Δημήτρης Στεργιόπουλος: Ο άνθρωπος πίσω από την Masterzen, την πρώτη ελληνική εταιρεία συντηρητών κρασιού!

15 Απριλίου 2022
Δώρα Μιχαήλ
Η αγάπη του για το κρασί και η ανάγκη του να βρει έναν συντηρητή όπως ακριβώς τον ήθελε, τον οδήγησε στην δημιουργία του πρώτου δικού του προσωπικού συντηρητή κρασιού που έμελλε να μην είναι ο τελευταίος, αλλά η αρχή μιας νέας καριέρας
  • ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ MASTERZEN, ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΥΝΤΗΡΗΤΩΝ ΚΡΑΣΙΟΥ! | Θέματα

Συναντηθήκαμε με τον Δημήτρη Στεργιόπουλο στην έκθεση της εταιρείας συντηρητών κρασιού Masterzen, μια Τετάρτη μεσημέρι. Όπως μου αποκάλυψε, είναι μια μέρα που πάντα την αφιερώνει στο να απολαμβάνει κρασί με φίλους. Ένας άριστος οικοδεσπότης, που με μύησε στον κόσμο του, μέσα από μια υπέροχη ξενάγηση και συνοδεία λευκού κρασιού. Τελικά ένα μόνο είναι το μυστικό της επιτυχίας, να κάνεις το πάθος σου επάγγελμα, κάπως έτσι έγινε με την Masterzen και γι αυτό σήμερα απολαμβάνει την εμπιστοσύνη τόσο των οινόφιλων, όσο και των επιχειρηματιών της χώρας μας και όχι μόνο. Βάλτε ένα ποτήρι από το αγαπημένο σας κρασί και απολαύστε την κουβέντα μας, γιατί θα προβληματιστείτε, θα ενημερωθείτε, θα συμφωνήσετε ίσως και να διαφωνήσετε, αλλά σίγουρα θα την ευχαριστηθείτε!

Δημήτρη, πως έφτασες στην δημιουργία της Masterzen της πρώτης ελληνική εταιρείας, εξειδικευμένης στην δημιουργία συντηρητών κρασιών;  

Πάντα ήμουν διοικητικό στέλεχος σε εταιρείες πληροφορικής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το κρασί ήταν το χόμπι μου. Συλλέγω κρασιά εδώ και 30 χρόνια. Όταν δε ζούσα στο εξωτερικό πήγαινα σε γευσιγνωσίες και το έψαχνα πολύ. Το 2015 είχα γύρω στα 1500 μπουκάλια και χανόμουν, όταν προσπαθούσα να βρω κάποιο. Άρχισα να ψάχνω συντηρητές και ή έβρισκα κάτι που δεν μου άρεσε ή έβρισκα κάτι πολύ ακριβό. Σε ένα ταξίδι μου στο εξωτερικό βρήκα ένα εργοστάσιο και έφτιαξα έναν συντηρητή για εμένα. Όσο τον χρησιμοποιούσα όμως έβλεπα λάθη και μειονεκτήματα και μετά πήγα σε ένα άλλο εργοστάσιο για να φτιάξω έναν άλλον διορθώνοντας τα λάθη. Κατάλαβα αμέσως λοιπόν, ότι στην αγορά υπάρχει ένα κενό. 

Προέκυψε λοιπόν ξεκάθαρα μέσα από τις δικές σου ανάγκες...

Ναι, έτσι ακριβώς. Προέκυψε από το τι θέλω εγώ, πως το θέλω εγώ. Μέχρι και σήμερα λειτουργώ αρκετά με αυτόν τον τρόπο. Φτιάχνουμε προϊόντα, τα δοκιμάζω, τα χρησιμοποιώ αρκετά και μετά τα βγάζουμε στο εμπόριο. Εμπορικά κυκλοφορήσαμε  μετά από τρία χρόνια προσωπικής έρευνας και δουλειάς και τότε ξεκινώντας, είχαμε 8 μοντέλα, ενώ αυτή την στιγμή 65. 

Τελικά δηλαδή αποδείχθηκε πως αυτό που εσύ ήθελες, το ήθελαν και άλλοι πολλοί....

Αποδείχθηκε πως υπάρχει ένα κοινό που θέλει όσα θέλω εγώ για εμένα. Δεν είναι όμως όλα για όλους. Για παράδειγμα στην πορεία έπρεπε να σταματήσω να σκέφτομαι λες και φτιάχνω συντηρητές μόνο για εμένα. Έπρεπε να αρχίσω να σκέφτομαι τι θέλουν οι άλλοι, ποιες είναι οι ανάγκες τους. Είδα ότι υπάρχει ανάγκη για όμορφους συντηρητές, για συντηρητές έπιπλα, που θα τους βάζουν μέσα στο σαλόνι τους. Έτσι δώσαμε έμφαση στον φωτισμό, στα ράφια. Οι πρώτοι συντηρητές μας ήταν μόνο inox, το μαύρο ως Δημήτρης το σνόμπαρα, αλλά μετά είδα ότι το είχαν πολλοί ανάγκη αυτό το μαύρο φινίρισμα.


