Helios, Four Seasons Athens: Κοσμοπολίτικες γεύσεις με λατινοαμερικάνικο προφίλ

Το Helios είναι ένα από τα πρώτα εστιατόρια που ξεχώρισαν μέσα στο αθηναϊκό Four Seasons Astir Palace και σίγουρα το πιο αλέγκρο αλλά και καλύτερο από τα υπόλοιπα, προτού ανοίξει το Pelagos, κλέβοντας δικαιωματικά την παράσταση. Κομψά πολυτελές, ευρύχωρο, αλλά ταυτόχρονα και με μια πιο χαλαρωτική ατμόσφαιρα που κάνει ακόμη πιο ανάλαφρο το σκηνικό με φόντο από τη μια την πισίνα κι από την άλλη την κουκλίστικη παραλία του Nafsika, το λατινοαμερικάνικο Helios έγραψε τα δικά του χιλιόμετρα, φτάνοντας για τις επιδόσεις του μέχρι και στη βράβευση με ένα αστέρι από τα FNL Best Restaurant Awards. Τώρα που αρχίζει να φθινοπωριάζει μπορεί να μην το δείτε στο peak του και οι μηχανές του να έχουν κατεβάσει κάπως τις ταχύτητες, ωστόσο μέχρι ο καιρός να γκριζάρει για τα καλά θα παραμείνει ανοιχτό - μπορεί και για ένα μήνα ακόμη.

Το δυνατό χαρτί του Helios ήταν εξαρχής ο ταλαντούχος σεφ του, Αλέξανδρος Μακρόπουλος ο οποίος πλέον έχει αναβαθμιστεί σε executive sous chef του Four Seasons με αποτέλεσμα το εστιατόριο να βρίσκεται σε μια μεταβατική φάση και η κουζίνα του για πρώτη φορά να παρουσιάζει μια μικρή - προς το παρόν - κάμψη σε σχέση με το παρελθόν. Οι ιδέες στα πιάτα παραμένουν αρκετά ενδιαφέρουσες και υφολογικά σταθερά συντονισμένες στη latin fusion γαστρονομία. Ωστόσο παρότι οι τεχνικές δεξιότητες της κουζίνας είναι σε γενικές γραμμές αξιοπρεπείς, αισθάνομαι ότι περιστασιακά δεν επαρκούν για να αναδείξουν το δυναμικό προφίλ αυτών των απαιτητικών γεύσεων. Το γουακαμόλε που ολοκληρώνεται μπροστά στο τραπέζι σε παραδοσιακό μεξικανικό γουδί είναι πάντως μια καλή αρχή. Όμως από το σεβίτσε αν εξαιρέσω την πολύ καλή γαρίδα ως πρώτη ύλη, οι εντάσεις ήταν υποτονισμένες, έλειπε η σπιρτάδα και η εκφραστικότητα. Η τριλογία με τα tacos είχε επίσης προβλήματα με κυριότερο το ότι η γέμιση ήταν στεγνή, ενώ η tostada με τόνο, αβοκάντο και μια παντελώς ασήμαντη aioli από chipotle κατά τη γνώμη μου δεν έχει καμία θέση σε ένα τέτοιο μενού.

Στα θετικά τώρα που δεν είναι και λίγα: δοκίμασα ένα ανέλπιστα νόστιμο Cubano sandwich όπου τη λιπαρότητα από το ξεψαχνισμένο κοκκινιστό χοιρινό με λιωμένο τυρί «έσβηνε» όμορφα η μουστάρδα και οι πίκλες. Το κοντέρ ανεβάζει κι άλλο τις στροφές του στα κρέατα με ένα tenderloin από αμερικάνικο prime bone in που ήρθε άψογα ψημένο και ζουμερό, αφήνοντας μια εξαίσια επίγευση που φανέρωνε το βάθος της γεύσης του. Φτάνοντας στα επιδόρπια του βραβευμένου από τα FNL Best Restaurant Awards Μιχάλη Χατζηκαλημέρη αισθάνεσαι ότι κάνουν την μεγάλη διαφορά: καλύτερα από ποτέ τα churros, φίνα και σούπερ δροσιστική η vegan gazpacho με ανανά και μάνγκο, πλούσιο και με υπέροχη ρευστή υφή το σοκολατένιο κέικ που συνοδεύεται από παγωτό καρύδας. Το σέρβις με μαέστρο τον εξαιρετικό Βύρωνα Μαυρουδή είναι πολύ ευχάριστο, πρόθυμο και αποτελεσματικό.