Πάρος: Στο σταυροδρόμι των Κυκλάδων

13 Αυγούστου 2013
Τάσος Μητσελής

 

Έφτασα στην Πάρο έχοντας στο μυαλό μου πως κατά ένα μαγικό και ανεξήγητο τρόπο επέλεξε εκείνη εμένα την τελευταία στιγμή, για να περάσω λίγες μέρες σε αυτό το νησί με την περίεργη ενέργεια και την αδιαφιλονίκητη γοητεία. Με πολλούς άσσους στο μανίκι της όπως ο value for money χαρακτήρας που διατηρεί παραδόξως για mainstream τουριστικός προορισμός, το πολύ καλό φαγητό σε γενικές γραμμές, τα κουκλίστικα γραφικά χωριά της αλλά και τις δυνατές της παραλίες που την κάνουν αυτόματα ένα νησί all time classic και όσους την επισκέπτονται συλλέκτες εμπειριών.

 

Νάουσα vs Παροικιά Για να ρίξω λίγο λάδι στη φωτιά αν κάνετε μια τοπική δημοσκόπηση σίγουρα θα αντιληφθείτε πως μεταξύ των δυο βασικών παραθεριστικών οικισμών του νησιού υπάρχει ένας άτυπος ανταγωνισμός που έχει την πλάκα του, αλλά στην τελική δεν αφορά κανένα επισκέπτη που θα απομυζήσει τις ομορφιές που έχουν και οι δυό τους. Αν και καταχάρηκα τις περαντζάδες στα γραφικά σοκάκια της Παροικιάς με τις μπουκαμβίλιες και τα υπέροχα αρχοντικά, την εμβληματική εκκλησιά της Εκατονταπυλιανής που στολίζει το νησί και το περασμά μου από το πανάρχαιο κάστρο της που με άφησε άναυδο, την καρδιά μου έκλεψε η Νάουσα. Μπορεί τα τελευταία χρόνια να εξελίχθηκε σε ένα πολυσύχναστο τουριστικό θέρετρο παρόλαυτα η κουκλίστικη κωμόπολη της Νάουσας διατηρεί ακέραιη μια σικ κυκλαδίτικη ταυτότητα, ήπια, φιλική και κοσμοπολίτικη. Οι παλιές αποθήκες των ψαράδων μετατράπηκαν σε μπαρ και μοδάτα ουζερί κατά μήκος του μικρού λιμανιού και κάθε βράδυ γίνεται πατείς με πατώ σε. Έχοντας αποφύγει τις δηθενιές και τις ακρότητες η Νάουσα αποτελεί μια ολοκληρωμένη πρόταση διακοπών στην Πάρο και ας έχει πολλά να δει το μάτι σας ακόμα, τα οποιά μπορεί να είναι "εκτός μόδας" και κρυμμένα  αλλά θα σας κερδίσουν στα σίγουρα. Όπως οι Λεύκες που για πολλούς είναι το ομορφότερο art χωριό της Πάρου με τα παραδοσιακά σπίτια και τους αργαλειούς που θα κάνετε χάζι ή ο Πρόδρομος που αν έχετε χρόνο αξίζει και με το παραπάνω ένα πέρασμα μόνο και μόνο για εκείνη την ανεπανάληπτη ταβέρνα του Τσιτσάνη με την ωραία αυλή. Η σοφιστικέ Αντίπαρος far away από κάθε τουριστική παραφωνία, με φήμη που ξεπερνά κατά πολύ το μέγεθός της έχει μετατραπεί στο highlight του νησιού και σε καμιά περίπτωση χωρίς λόγο. Αφιερώστε της χρόνο και θα αποζημιωθείτε αρκεί να ´χετε όρεξη για μια off broadway εξερεύνηση. Πάρος για...όλους
