Το Λοκάλι: Στην πιο καλοκαιρινή αυλή του Ψυρρή

Τρίτη απόγευμα, μετά την δουλεία αποφασίζω να χαθώ για λίγο στα στενά του Ψυρρή. Παρατηρώ πως έχει αλλάξει αυτή η γραφική γειτονιά του κέντρου. Μεζεδοπωλεία του κιλού, all day μαγαζιά που δεν έχουν τίποτα να προτείνουν και παίζουν δυνατά μουσική, «εναλλακτικά» μπαρ που προσφέρουν φθηνές μπίρες και ποτά, τα οποία γεμίζουν από νεαρόκοσμο που κάθεται στο πεζοδρόμιο και τουριστικά μαγαζιά με ζωντανή μουσική για τους τουρίστες. Χαζεύω τις ταμπέλες από τα κλειστά θέατρα – λόγω καλοκαιριού – και βλέπω πάνω σε μια ταράτσα μια ομάδα παιδιών να χορεύουν flamengo. Τα ζηλεύω. Αναρωτιέμαι που να έχω βάλει τα δικά μου παπούτσια του flamengo. Με αυτή την σκέψη και με τον ρυθμό της μουσικής και των palmas αν χτυπούν ακόμα στο κεφάλι μου, φτάνω στον προορισμό μου: στην αυλή του Λοκαλιού. Το τραπέζι με περιμένει. Η κράτηση εδώ είναι απαραίτητη, διαφορετικά δύσκολα θα βρείτε να καθίσετε. Το φως της μέρας με αφήνει να χαζέψω την πολύχρωμη αυλή που ήταν σχεδόν γεμάτη.

Διαλέγω το πρώτο ποτό, Mojito Jalisco. Δροσιστικό, ευχάριστο, «ήσυχο» που μου κράτησε συντροφιά όση ώρα κοίταζα το menu του φαγητού. Ο chef

Ανέστης Ποιμενίδης που βρίσκεται πίσω από τον κατάλογο, κράτα τον ελληνικό χαρακτήρα σε πολλά πιάτα όμως έχει προσθέσει και κάποια πιο «μοδάτα» για να συμβαδίζει και με τα γούστα των πολλών. Ήξερα τι θα ζητούσα από την αρχή: τις τηγανητές μπάμιες με κουρκούτι και το τραγανό flatbread με την καυτερή σάλτσα τομάτας. Οι μπάμιες είναι από τους μεζέδες που μόλις φτάνουν στο τραπέζι, εξαφανίζονται αμέσως. Είναι από τα πλέον χαρακτηριστικά πιάτα που δεν έχει φύγει πότε από τον κατάλογο – μα πως άλλωστε αφού έκανε πολλούς να αγαπήσουν αυτό το κατά παράδοση λαδερό φαγητό.

Όσο η ώρα περνούσε, τόσο γέμιζε η αυλή. Τα πολύχρωμα φωτάκια που στολίζουν τα δέντρα της, άναψαν και όλα έμοιαζαν με γιορτή. Μια γιορτή που είχε καλεσμένους «λοκάλια» αλλά και τουρίστες – μάλιστα πολλούς από αυτούς. Συνεχίζοντας με τα κοκτέιλ που έχουν ως βάση την τεκίλα, δοκίμασα το It’s a Sin όπου το σύκο του έδινε ένα πολύ ενδιαφέρον χαρακτήρα. Καλοκαιρινό πότο και αυτό που ταίριαξε άψογα με το σκηνικό της αυλής. Και για να συμπληρωθεί ζήτησα και μια Paloma που μέσα από την απλότητα της ήταν νόστιμη και καλοφτιαγμένη. Από αυτές που ζητάς και δεύτερη ή και τρίτη.

Η κουβέντα με τους φίλους είχε περάσει από την ενεργειακή κρίση, τα προβλήματα με την Τουρκία, τον καύσωνα που έρχεται και είχε φτάσει στις καλοκαιρινές διακοπές. Ήταν η ώρα για το Negroni. Εδώ να σας πω ότι φημίζονται για τα ωραία Negroni που φτιάχνει η ομάδα του Δημήτρη Κιάκου. Μάλιστα είχαν και on tap που άλλαζε ανάλογα με την εποχή. Αυτή τη φορά δοκίμασα το Me and the devil και λάτρεψα το ελαφρώς καυτερό αλλά και αρκετά bitter προφίλ του.

Η αυλή του Λοκαλιού είναι ένα λόγος για να πάει κανείς στο Ψυρρή κι ας μην το συμπαθεί. Είναι από τα πια καλοκαιρινά σημεία που λείπουν από την Αθήνα. Είναι όμως και μια ευχάριστη εμπειρία για ποτό και ελαφρύ τσιμπολόγημα. Δοκιμάστε την.

Info: Σαρρή 44, Ψυρρή, τηλ. 2103250673