυξη που βιώνει το νησί τα τελευταία χρόνια; Η απάντηση θαρρώ πως είναι όχι. Η ομορφιά του τόπου σε συνδυασμό με τις αποτρεπτικές τιμές των υπόλοιπων Κυκλάδων, ειδικά την σεζόν που διανύουμε, νομίζω πως είναι η πραγματική αιτία. Δεν θα βάλω καν στην εξίσωση την Μύκονο, την Σαντορίνη και την Πάρο, θα αναφέρω όμως την Τήνο, τα Κουφονήσια και τη Σίφνο που φέτος οι τιμές φτάνουν σε νέα ρεκόρ, σημειώνοντας όμως καθημερινά “Sold Out”. Κατά αυτόν τον τρόπο πιστεύω γεννήθηκε η ανάγκη για διακοπές σε ένα νησί όμορφο και ήρεμο, λιγότερο θορυβώδες και σίγουρα φτηνότερο. Έτσι μου περιέγραφαν για χρόνια την Κύθνο.

Οι γαστρονομικές μου περιπλανήσεις στο νησί ξεκίνησαν από το Mirra στο λιμάνι της Κύθνου και  τους παλιούς γνώριμους από το Vezene - Νικόλα Λαμπρογιώργο και Κωνσταντίνα Ρούσσου. Έχουμε ξαναγράψει για την θαρραλέα κίνηση των έμπειρων αυτών ανθρώπων να αφήσουν την Αθήνα και να στήσουν ένα all-day εστιατόριο στο νησί. Σας διαβεβαιώ πως αποτελεί πάντοτε μία αξιόλογη επιλογή, είτε θες να γευτείς μία pinsa (εξαιρετική) με ένα κοκτέιλ, είτε θες να δοκιμάσεις μια κοπή κρεάτος με ένα μεγάλο Bordeaux από την πολυσυλλεκτική λίστα κρασιών τους, είτε απλά θέλεις να πάρεις το πρωϊνό σου. Ιδανικό σημείο νομίζω και για οικογένειες, καθώς κρύβονται πολλές comfort λιχουδιές στο μενού.

Ευρισκόμενοι στην πανέμορφη Χώρα του νησιού, το μάτι ενός έμπειρου ταξιδιώτη πέφτει κατευθείαν στην Μαργιώρα. Ο Φώντας Διαλεισμάς και ο Μιχάλης Δανεσσής έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν πράγματι μία από τις ομορφότερες ¨πιάτσες¨ των Κυκλάδων ανακαινίζοντας ένα επιβλητικό αρχοντικό του 1866, το οποίο άνηκε στην προγιαγιά του Φώντα την λεγόμενη Μαργιώρα. Μετά την εντυπωσιακή ανακαίνιση, κατέλαβαν και τα διπλανά κτήρια σχηματίζοντας ένα bar-restaurant που από το οποίο πραγματικά δεν θες να σηκωθείς από την ομορφιά του. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι σε τέσσερις μέρες στο νησί έκατσα τρεις φορές εκεί, είτε για φαγητό, είτε για κοκτέιλ, είτε για κρασί από την αρκετά ενδιαφέρουσα λίστα που δημιούργησε ο έμπειρος Άρης Σκλαβενίτης του Oinoscent από την Αθήνα. Η κουζίνα της Μαργιώρας έχει στη βάση της ελληνικό χρώμα και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι άκρως συμπαθητική, με πιάτα όπως η σαλάτα παντζάρι-καρπούζι και η πλακόπιτα με καπνιστό κύμα αρνιού και τυροβόλι Κύθνου να ξεχωρίζουν. Τα γοητευτικά βράδια εκεί ίσως μουδιάσουν προς στιγμήν, όταν φτάσουν μερικά αδύναμα πιάτα του καταλόγου όπως τα ρεβύθια με χοιρινό ή το ταρτάρ σφυρίδας, αλλά ακόμη περισσότερο όταν συνειδητοποιείς πως μία παραγγελία με μία σαλάτα, τρία ορεκτικά, δύο κυρίως, ένα γλυκό και ένα μπουκάλι κρασί Rosé de Xinomavro 2007 του Θυμιόπουλου, ξεπέρασε κατά πολύ τα 200 ευρώ. Υπάρχει αναντιστοιχία ποιότητας-τιμής και αυτό αποτελεί την μοναδική αχίλλειο πτέρνα της κατά τα άλλα πανέμορφης Μαργιώρας.

Ακόμη, αξίζει την επίσκεψη και το εστιατόριο Άριας στο απάνεμο και γραφικό κολπάκι της Αγίας Ειρήνης, το οποίο έχει κολλητά το δικό του ήρεμο μπαράκι και το δικό του μικρό του beach bar. Μία καλαίσθητη επιλογή για οργανωμένη παραλία. Το γεύμα εκεί ξεκίνησε ιδανικά με την σαλάτα “Ντομάτα Άριας” (φανταστική ντόπια ντομάτα) αλλά και την κοπανιστή Κύθνου, ένα πυκνό και πλούσιο τυρί. Στο σημείο αυτό θα σας πρότεινα να αποφύγετε την διαφημισμένη αστακομακαρονάδα της Άριας και να επιλέξετε ένα από τα πολύ φρέσκα ψάρια τους για την σχάρα. Παρότι διάλεξα μία εκπληκτική κολοχτύπα κατευθείαν από τα κλουβιά που έχουν εντός της θάλασσας πλάι στο εστιατόριο, η μακαρονάδα πήρε χαμηλό βαθμό χωρίς να βάζω στην εξίσωση την πολύ τσουχτερή τιμή των 130 ευρώ/κιλό. Το μπαρ δίπλα να σημειώσω πως αποτελεί ιδανική λύση για ένα ήσυχο ποτό τα βράδια στο νησί.

Γραφικά ταβερνάκια με αρκετά αξιόλογη τοπική κουζίνα οφείλω να ομολογήσω πως δεν συνάντησα. Ενδεχομένως να μην αντιμετώπισα κάποιο που πράγματι αξίζει και ίσως να αδικώ ορισμένα, αλλά από αυτά που δοκίμασα δεν ξεχώρισε κάποιο.

Φέρνοντας στο μυαλό μου το τετραήμερο που πέρασα στην όμορφη Κύθνο, το συμπέρασμα που βγάζω για το το νησί γενικότερα, αλλά και για τη γαστρονομία του ειδικότερα, είναι πως η μετάβαση από ένα off-Broadway σε ένα trendy νησί των Κυκλάδων απαιτεί χρόνο και δουλεία σε συλλογικό επίπεδο, όχι μόνο σε ατομικό. Μονάχα με μικρά, αργά και σταθερά βήματα το νησί θα φτάσει επάξια εκεί που του αξίζει.