Αν με ρωτούσατε τι είναι αυτό που μου έκανε πιο πολύ από όλα εντύπωση στην Πάρο θα σας απαντούσα μονολεκτικά: η ποικιλότητα της. Και μην το περνάτε βιαστικά γιατί δεν συμβαίνει συχνά στους τουριστικούς προορισμούς πρώτης γραμμής. Με λίγα λόγια: διαμονή,φαγητό και ποτό για ολα τα γούστα και τα πορτοφόλια με το επίπεδο της ποιότητας των υπηρεσιών σε απόλυτη αρμονία χωρίς να κοιτάζει μόνο τη τσέπη. Απο νερά; θα με ρωτήσετε. Δεν έχω να προσθέσω πολλά σε αυτά που ήδη ξέρετε ή θα χετε ακούσει. Η μεγάλη παραλία της Σάντα Μαρία ας πούμε συγκεντρώνει λαό με τατουάζ, ρακέτες, δυνατά ντεσιμπέλ και "μεσημεριανές" κάμερες. Τα νερά της είναι πολυ καλά αλλά στο γενικό σύνολο μοιάζει λίγο παρατημένη με παλιομοδίτικες ξαπλώστρες και ομπρέλες που εξαφανίζονται βέβαια στο λεπτό. Η Punda Beach και το Μοναστήρι είναι πιο φροντισμένα αλλά της ίδιας λογικής. Συγνώμη, μεγάλωσα και δεν αντέχω πια να κινούμαι σε αυτό το κρεσέντο. Θα κάνω μια εξαίρεση όμως για την εξαιρετική λιλιπούτεια παραλία του Αμπελά και την luxury κατάσταση που έστησε αυτό το καλοκαίρι το κοσμικό "Άσπρο Γαλάζιο-Δαμιανός" που είναι μια σύμπραξη του γνωστού party restaurant "Άσπρο Πιάτο" από το Χαλάνδρι και της ιστορικής ψαροταβέρνας "Δαμιανός". Εμφανώς επηρεασμένο απο το μυκονιάτικο Nammos φοράει τα καλά του, που είναι χρώματος λευκού, διαθέτει μια τεράστια δυνατή μπάρα, παίζει καλοκαιρινές μουσικές που δένουν με το σκηνικό και μεταμορφώνει τον πάλαι ποτέ ήσυχο Αμπελά στο απόλυτο place to be του νησιού. Το setting στην παραλιά με τις ομορφότερες και πιο άνετες ξαπλώστρες που έχω δει μέχρι στιγμής σε συνδυασμό με το service επιπέδου θα σας κάνουν να το ερωτευτείτε at the first sight. Στο εστιατόριο ο Γιάννης Λιάκου μαγειρεύει νόστιμα και απλά πιάτα,δυο καικια του φέρνουν κάθε μέρα ψάρια,ενώ έχει διατηρήσει στο μενού κλασσικές σπεσιαλιτέ του "Δαμιανός" όπως τα μοναδικά αλίπαστα. Ενορχηστρωτής όλων ειναι ο Νίκος Μαλτέζος που συντονίζει με επιτυχιά και ακρίβεια μια uper class επιχείρηση που έλειπε απο την Πάρο. Σε όλες αυτές τις επιλογές έχω να αντιπροτείνω και δυο ασκητικές παραλίες που λάτρεψα μακριά απο το it crowd. Τον Καλόγερο και τον Βουτάκο. Δυο απάνεμες και ήσυχες αμμουδιές με κρυστάλλινα καταγάλανα νερά και  ησυχία παραδείσου. Νaoussa Hills
Είναι η πιο πρόσφατη ξενοδοχειακή άφιξη στο νησί και από την εντυπωσιακή ονομασία καταλαβαίνει ευκολα κάποιος πως είναι χτισμένο ενάμιση χιλιόμετρο μακριά απο τη Νάουσσα σε ένα λόφο. Ο ορεξάτος και ευγενικός ιδιοκτήτης Νέστωρας Ζέκας έχτισε ένα αυθεντικό boutique resort υψηλής αισθητικής,πολυτελές,με παροχές τετράστερου ξενοδοχείου που καλύπτουν σε γενικές γραμμές και τους πιο απαιτητικούς πελάτες. Το βλέμμα φτάνει μέχρι τη Νάξο και την Ικαρία η δε διαμονή θα σας μείνει αξέχαστη.Όταν έχει βοριάδες  θα ταλαιπωρηθείτε λίγο από τον άνεμο που δεν λυπάται και φροντίστε οπωσδήποτε να έχετε αυτοκίνητο μιας και η πρόσβαση στη Νάουσσα είναι δύσκολη on foot και τα ελάχιστα ταξί είναι μια πολύ πικρή ιστορία. Έλα να... φάμε στο νησί