Συντηρούνται όλα τα κρασιά και κατά πόσο οι συντηρητές λειτουργούν και για να επιτευχθεί παλαίωση; 

Όλα τα κρασιά για να συντηρηθούν σωστά πρέπει να είναι σε σταθερή θερμοκρασία, με συγκεκριμένη υγρασία, χωρίς φως και κραδασμούς και κάποια από αυτά έχουν και δυναμικό παλαίωσης που συνήθως αυτά δεν πίνονται και φρέσκα. Υπάρχουν λοιπόν τριών ειδών συντηρητές. Τα κλασικά ψυγεία, που απλά ψύχουν, χωρίς να προστατεύουν από ακτινοβολία ή κραδασμούς, υπάρχουν τα ωρίμανσης με κλειστή πόρτα και 3-4 ράφια και τα λεγόμενα παλαίωσης. Εμείς ως εταιρεία είπαμε, ότι θέλουμε να φτιάξουμε ένα προϊόν που να τα κάνει όλα. Να είναι πανέμορφο, να μπορείς να το βάλεις στο σαλόνι σου, να μπορεί να κατεβάσει θερμοκρασία, να μπορεί δηλαδή ένας επιχειρηματίας να βάλει ένα κρασί το πρωί και το απόγευμα να το σερβίρει στο πελάτη, αλλά και να ωριμάσει σωστά. Έτσι κάποιος που είναι οινόφιλος αγοράζει ένα προϊόν, παίρνει τα πάντα και ρυθμίζει ανάλογα τις συνθήκες συντήρησης.

Είναι μεγάλο το ποσοστό των οινόφιλων στην χώρα μας που προχωρούν σε τέτοιες επενδύσεις ή θα μπορούσαν να είναι καλύτερα τα πράγματα; 

Αν θα μπορούσαν να είναι καλύτερα τα πράγματα με ρωτάς και εγώ θα σου απαντήσω ότι πρέπει να σκεφτείς ότι μέχρι πρόσφατα δεν το έκανε κανείς αυτό στην Ελλάδα και πως και μέχρι σήμερα η πλειοψηφία των εστιατορίων δεν έχουν συντηρητές ...σε μια Ελλάδα με 40 βαθμούς θερμοκρασία, που τα κρασιά βράζουν κυριολεκτικά. Με ρωτάς αν θα μπορούσαν να είναι καλύτερα τα πράγματα, σε μια Ελλάδα που μέχρι και πρόσφατα αλλά και σήμερα σε πολλές περιπτώσεις οι συντηρητές κρασιών είναι κάπου κρυμμένοι. Εμείς προσεγγίζουμε αλλιώς τα πράγματα. Φτιάξαμε προϊόντα για να τα πάμε μπροστά στον πελάτη ή για να τα βάλεις μέσα στο σαλόνι σου. Δεν έχουν καταλάβει ότι ένας συντηρητής που φαίνεται και ο πελάτης τον βλέπει δείχνει σεβασμό. Εξηγείς στον πελάτη σου ή ο πελάτης ενδιαφέρεται και ρωτά. Είναι πλέον ξεκάθαρο, ότι οι συντηρητές αυξάνουν τις πωλήσεις σε ένα εστιατόριο, λειτουργεί και μαρκετίστικα η ύπαρξη του. Η αγορά στον χώρο μας, δεν είναι ακόμα πολύ μεγάλη, είναι όμως ένα ανεκμετάλλευτο έδαφος. Δεν υπάρχουν ακόμα και οι γνώσεις των ανθρώπων του χώρου. Για παράδειγμα οι διακοσμητές που φτιάχνουν μαγαζιά, ζητάν πράγματα ή κάνουν πράγματα ναι μεν εντυπωσιακά, ωραίες βιτρίνες να τις βλέπεις, αλλά βιτρίνες και ψυγεία που δεν κάνουν ουσιαστική δουλειά, είναι μόνο ντεκόρ. Η αγορά είναι παρθένα και αυτοί που έχουν αγοράσει έχουν δει τεράστιο κέρδος στις πωλήσεις, αφού το τονίζω είναι εργαλείο πώλησης ένας συντηρητής. 

