Patio, updated: Ένα στοίχημα που κερδίζεται

Στην κριτική μου, πριν δύο χρόνια, είχα γράψει ότι το Patio είναι το προσωπικό στοίχημα του Παναγιώτη Γιακαλή. Ένα γαστρονομικό εστιατόριο στα νότια προάστια είναι τολμηρή κίνηση ιδιαίτερα μάλιστα όταν έχει να «ανταγωνιστεί» το ομόσταβλο, πολύ καλό, φτηνότερο (μοιραία) και πανέμορφο Malabar. Επανέρχομαι φέτος για να διαπιστώσω με χαρά ότι το στοίχημα κερδίζεται και το Patio καθιερώνεται, βρίσκει τη θέση του και εξασφαλίζει στο The Margi που το φιλοξενεί -αλλά και τον σεφ- μια γαστρονομική σφραγίδα υψηλών επιδόσεων πολύτιμη για την συνολική παρουσία του ξενοδοχείου.

Μπορεί να αφήνω τον βαθμό στο –υψηλό- 7,5 / 10 όμως η αλήθεια είναι ότι πλέον το Patio φλερτάρει με το 8 και είμαι βέβαιος ότι θα το κατακτήσει πολύ σύντομα

Το Patio λειτουργεί Δευτέρα με Παρασκευή επιτρέποντας έτσι στον Παναγιώτη Γιακαλή να είναι «από πάνω», καθώς τα Σαββατοκύριακα είναι εξαιρετικά απαιτητικά τόσο στο Malabar όσο και στο γειτονικό –νέο και ιδίων συμφερόντων- Krabo. Διαπιστώνω μάλιστα διαβάζοντας την παλιότερη κριτική μου ότι έχουν διορθώσει δύο από τα τρία «προβλήματα» που είχα εντοπίσει και έτσι το σέρβις είναι πλέον εξαιρετικό και ιδιαίτερα ενημερωμένο, ενώ και τα διάφορα ψωμιά που συνοδεύουν το δείπνο, αλλά και τα επιδόρπια είναι πολύ καλά. Βελτιωμένη είναι και η λίστα των κρασιών που ωστόσο παραμένει «μυστηριωδώς» συμβατική και βαρετή στα λευκά κρασιά κυρίως.

Θα επιλέξετε ανάμεσα σε δύο μενού: ένα πιο πλούσιο με τις «κλασικές» επιτυχίες του και ένα ελαφρά μικρότερο που περιλαμβάνει κυρίως νέα πιάτα του σεφ (€97 και €78 αντίστοιχα). Εγώ δοκίμασα ορισμένα πιάτα και από τα δύο και εντυπωσιάστηκα από την άριστη τεχνική, την ακρίβεια στους συνδυασμούς και τις ισορροπίες αλλά και την σταθερότητα. Μπορεί να αφήνω τον βαθμό στο –υψηλό- 7,5 / 10 όμως η αλήθεια είναι ότι πλέον το Patio φλερτάρει με το 8 και είμαι βέβαιος ότι θα το κατακτήσει πολύ σύντομα…ίσως μάλιστα να το είχα ήδη βάλει, αν το αρνάκι που δοκίμασα δεν προδιδόταν από την πρώτη ύλη^ είχε μια βαριά μυρωδιά που δεν μπόρεσε να συνδυαστεί με τη φίνα σος από τον ζωμό του και ροδάκινο.

Ο Γιακαλής μου δίνει την εντύπωση, ότι εξακολουθεί να δουλεύει και να εξελίσσει ακόμη και τα πιο γνωστά και καθιερωμένα πιάτα του και αυτό είναι δείγμα τελειομανίας και ταυτόχρονα ο μόνος τρόπος ίσως για να πετύχει κανείς ιδιαίτερα υψηλές επιδόσεις. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτή η εκπληκτική μους αχινού, με αβγά αχινού και έναν απίθανο αφρό από λεμόνι και ούζο^ ένα πιάτο εξαιρετικής φινέτσας και απόλυτης ισορροπίας που θα μπορούσε να συναντήσει κανείς σε τριάστερο εστιατόριο! Όμως και το πιάτο με τον αστακό έχει εξελιχθεί πολύ από την τελευταία φορά. Εξαιρετική πρώτη ύλη, άψογο ψήσιμο και μια σειρά από «συνοδευτικά» υποδειγματικής υφής και γεύσης (εξαιρετική –τώρα- η πανακότα καρότο-τζίντζερ, απίθανα αρωματική και δροσιστική η σαλάτα με μάνγκο, κόλιανδρο, κάσιους και δυόσμο). Από τα νέα πιάτα με ενθουσίασαν τα στρείδια σε κρέμα από horseradishκαι τσιπς μπέικον-κρεμμύδι, αλλά και η σκορπίνα σε ένα φρικασέ θαλασσινών με γλάσο αχινού^ αν μάλιστα δεν είχε ξεφύγει μια ιδέα στο ψήσιμο το ψάρι, θα μιλούσαμε επίσης για ένα «μεγάλο» πιάτο.

Το Patio ανήκει δικαιωματικά στην ελίτ των αθηναϊκών εστιατορίων και ο Παναγιώτης Γιακαλής είναι φέτος στην καλύτερη στιγμή του (έως τώρα), καθώς καταφέρνει να ηγείται ενός τέτοιου εστιατορίου και παράλληλα να «τρέχει» εξαιρετικά τα απαιτητικά και κοσμοπλημμυρισμένα Malabar & Krabo.