Το πρώτο πράγμα που άκουσα όταν πάτησα το πόδι μου στο νησί ήταν το εξής: "Η Πάρος δεν έχει φρέσκα ψάρια. Ξεχάστε το". Το τελευταίο όμως που είπα πριν φύγω ήταν πως στην Πάρο τρως πολύ καλά. Τα εστιατόρια, οι ταβέρνες και τα ουζερί είναι αρκετά και τα περισσότερα κρατάνε χαρακτήρα, ποιότητα και τιμές που θα σας αφήσουν απόλυτα ικανοποιημένους. Όπως το θρυλικό Barbarossa στο ενετικό λιμανάκι της Νάουσας που είναι δημιούργημα των αδελφών Νίκου και Ευγένιου Χαμηλοθώρη και σερβίρει προσεγμένους ψαρομεζέδες σε ένα πανέμορφο location. Εκεί δοκίμασα, μεταξύ άλλω,ν πολύ νόστιμα και crispy τσιπς κολοκυθιού, τηγανητό γόνο καλαμαριού to die for και μια δροσερή σαλάτα με ντοματίνια που με έκανε να καταλάβω πως η κουζίνα έχει στέρεα τεχνική και προσωπικότητα. Μοναδική παραφωνία τα ζυμαρικά που τους ξέφυγαν κομματάκι στο βράσιμο και αδίκησαν τον καλοψημένο αστακό και μια έξοχη σάλτσα από καραβιδόψιχες και πέστο βασιλικού. Μεσοτοιχία του Barbarossa θα συναντήσετε τη "Ρίγανη". Ένα μικρό εστιατόριο της ίδιας επιχείρησης που κάνει focus στα κρεατικά με απίθανα ψησίματα που αξίζουν χειροκροτήματος, φανταστικές ξεφλουδισμένες ντομάτες, πατάτες τηγανητές που θες να μαθεις πως τις κάνουν τόσο νόστιμες και μια καλοφτιαγμένη πικάνια που δύσκολα συναντάς σε τόσο τουριστικό μέρος. Προτείνω ανεπιφύλακτα και το σουβλάκι κοτόπουλο που λιώνει στο στόμα. Στο δρόμο προς τη Σάντα Μαρία στην περιοχή  Ξιφάρα στη μέση του πουθενά το Siparos στρατηγικά τοποθετημένο αγαπάει τη θάλασσα που την έχεις στο πιάτο καθ οιονδήποτε τρόπο. Μη χάσετε με τίποτα την ανεπανάληπτη στραπατσάδα στη φωλιά από τις πατάτες και το μπανόφι που θα γράψει άριστα στην επίγευση. Το μοδάτο και κοσμικό Mario στη Νάουσσα επίσης από φέτος μιλάει πιο απλά στο μενού του χωρίς να λείπει η φαντασία από κάποια πιάτα και όλες οι πρώτες ύλες προέρχονται από το μποστάνι του ιδιοκτήτη του γεγονός το οποίο διασφαλίζει την ποιότητα και κατ επεκταση τη νοστιμιά. Λίγα χιλιόμετρα μακριά,στο λιμανάκι της Πούντας βρίσκεται για πολλούς το καλύτερο εστιατόριο του νησιού,το "Θέα" με θέα...στην Αντίπαρο. Η ρίζες της κουζίνας είναι μικρασιατικες χωρίς να λείπουν και κάποιες ελληνικές αλλά το δυνατό του χαρτί είναι η καταπληκτική wine list του. Είναι παράδεισος για τους wine lovers μιας και οι 460 ετικέτες κρασιών άψογα συντηρημένες μια προς μια θα καλύψει περα ως πέρα όλα τα γούστα ενός οινόφιλου που θα βρεθεί στο νησι..Chapeau. Αν θέλετε πιο πειραγμένες και δημιουργικες γεύσεις όπως μια σαλάτα σουβλάκι τυλιγμένη  με πανσέτα και βινεγκρετ τζατζίκι,θα τις γευτείτε στον περιφερειακό της Νάουσας στη "Μαντζουράνα". Ένα ατμοσφαιρικό εστιατόριο ιδανικό για dinner και love stories. Το τηγάνι του Κατσουνά στη μικρή Σάντα Μαρία είναι φημισμένο,το Θαλάμι στον Αμπελά αγαπάει τα μικρά ψαράκια και τα φέρνει πεντανόστιμα στο πιάτο σας και το Tamarisco στην Παροικιά μιλάει ελληνο-ιταλικά,έχει ήσυχο κήπο και ένα service αξιώσεων. Άφησα για το τέλος τις Χαρούμενες Πράσινες Αγελάδες στην Παροικιά με τις κροκέτες καλαμποκιού με τη δροσερή σάλτσα από λεμόνι και γιαούρτι να τα σπάνε και πολλά πιάτα για χορτοφάγους και το Magaya στον Παράσπορο με δημιουργίες που εμπνέονται από τις κουζίνες του κόσμου. Φανταστικές κρέπες με νησιώτικα ονόματα θα φάτε στο "Συμπόσιο" στη Παροικιά και οι φιλοι της ταυλανδέζικης κουζίνας θα χαζέψουν δύση στο Tao`s στον Αμπελά. Αν παρομοιάζαμε τις Κυκλάδες με γυναίκες και μάλιστα αδερφές, η Πάρος θα ήταν κοσμοπολίτισσα σαν τη Μύκονο, ελκυστική σαν τη Σύρο, καλή μαγείρισσα σαν τη Σίφνο, χρυσαφένια σαν τη Μήλο και την Αμοργό, θρήσκα σαν την Τήνο, ιδιαίτερη σαν τη Σαντορίνη και κάποιες φορές εσωστρεφής σαν την Άνδρο και την Αστυπάλαια. Σαν γυναίκα λοιπόν που γνωρίζει καλά και τη δυναμική και τις αδυναμίες της θα σας προσελκύσει να τη γνωρίσετε και να την συναναστραφείτε για τουλάχιστον μια φορά.
Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση