Penny Lane: η θολή απόχρωση του comfort food

Ο Τζον Λένον είχε μια ιδιαίτερη και μάλλον όχι πολύ ευχάριστη σχέση με το φαγητό. Πέρασε ένα φεγγάρι ταγμένος στον βετζετεριανισμό, μετά έτρωγε μανιωδώς ότι έβρισκε μπροστά του, με αποτέλεσμα να καταλήξει βουλιμικός αλλιώς, σύμφωνα με μαρτυρίες, δεν θα έμοιαζε στο skinny σκαθάρι που αγάπησε το σύμπαν αλλά στον Παβαρότι. Προσπάθησε όσο ήταν στη ζωή να το κρατήσει μυστικό γιατί τον ταλαιπωρούσε πολύ η βουλιμία και εν μέρει τα κατάφερε αλλά όταν είσαι ο Λένον, δύσκολα παίρνεις μισή ανάσα χωρίς να κάνεις θόρυβο. Είχα πολλά χρόνια να ακούσω το Penny Lane. Το ξαναθυμήθηκα με αφορμή το όνομα του εστιατορίου στο Χαλάνδρι και προσπαθώντας να βρώ την σύνδεση ανάμεσά τους, σκέφτομαι ότι ίσως η νοσταλγική διάθεση του τραγουδιού που περιγράφει ένα δρόμο με εστιατόρια, pub, και καφέ στο Λίβερπουλ όπου ο Λένον και ο Μακ Κάρτνει συναντιόνταν για να πάρουν το λεωφορείο προς το κέντρο της πόλης, να παραπέμπει ίσως στην καθησυχαστική οικειότητα του comfort food. Αλλά αυτά μπορεί να είναι και δικές μου εικασίες. 

Τώρα, σε αντίθεση με το τραγούδι που δεν πέρασε ποτέ κάποια ιδιαίτερη δόξα, η δημοφιλία του εστιατορίου είναι πασιφανής. Δύσκολα, πολύ δύσκολα φαντάζομαι ότι βρίσκει δηλαδή κάποιος θέση χωρίς να έχει φροντίσει νωρίτερα για κράτηση. Από το πρωί μέχρι και αργά το βράδυ το γουστόζικο Penny Lane με την οροφή που ανοίγει μαζί με τον καιρό, τα χαριτωμένα μικρά γλαστράκια στους τοίχους, τα πολύχρωμα λαμπιόνια και τα τούβλα που παραπέμπουν σε βρετανικό τοπίο, σφύζει από ζωή και θαμώνες. Μέχρι εδώ όλα καλά.

Ήταν μια από τις εκκρεμότητες μου για πολύ καιρό. Είχα ακούσει τόσα πολλά και αντικρουόμενα σχόλια, που πυροδότησαν την περιέργειά μου και για να μην σας κρατάω άλλο σε αγωνία με ιστορικές αναδρομές και παρεμφερή, βρήκα το φαγητό στο Penny Lane πολύ μέτριο και σε ορισμένες περιπτώσεις να μην πιάνει ούτε καν τη βάση. Υπάρχουν ασφαλώς επιμέρους στοιχεία σε κάποια πιάτα που έχουν ενδιαφέρον και αρκετή νοστιμιά, αλλά δυστυχώς δεν ήρθε τουλάχιστον ούτε ένα άρτιο πιάτο,  που να μην μπορείς να του προσάψεις κάποιο σφάλμα. Παραδέχομαι ότι τα Street Hot Dogs από τα ορεκτικά με ξεγέλασαν. Το χωριάτικο λουκάνικο ήταν καλοψημένο και εύγευστο, το ψωμί τους αφράτο και η coleslaw συμπαθητική και ας την καταδυνάστευε ένα παρείσακτο βουνό από καραμελωμένα άγευστα κρεμμύδια. Αλήθεια όμως, τι θέση έχουν δυο κυριολεκτικά τεράστια hot dogs στα ορεκτικά; Σειρά είχε μια Pizza Margherita, με άψητη ζύμη, και μια γλυκερή σάλτσα ντομάτας που την ισοπέδωσε στο σύνολο. Όμως, αυτό που αποτελείωσε κυριολεκτικά το δείπνο ήταν το απαράδεκτο "Tennessee Rizoto" με παλαιωμένο cheddar. Η ορθογραφία του είναι ανάλογη και του αποτελέσματος. Λάθος γραμμένο στο μενού (για όνομα του Θεού είναι risotto και όχι rizoto) εντελώς λάθος εκτελεσμένο και ως συνταγή. Χωρίς κανένα χύλωμα, με μια πνιγηρή, γλυκιά γεύση προφανώς από την ετοιματζίδικη, άθλια σάλτσα Jack Daniel`s και τέσσερις άνοστες, ψητές γαρίδες στην κορυφή. Με όσο κουράγιο μου είχε απομείνει, ευτυχώς δοκίμασα το Madison Square Burger. Το μπιφτέκι του ήταν στ´ αλήθεια πολύ ζουμερό, εξαιρετικά ψημένο, medium rare δηλαδή όπως το ζητήσαμε αλλά ανάλατο, ενώ οι τηγανητές πατάτες που το συνόδευαν, από τις ωραιότερες που έχω δοκιμάσει στην πόλη δίπλα σε μπέργκερ. Σε όλα αυτά προσθέστε ότι τα τρία πιάτα της παραγγελίας ήρθαν όλα μαζί, σε ένα τραπέζι που οριακά χωρούσε την πίτσα, οπότε η λογική της ροής και του σερβιρίσματος είναι: ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. 

Έχω και άλλα να πω αλλά έμεινα τόσο δυσαρεστημένος από το φαγητό και δεν θέλω να επεκταθώ με ατοπήματα του σέρβις και διάφορα ευτράπελα. Το comfort food είναι μια πολύ δύσκολη πίστα, επειδή ακριβώς παρά την πληθωρικότητά στην γεύση ή στα υλικά των συνταγών, η βάση του είναι απλή, οφείλει δηλαδή να μας παρηγορεί και να μας κανακεύει τον ουρανίσκο. Όταν παραφορτώνεται με προθέσεις, όταν ατυχεί στην εκτέλεση, όταν αντιμετωπίζεται με προχειρότητα και όχι με συνέπεια, αρμονία και σωστή τεχνική, το comfort food χάνει τις "θεραπευτικές" του ιδιότητες και γίνεται ένα αδιάφορο φαγητό που δεν διεγείρει απολύτως κανένα συναίσθημα. 

Info: Θουκιδίδου 10, Χαλάνδρι τηλ. 2106800217, τιμή: €20-€30 με κοκτέιλ ή κρασί