Farma Bralou Steak Bar: νέα πιάτα, ανεβασμένες επιδόσεις και κοσμοσυρροή

Κακά τα ψέματα, στην σκληρή εποχή που διανύουμε και μεσούσης της οικονομικής κρίσης, είναι ευχής έργο να κάνουν ντόρο και μεγάλη επιτυχία τα εστιατόρια με το που ανοίγουν. Αυτό συνεπάγεται ότι, ευτυχώς, υπάρχει ένα παλλόμενο κοινό στην πόλη που παρακολουθεί τα γαστρονομικά δρώμενα, αναζητά νέα concept, τα οποία όταν το ιντριγκάρουν και εντέλει του ταιριάξουν, ανταποκρίνεται στο κάλεσμά τους και τα γεμίζει. Για να το πάω όμως και ένα βήμα παραπέρα, δεν διστάζει ακόμα και να περιμένει καρτερικά στη ουρά για μια πολυπόθητη θέση. Πόσες φορές άραγε έχουμε ζήσει κάτι ανάλογο στην εστιατορική σκηνής της πρωτεύουσας τα τελευταία χρόνια; Και επειδή οι ρητορικές ερωτήσεις δεν είναι καθόλου του γούστου μου, θα θέσω μια που επιδέχεται απάντησης: Αξίζει τελικά τον κόπο όλη αυτή η κοσμοσυρροή στο Farma Bralou Steak Bar;

Όραση, όσφρηση, γεύση. Με αυτή την αλληλουχία θα τοποθετήσω τις αισθήσεις που ενεργοποιεί η εμπειρία στο εστιατόριο της Φάρμας Μπράλου, με ένα εντελώς ξεχωριστό τρόπο σε σχέση με αυτούς που έχουμε συνηθίσει. Με το που ανεβαίνει κάποιος τα σκαλιά από το ισόγειο στο πρώτο όροφο του εντυπωσιακού Yoleni`s, το μάτι του πέφτει σε ένα ξύλινο μπαρ, με σούβλες, ροτισερί και κάρβουνα στα οποία αργοψήνονται τα κρέατα της Φάρμας. Η θέα και μόνο για παράδειγμα από τον σιδηρόδρομο ή την παντσέτα να ποτίζει η πάνω σούβλα την από κάτω με το λίπος που στάζει, είναι ικανή να προκαλέσει έκρηξη των σιελογόνων αδένων, ξυπνώντας μάλιστα στους πιο επιρρεπείς και πιο αρχέγονα ένστικτα. Δεξιά βρίσκεται το σύγχρονο κρεοπωλείο με το dry aging ψυγείο στο οποίο φιγουράρουν τα υπέροχα σιτεμένα μαυριδερά κρέατα της Φάρμας, όπου βασίζεται όλη η ιδέα του concept. Κατά τη γνώμη μου είναι λίγο παραγκωνισμένο εκεί, μιας και θα έπρεπε να έχει τοποθετηθεί ως η ζωντανή διαφήμισή του, σε στρατηγικότερο σημείο μέσα στον χώρο. 

Και μετά το οφθαλμόλουτρο έρχονται μοιραία οι αμαρτωλές μυρωδιές από τις τσίκνες και τα ψησίματα χωρίς ωστόσο να προκαλούν δυσφορία,  λόγω σωστού εξαερισμού. Η μυρωδιά του φαγητού, εκείνο το στοιχείο που μου λείπει τηρουμένων των αναλογιών από τα περισσότερα αποστειρωμένα εστιατόρια της πόλης, τα οποία θα έπρεπε να ευωδιάζουν διακριτικά και από την κουζίνα τους, το ψωμί ή ακόμα και τα τυριά τους, όπως συμβαίνει σε αρκετά γαστρονομικά εστιατόρια του κόσμου. Και για να εξηγήσω τι εννοώ, θα ανοίξω μια μικρή παρένθεση λέγοντας ότι ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω την μοναδική αίσθηση από το chef`s table μέσα στην κουζίνα του Botrini`s, τα αρώματα στην σάλα της Σπονδής όταν σερβίρει τα μεγάλα τυριά και την μυρωδιά του ψωμιού στην βεράντα του Κόκκινου Ποδήλατου στην Σαντορίνη που είναι ικανή να μου αποσπάσει ακόμα και το βλέμμα από την Καλντέρα του Αυγούστου.

