Γαστροταβέρνες, υψηλή γαστρονομία και γαστρο-καραμπόλες στο πρώτο Spill the tea του 2025

15 Ιανουαρίου 2025
Πάνος Δεληγιάννης
Τι έγινε φέτος ρε παιδιά; Παπουτσάκης και Λουκάκης ήρθαν με φόρα από τη Θεσσαλονίκη πέρσι (Pharaoh & Άκρα αντίστοιχα) και φέτος πήξαμε στη γαστροταβέρνα στην Αθήνα! Όλο και περισσότεροι από τους σεφ πρώτης γραμμής ασχολούνται με την απλότητα και επικροτούμε -μην παρεξηγηθούμε κιόλας- αλλά ας μην ξεχνούν και τις πιο έντεχνες εκφράσεις της κουζίνας τους!
  • ΓΑΣΤΡΟΤΑΒΕΡΝΕΣ, ΥΨΗΛΗ ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΓΑΣΤΡΟ-ΚΑΡΑΜΠΟΛΕΣ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ SPILL THE TEA ΤΟΥ 2025 | Spill the tea

Την προσιτή και ευκολονόητη γαστρονομία πολλοί αγάπησαν και εμείς μαζί τους. Αλλά με λίγη περίσκεψη οι «φωτοτυπίες» παρακαλώ, μην καταντήσει ο ντολμάς το νέο frozen yoghurt και η προβατίνα το νέο kalamaki …whatever!

Πέρα από την πλάκα τώρα, τα φετινά openings στην Αθήνα αποκαθιστούν σε ένα βαθμό την ισορροπία στα στιλ των εστιατορίων και τις τιμές, φέρνουν την ελληνική κουζίνα στο προσκήνιο, πολύ συχνά μάλιστα στην απολαυστικότερη και γοητευτικότερη εκδοχή της, δοξάζοντας την παράδοση και εντός των τειχών. Από την άλλη, δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε ότι όλο αυτό εξελίσσεται παράλληλα με μια ανησυχητική υποχώρηση της υψηλής γαστρονομίας …κυρίως σε επίπεδο επικοινωνίας (τα fine dining εστιατόρια στην Αθήνα είναι περισσότερα από ποτέ, αλλά μάλλον εσωστρεφή) ακόμη και από τους ίδιους τους δημιουργούς της που βυθίζονται όλο και περισσότερο στη θάλασσα του comfort food, νιώθοντας ίσως και την ανάγκη να επικοινωνήσουν με ευρύτερες ομάδες καταναλωτών.

Αν όλο αυτό είναι μια διόρθωση στις υπερβολές των ατέλειωτων menu degustation τότε καλώς συμβαίνει κατά τη γνώμη μου. Άλλωστε στον πνευματικό κόσμο πόσων σεφ αξίζει τελικά να καταδυθούμε αγνοώντας την ευχαρίστηση και την κοινωνικοποίηση που πρέπει να προσφέρει καταρχήν ένα εστιατόριο; Πόσα «σεμινάρια» να περάσουμε από σερβιτόρους και σομελιέ που «πρέπει να σας διακόψω λίγο για να σας εξηγήσω τι θα φάτε, τι θα πιείτε, τι θα νιώσετε, τι….» κατά τη διάρκεια ενός δείπνου; Δεν είναι παράλογο που ο κόσμος κουράστηκε, εδώ σχεδόν κουράστηκα εγώ που αυτό είναι η δουλειά και το πάθος μου!

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχουν εστιατόρια, εντός και εκτός, όπου η όλη διαδικασία αξίζει πραγματικά τον κόπο -και το αντίτιμο- καθώς οι συγκινήσεις που προσφέρουν είναι ανεκτίμητες. Και ναι υπάρχουν πολλοί σεφ που, για χάρη της τέχνης τους, αξίζει να αφεθείς στο τελετουργικό αυτό. Ας το παραδεχθούμε όμως, είναι όμως πολύ λιγότεροι από ότι νομίζουν! Αντίθετα με ότι πιστεύουν πολλοί, δεν αξίζουν όλοι ούτε να αφιερώσουμε τρεις ώρες δοκιμάζοντας, ούτε να υποστούμε 15 πιατάκια με ισάριθμες ιστορίες, 232 διαφορετικά υλικά και 43 αμφίβολες «τεχνικές» σε ένα δείπνο, ούτε και να μην καταφέρουμε να σταυρώσουμε κουβέντα με την παρέα μας ή να χαλάσουμε το στομάχι μας για να μυηθούμε με το στανιό στον πνευματικό κόσμο τους!

Σας φαίνονται αντικρουόμενα τα παραπάνω; Ίσως και να είναι. Το μήνυμα όμως είναι σαφές: χρειάζεται ισορροπία και βέβαια πρωτοτυπία στα concepts!


ΥΓ Μ΄ αυτά και με αυτά το σημερινό Spill the tea, το πρώτο του 2025, δεν είχε συγκεκριμένα νέα ή φήμες, θα έρθουν βέβαια και αυτά. Όμως θέλω να καταλάβετε ότι η στήλη είναι πρωτίστως σχολιαστική πάνω στη γαστρονομική επικαιρότητα …και αυτή καμιά φορά είναι ευρύτερη και πάνω από συγκεκριμένα νέα.

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση

JACQUELINE KARATZAS - 16 Ιανουαρίου 2025

Γιατί όταν ξεκινάει ένας να κάνει μενού degustation μετά κάνουν το ίδιο και όλοι οι υπόλοιποι? Γιατί όταν ένας ξεκινά μια γαστροταβέρνα μετά όλοι κάνουν το ίδιο? Πήξαμε στο κατσίκι.... Λίγη πρωτοτυπία δεν υπάρχει? Από το ένα άκρο στο άλλο... Και πόσες φορές κάποιος να δοκιμάσει το ίδιο degustation εστιατορίου? 1-2 ? Και μετά?

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ - 16 Ιανουαρίου 2025

Πάντως και τα αστεράτα της Αθήνας, με κάνα δυο εξαιρέσεις, δηλώνουν ξεκάθαρα ότι παραμένουμε μία γαστρονομική επαρχία. Αυτό το ταρτάκι πια έλεος. Να παραμένουμε σύγχρονοι αλλά όπως προείπατε, λίγη πρωτοτυπία όχι απλά λείπει αλλά η έλλειψη της προσβάλει σχεδόν την ιστορία του τόπου, όταν ακόμα ακόμα πιάτα τοπικών κουζινών γεμάτα ευφυία και ουσία έχουν παραγκωνιστεί στο βωμό του εκσυγχρονισμού.