Toyo Eatery, η ιδανική γνωριμία με την κουζίνα των Φιλιππίνων

Παρά την ύπαρξη της καλόγουστης σάλας, που παίρνει ρυθμό από την ανοιχτή κουζίνα και τις ζωντανές συζητήσεις των συνδαιτημόνων που καλύπτουν τη μουσική, η ζέστη και η υγρασία, τα επίπεδα της οποίας δεν είχα συνηθίσει, με έκαναν να ευγνωμονώ που δύο μήνες πριν έκλεισα τραπέζι στον ευάερο εξωτερικό χώρο. Έτσι όχι μόνο έκανα χάζι τον υπόλοιπο κόσμο γύρω μου, κατά βάση νεαρά ζευγάρια, αλλά και είχα την καλύτερη θέση για να παρατηρώ το σέρβις μέσα και έξω.

Η κουζίνα του Toyo Eatery χαρακτηρίζεται από φρέσκα υλικά, λαχανικά και φρούτα που έρχονται από τις βόρειες περιοχές του νησιού Luzon, θαλασσινά από το νησί Cebu, χοιρινό, μπαχαρικά, έλλειψη βοδινού για περιβαλλοντικούς λόγους, αλλά και πολλά πολλά αρωματικά, αντικατοπτρίζοντας απόλυτα την κουζίνα των Φιλιππίνων. Την αξία του όμως τη διαπίστωσα ανάποδα. Η ποιότητα των πρώτων υλών ήταν αδιαμφισβήτητα υψηλή τις αναφορές όμως στις τοπικές κουζίνες και παραδόσεις των Φιλιππίνων τις κατάλαβα μόνο αφού έφυγα την επόμενη μέρα από την πρωτεύουσα και άρχισα να εξερευνώ τη χώρα.

H κάρτα που μου παρουσιάστηκε ήταν στα αγγλικά αλλά το μενού ενσωματώνει τόσα τοπικά υλικά που ουσιαστικά ήταν σε γλώσσα που δεν μιλούσα. Αρχή με δυο amuse bouche από φύλλα σε αέρινη, πεντανόστιμη εμπανάδα, ισπανόφωνη επιρροή από τα πολλά χρόνια αποικιοκρατίας, και ψαράκια (σκεφτείτε σαν μαρίδες) σε τραγανιστό, κρουστό κουρκούτι. Η αποθέωση του πιάτου όμως ήταν το ξύδι από ρετσίνι καρύδας, γλυκά καυτερό, που έκοβε την ελαφριά λιπαρότητα του τηγανίσματος, ισορροπούσε άψογα τις μπουκιές και έμεινε στο τραπέζι για να συνοδεύσει τα υπόλοιπα αλμυρά στάδια. Τις επόμενες μέρες όμως διαπίστωσα ότι το εν λόγω ξύδι σερβίρεται παραδοσιακά με σχεδόν όλα τα πιάτα των Φιλιππίνων, διαπίστωση που μου μείωσε λίγο τον ενθουσιασμό, παρά την κορυφαία εμπειρία.

Συνέχεια με μια σαλάτα από αγγούρι, μανιτάρι, γλυκοπατάτα και μάνγκο, μια πληθώρα από υφές, γεύσεις και αρώματα σε ένα απολαυστικότατο, ζουμερό σύνολο που με χαροποίησε και μαζί με το Μgakilaw (φιλιππινέζικη εκδοχή του σεβίτσε) με προσγείωσε πανέμορφα στις Φιλιππινέζικες γεύσεις και γαστρονομία. Απλές συνταγές που αναπτύχθηκαν βασισμένες στη διαθεσιμότητα των πρώτων υλών, χωρίς πολύπλοκες τεχνικές με τα πιάτα να λάμπουν με τη φρεσκάδα των υλικών τους και την άμεση νοστιμάδα τους.

Από την άλλη, στις Φιλιππίνες λατρεύουν το χοιρινό, σε σημείο που όταν κατά τη διάρκεια εναγώνιας οδήγησης στο Cebu για να προλάβω καραβάκια για scuba diving είδα μοτοσυκλέτες με πλευρικό κάνιστρο να μεταφέρουν χοίρους, μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι δεν τους μετέφεραν σε σφαγεία αλλά απλά τους πήγαιναν βόλτα να ξεσκάσουν. Στις 10 μέρες που πέρασα εκεί, δοκίμασα αξιομνημόνευτα, γεμάτα πιάτα με κρουστή πανσέτα και φιλιππινέζικη comfort γουρουνοπούλα αλλά η σούπα χοιρινού με φύλλα κανέλας και κόκκους μαύρου πιπεριού του Toyo Eatery ήταν η πιο ντελικάτη εκδοχή πιάτου με χοιρινό που δοκίμασα, άξια εστιατορίου υψηλής γαστρονομίας.

Πιστό στην υψηλή ποιότητα, για κυρίως σερβίρει φρέσκο τηγανητό ψάρι από το νησί Cebu με σαλάτα από καπνιστές μελιτζάνες σε ένα αρωματικά και γευστικά γεμάτο σύνολο, η επιλογή του τηγανητού όμως αφαιρεί πολύ από το ψάρι, και χάνει στα σημεία συγκρινόμενο με μια κορυφαία ψητή κοιλιά τόνου που δοκίμασα στο νησί σε ένα εστιατόριο, σχεδόν παράπηγμα, πιάτο που βλέπω ακόμα στα όνειρά μου.

Εν κατακλείδι, το Toyo Eatery προσφέρει εμπειρία καλού εστιατορίου, με ευγενέστατο σέρβις σε χαλαρή ατμόσφαιρα, με καθαρές γεύσεις που ακολουθούν την παράδοση και ενώ μερικά σημεία χρειάζεται να διορθωθούν δύσκολα θα μπορούσα να φανταστώ πώς θα μπορούσαν να κάνουν καλύτερη δουλειά. Από τις καλύτερες εμπειρίες στη χώρα, για εκλεπτυσμένη Φιλιππινέζικη γαστρονομία.