Alfredo`s Grand Dining, η επιστροφή

23 Φεβρουαρίου 2023
Θάλεια Τσιχλάκη
Το εστιατόριο του Regency Casino Thessaloniki φέτος επαναλειτουργεί με την fine dining εκδοχή του, δίνοντας όμως περισσότερη έμφαση στην ελληνικότητα
  • ALFREDO`S GRAND DINING, Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ | Κριτικές Εστιατορίων
7.0
Ατμόσφαιρα:
Εξυπηρέτηση:
Κάβα:
3.5 / 5.0
4.0 / 5.0
3.5 / 5.0
Τύπος:
Ποιότητα:
Κουζίνα:
Formal
Gourmet
Μεσογειακή

Η είδηση πως το Alfredo’s λειτουργεί και πάλι ως εστιατόριο fine dining – πάντα με chef τον Απόστολο Αλτάνη – έγινε αφορμή για να επισκεφθώ το Regency Casino, στο πρόσφατο ταξίδι μου στη Θεσσαλονίκη. Καθώς η Θεά Τύχη δεν υπήρξε ποτέ ιδιαίτερα ευνοϊκή μαζί μου όσον αφορά τα τυχερά παιχνίδια δεν μου πέρασε καν από το νου ότι θα καθόμουν σε κάποιο καζίνο σε  άλλο τραπέζι, πλην αυτών της εστίασης. Έτσι έκανα μια κράτηση για δύο στον privé χώρο του, που φιλοξενεί το εστιατόριο. Η Diva Furtuna δεν το καλοείδε, φαίνεται, οπότε φρόντισε να δειπνώ μόνη μου, Παρασκευή βράδυ, και μάλιστα στο κέντρο μιας κατάμεστης από παρέες σάλας. Δεν πτοήθηκα, βέβαια, καθώς το «άκυρο» της τελευταίας στιγμή μου πρόσφερε την ευκαιρία να απολαύσω το φαγητό μου απερίσπαστη – με τη συνδρομή, ασφαλώς, της καλά συντονισμένης ομάδας του σέρβις, που υποστήριξε το έργο της κουζίνας με τον δέοντα επαγγελματισμό, «λαμπρύνοντας» το δείπνο μου με την άρτια και διακριτική της performance.

Συνήθως σε εστιατόρια που δεν επισκέπτομαι συχνά, επιλέγω το menu degustation. Αυτό μου επιτρέπει να δοκιμάσω πολλά και διαφορετικά πιάτα – που ίσως να μην είχα παραγγείλει από τον κατάλογο à la carte – αλλά και να δω, χάρη στα διαφορετικά του στάδια, όλο το φάσμα των «δυνατοτήτων» της εκάστοτε κουζίνας.

Επέλεξα, λοιπόν, το μενού Alfredo`s Harmony που ξεκινάει με το πιάτο γαρίδα και καβούρι, με κανελόνι πράσινου μήλου, αβοκάντο και χαβιάρι beluga, συνεχίζει με ένα «καρπάτσο» μαύρου χοίρου (φτιαγμένο σαν κρητικό απάκι) με βανίλια και σταφύλι, το οποίο ήρθε σερβιρισμένο σαν ροζέτα, μαζί με μια πίκλα σελινόριζας. Και τα δύο ταίριαξαν όμορφα, παρά τη διαφορετικότητα τους, με το αγαπημένο μου Heissenberg Riesling, 2019 της Domaine Ostertag – το οποίο τα κατάφερε καλά με τα άψογα χτένια με την ολαντέζ κουνουπιδιού με τζίντζερ au vin blanc. Και, πιστέψτε με, σπάνια θα χαρακτήριζα «άψογα» τα χτένια, δεδομένου ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να προμηθευτεί η κουζίνα χτένια που δεν θα την προδώσουν. Αδιάφορη βρήκα μόνο την μανιταρόσουπα που ακολουθούσε, ίσως γιατί δεν ήταν στο ύψος των υπολοίπων πιάτων. Η μεν ζύμη των γεμισμένων με πορτίσινι ραβιολιών ήταν κάπως σκληρή και ο δε ζωμός μανιταριών αδύναμος. Ευτυχώς, λίγο μετά, ακολούθησε ένα από τα καλύτερα πιάτα της βραδιάς∙ ένα μενταγιόν φίνου και γευστικού μπακαλιάρου πάνω χόρτα εποχής, ρίζα μαϊντανού και σάλτσα πιπερόριζας, η οποία έδινε την πιπεράτη νότα της στα πικρούτσικα χόρτα.

Στα κορυφαία πιάτα της βραδιάς τοποθετώ και την κρασάτη φραγκόκοτα με κρέμα πατάτας, φακές μπελούγκα, λευκά και πορτοκαλί καρότα, την οποία ζήτησα διαλέγοντας την έξτρα, από τον κατάλογο, και συνδύασα με ένα Échezeaux του 2017 – που μου πρότεινε ο Χρήστος Βουλγαρίδης, ο οποίος εκτελούσε χρέη σομελιέ εκείνο το βράδυ, όταν του είπα πως «με το πιάτο αυτό θα μου άρεσε μια Βουργουνδία». Η κομψότητα που χαρακτηρίζει τα κρασιά του οίκου Joseph Drouhin και ο αρωματικός πλούτος (πυρηνόκαρπα φρούτα, κακάο και ξύλο κέδρου) του συγκεκριμένου κρασιού, η ντελικάτη αλλά και βελούδινη υφή του «αγκάλιασαν» το πουλερικό, χωρίς να κοντράρονται, όπως φοβόμουν, με τη σος μερλό που το συνόδευε, «απογειώνοντας» τη γεύση του. Το καλό ήταν ότι το κρασί μπόρεσε να σταθεί ακόμα και δίπλα στο λιμπιστικό, αργοψημένο αρνάκι φούρνου με τα γεμιστά με ζοχούς ζυμαρικά καπελέτι, το γαλοτύρι και τη σάλτσα φρικασέ – πράγμα, που δεν περίμενα, ομολογώ.

Παρακολουθώ χρόνια και εκτιμώ την κουζίνα του Απόστολου Αλτάνη αυτή τη φορά όμως, βοηθούσης της απόστασης των δύο χρόνων που μεσολάβησαν λόγω πανδημίας, συνειδητοποίησα πως ο τρόπος που προσεγγίζει, σήμερα πια, το fine dining είναι πιο κατασταλαγμένος∙ πατάει σε ελληνικές συνταγές και εντάσσει ελληνικά στοιχεία στα πιάτα του, διατηρώντας και το κοσμοπολίτικο στιλ που περιμένει κανείς από ένα τέτοιο εστιατόριο.

Η Κλίμακα της Βαθμολογίας
0 - 4
Κακό
4.5 - 5
Μέτριο
5.5
Αποδεκτό
6 - 6.5
Καλό
7 - 7.5
Πολύ Καλό
8 - 8.5
Εξαιρετικό
9 - 10
Άριστο
*«βελάκι-σύμβολο»: το βελάκι προς τα πάνω, δεξιά από τον βαθμό, αν εμφανίζεται, συμβολίζει εστιατόριο που είναι κοντά στο να ανέβει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι.
Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση

MOET