Συλλέγεις κρασιά από το 1990 και μπήκες στην διαδικασία να φτιάξεις μόνος σου έναν συντηρητή που θα σε καλύπτει και οι επιχειρηματίες μας εν ετει 2022 είναι τόσο πίσω ακόμα; Γιατί;

Εδώ παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες. Έχει να κάνει με το κατά πόσο κάνουμε καλά κρασιά, κατά πόσο υπάρχουν άνθρωποι που το απολαμβάνουν και σε πόσο κόσμο απευθύνεται όλο αυτό. Τα τελευταία χρόνια κάνουμε εξαιρετικά λευκά κρασιά, στα κόκκινα είμαστε πίσω, αλλά δεν βοηθούν και οι συνθήκες της χώρας μας. Έχουν γίνει σοβαρές επενδύσεις και θα δούμε τα αποτελέσματα όσων τώρα γίνονται σε 15 χρόνια. Οι καλόγεροι στην Γαλλία παρήγαγαν καλό κρασί από το 15ο αιώνα, εδώ οι σοβαρές οινοποιήσεις έγιναν στα τέλη της δεκαετίας του 1980, αν το σκεφτείς έχουμε κάνει θαύματα τα τελευταία 30 χρόνια και το μέλλον θα είναι λαμπρό. Επίσης σε σχέση με όλους τους παράγοντες που προανέφερα, να σημειώσω πως την δεκαετία του 1990 και το 2000 μέχρι και την κρίση στα εστιατόρια γινόταν μεγάλες καταναλώσεις κρασιού στο πλαίσιο των εταιρικών γευμάτων. Τα εταιρικά αυτά τραπέζια κόπηκαν μαχαίρι με την κρίση και τότε είναι που άνθισαν τα wine bar στην Ελλάδα. Ένα επίσης μεγάλο πρόβλημα στην κουλτούρα του Έλληνα και στις καταναλώσεις που κάνουν, που ουσιαστικά είναι και αυτές που κάνουν τους επιχειρηματίες να επενδύουν κάπου ή όχι, είναι το χύμα κρασί. Το έχουν στο μυαλό τους ως κάτι αγνό και αυτό στερεί σε έναν άνθρωπο να απολαύσει ένα πραγματικά καλό κρασί. 

Στους παράγοντες που λειτουργούν ανασταλτικά στο να δοκιμάσει κάποιος ένα καλό κρασί, πέρα από το χύμα, παίζει ρόλο και ότι φαντάζει ως ένα ελιτίστικο σπορ; Θέλω να πω ότι άνθρωποι χωρίς γνώσεις, βλέποντας άλλους να μυρίζουν το κρασί, να συγκρίνουν χρώματα, ίσως ντρέπονται να ρωτήσουν περισσότερα, άλλωστε έχω παρατηρήσει συχνά σομελιέ διορθώνουν τον πελάτη σε σημείο να νιώσει άσχημα... 

Αυτό! Αυτό ακριβώς που αναφέρεις. Έχει ο κόσμος στο νου του εικόνες από κόσμο να κουνά το κρασί, να το μυρίζει, να κάνει συγκρίσεις. Εμείς, ο κόσμος του κρασιού, πρέπει να κατεβάσουμε στροφές. Όλα αυτά είναι εικόνες που γεννήθηκαν στα εταιρικά τραπέζια που ανέφερα και ναι έκαναν το κρασί να φαντάζει ελιτίστικο σπορ. Και φυσικά, πριν ανέφερα ότι έχουν ευθύνη οι άνθρωποι του χώρου, έχοντας στο μυαλό μου και τους σομελιέ, που δεν έχει σημασία τι θα πουν, αλλά πως θα το πουν. Μπορείς να πεις: Πιστεύω πως είναι καλύτερο να δοκιμάσετε αυτό και όχι να πεις: Το κρασί που διαλέξατε δεν ταιριάζει καθόλου με το φαγητό σας. Απομακρύνεις τον πελάτη από την απόλαυση, από το να δοκιμάσει, να ρωτήσει, να μάθει. Έγιναν πολλά λάθη στα εστιατόρια και από ημιμαθείς πελάτες που περισπούδαστα κουνούσαν το ποτήρι για να κάνουν εντύπωση και από τους σομελιέ που είτε λόγο τρόπου, είτε προσπαθώντας να πουλήσουν το ακριβότερο κρασί, έχαναν την πώληση. Πρέπει να αφήσουμε τον κόσμο να απολαύσει αυτό που θέλει, όπως το θέλει. Επίσης και τα εστιατόρια επειδή δεν κάνουν πωλήσεις, κάνουν λάθη με τις τιμολογήσεις, βάζοντας πολύ ακριβές τιμές σε πολλά κρασιά. Θα σου ξαναπώ όμως ότι είμαι αισιόδοξος για το μέλλον. Πλέον οι νέοι επιλέγουν εμφιαλωμένα κρασιά, ανεβάζουν ιστορίες και φωτογραφίες και είναι και αυτό ένα μέσο εκπαίδευσης, αφού το βλέπουν και άλλοι άνθρωποι και θέλουν να το κάνουν και αυτοί.