Ο σεφ του Premiere, Μιχάλης Νουρλόγλου επιμελήθηκε την κάρτα φαγητού του Farma Bralou Steak Bar και καθότι ο ίδιος αρέσκεται σε ανάλογες κρεατολαγνικές αμαρτίες, το μενού που σχεδίασε είναι ελκυστικό, αρμονικά ραφιναρισμένο και νόστιμο. Αν και παρακολουθεί το εστιατόριο στενά και όσο το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις του στο Premiere, στο πόδι του έχει αφήσει μια ταλαντούχα ομάδα μαγείρων με head chef τον νεαρό και όπως όλα δείχνουν ταλαντούχο Παναγιώτη Ζώκο, η οποία συν τω χρόνω ανεβάζει συνεχώς τις επιδόσεις της. Στην τελευταία μου και τέταρτη κατά σειρά επίσκεψη από τότε που άνοιξε, βρήκα σχεδόν όλα τα πρώτα πιάτα τεχνικά βελτιωμένα και πολύ πιο εύγευστα. Το καρπάτσιο της μοσχαρίσιας γλώσσας που στην αρχή κοβόταν σε πολύ λεπτές φέτες με αποτέλεσμα να της στερούν την υπέροχη, γνώριμη υφή της διορθώθηκε και σερβίρεται πλέον όπως πρέπει αποκαθιστώντας την φήμη της, η τυροκαυτερή απέκτησε επιτέλους την ένταση που της έλειπε, ενώ στην παντζαροσαλάτα κυριαρχεί περισσότερο το παντζάρι από το άρωμα πορτοκαλιού και αυτό μόνο για καλό το λέω. Για μένα το πιο κολασμένο σημείο του μενού είναι η ανεπανάληπτη μπομπότα του Νουρλόγλου με το βούτυρο που την διαποτίζει σταδιακά και σε κάνει να ξεχνάς στιγμιαία τις ζυγαριές, ενώ δεν θα`πρεπε. Δοκίμασα και δυο νέα πιάτα: ένα εξαιρετικό φουα γκρα σε μπριός με πάστα κυδωνιού και το ρουστικένιο ποντιακό ζυμαρικό πελμένι, γεμιστό με black angus σε ζωμό κότας με γιαούρτι. Ωραία ιδέα αλλά η κρεάτινη γεύση που θα έπρεπε να κυριαρχεί, ισοπεδώνεται από τα υπόλοιπα όξινα συστατικά. Σοβαρότερη παραφωνία παραμένει το αλάτισμα, το οποίο αν και γίνεται με περισσότερη προσοχή σε σχέση με το πρώτο διάστημα, άλλοτε λείπει και άλλοτε παραπέφτει. Μου έχει συμβεί με το κατά τα άλλα αξιόλογο πιάτο αυγού. Πρέπει όμως κάποια στιγμή να βρουν την χρυσή τομή με το αλάτι γιατί καθώς το εστιατόριο ενηλικιώνεται και τα πηγαίνει περίφημα, είναι κρίμα να αδικείται μέρος της εικόνας του από τέτοιου είδους σφάλματα. Ο σιδηρόδρομος από την άλλη είναι θαυμάσιος και τρυφερός, ιδιαίτερα αν είστε τυχεροί και τον πετύχετε την ώρα που βγαίνει και λιώνει στο στόμα, προτείνω όμως ανεπιφύλακτα και τις γλυκοφάγωτες σέλες από τα τρυφερά αρνάκια. Στο προκείμενο τώρα, τα ψησίματα των σιτεμένων κομματιών εξελίσσονται σιγά σιγά σε αριστοτεχνικά. Το medium rare και το rare τους είναι πλέον για σεμινάριο. 

Εμπιστευτείτε τους τυφλά σε όσα θα σας προτείνουν, αν έχετε απορίες ρωτήστε, και αν κάτι δεν σας ταιριάξει γευστικά συζητήστε το μαζί τους, μιας και η ικανότατη ομάδα του steak bar με την καθοδήγηση του πανταχού παρόντα ιδιοκτήτη της, Δάμη Πειθή, έχει αποφασίσει να βρίσκει εύστοχες λύσεις για όλα. Με την extra λογική χρέωση των πέντε ευρώ για ψήσιμο κάποιου κρέατος από το κρεοπωλείο στο εστιατόριο ανά άτομο, ένα σοβαρό και πλουσιοπάροχο κομμάτι βοδινού για παράδειγμα μπορεί πολύ εύκολα να αγγίξει τα 40 ευρώ με αποτέλεσμα το κοντέρ του λογαριασμού να ανεβαίνει αισθητά. Υπάρχουν ασφαλώς και φθηνότερες επιλογές, εξαρτάται από την διάθεση σας για εξερεύνηση, από το πόσο πεινάτε και πόσα χρήματα αντέχετε να βγουν από την τσέπη σας αλλά ένα πλήρες δείπνο με ένα όχι ιδιαιτέρως ακριβό μπουκάλι κρασιού κυμαίνεται από πενήντα με εβδομήντα ευρώ το άτομο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί κάποιος να κινηθεί αν είναι εγκρατής και στην ζώνη των τριάντα ευρώ. Κλείστε την βραδιά σας με το φανταστικό εκμέκ τους και οι connoisseurs απολαύστε ένα από τα αρκετά malt whisky της λίστας είτε μόνο του είτε σε συνδυασμό με κάποιο τολμηρό κομμάτι, όπως τα απίθανα Aubrac μακράς ωρίμανσης. Είναι όντως η απόλυτη γευστική πρόκληση. 

Υ. Γ. : Σκέφτομαι πόσο πολύ θα ταίριαζε στο προφίλ του εστιατορίου και μια λίστα από ελληνικά και διεθνή τυριά. 

Info: Σόλωνος 9, Κολωνάκι, τηλ: 2122223629, €40-€70 το άτομο με κρασί ή ποτό