Τελικά οι ευθύνες ανήκουν σε πολλούς... 

Η επιτυχία έχει πολλούς πατεράδες, η αποτυχία είναι ορφανή. Εμείς δεν γνωρίσαμε διαφωτισμό, ήμασταν νεόκοπη χώρα, δεν είχαμε αστική τάξη. Εφυαλωμένα κρασιά υπάρχουν τα τελευταία 35 χρόνια. Είμαστε ακόμα στην αρχή και όλοι, στο μέτρο που μας αναλογεί, πρέπει να συμβάλλουμε αλλά και να πάμε κόντρα σε κακές προσεγγίσεις. Για παράδειγμα δεν καταλαβαίνω γιατί σε ένα fine dining εστιατόριο της Σαντορίνης ή κάποιου άλλου νησιού, δεν προωθούν καλά τοπικά, δικά τους κρασιά. Λένε πως το φαγητό, οι γεύσεις ενός τόπου, ταιριάζουν μαγικά και απόλυτα με τα κρασιά που βγαίνουν από τον ίδιο τόπο. Ο τουρισμός και η γαστρονομία πάνε μαζί για να προχωρήσει όμως κάποιος ή κάτι πρέπει να βγάζει και τα έξοδα του. Υπάρχουν καταπληκτικές ταβέρνες για να μη μιλάω μόνο για εστιατόρια, με τίμιες γεύσεις και σερβίρουν χύμα κρασί ή τσίπουρο. Είναι δυνατόν να μην υπάρχει μια αξιόλογη λίστα κρασιού;


Μιλάς με αρκετό κόσμο, απλούς οινόφιλους και επιχειρηματίες που μπορεί απλά να ρωτούν και να μην αγοράζουν ακόμα, αλλά πως χαρτογραφείς τα πράγματα και από που υπάρχει περισσότερο ενδιαφέρον; 

Εδώ θα ξεκινήσω λέγοντας σου πως δεν μπορώ πραγματικά να καταλάβω κάποιον που είναι όντως οινόφιλος και έχει ετικέτες χιλιάδων ευρώ στο σπίτι του, δεν επενδύει σε έναν συντηρητή, που κοστίζει σαφώς λιγότερο, από την ζημιά που παθαίνει η πανάκριβη συλλογή κρασιών του, ωστόσο έχουμε και τέτοιους πελάτες δηλαδή ανθρώπους που αγαπούν πολύ το κρασί. Δουλεύουμε κυρίως με μεγάλα εστιατόρια και ξενοδοχεία σε Μύκονο και Σαντορίνη, ενώ έχουμε και ένα σημαντικό πελατολόγιο Αθηναίων επιχειρηματιών. Οι επιχειρηματίες στην Σαντορίνη και στην Μύκονο ξέρουν ότι έχουν αυτό το κοινό, που θα κάνει απόσβεση. Ξέρουν επίσης, ότι οι συντηρητές τους, θα κάνουν πωλήσεις από μόνοι τους. Θα σου πω κάτι ακόμα και εδώ θα είμαστε και θα το δεις. Είμαστε ακριβώς σε αυτό το σημείο που ενώ παλιότερα όταν έφτιαχνε κανείς ένα σπίτι ταυτόχρονα έβαζε και τον φούρνο μικροκυμάτων, τώρα ο διακοσμητής θα δημιουργεί χώρο για τον συντηρητή κρασιού. Ακόμα και στα σπίτια που δεν θα υπάρχουν οινόφιλοι, όμως θα γίνουν, γιατί θα τον γεμίσουν, γιατί θα αρχίσουν να πίνουν, να δοκιμάζουν, να το συζητάνε με φίλους που και αυτοί θα κάνουν το ίδιο.

Δημήτρη, ποιός είναι ο πελάτης που δεν θέλεις; 

Αυτός που θα μου πει: Θέλω κάτι φθηνό να το βάλω να φαίνεται! Δεν είναι κακό να μη ξέρει κανείς. Είμαστε εδώ και είναι χαρά μας, είτε πρόκειται για επιχείρηση, είτε για ένα σπίτι ή γραφείο να βρούμε την λύση, να το συζητήσουμε, αλλά να κάνουμε κάτι σωστό για να έχουμε το 100% του αποτελέσματος. Υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει το κρασί, που τώρα μαθαίνουν, που ρωτάνε και εμείς τους εξηγούμαι, το τονίζω, με χαρά. Δεν θέλω τους πελάτες που δεν ξέρουν και δεν θέλουν να μάθουν.

Μας διαβάζουν οινόφιλοι, επιχειρηματίες ή εν δυνάμει επιχειρηματίες ειδικότερα αυτούς που ακόμα δεν έχουν συντηρητή και τώρα φτιάχνουν ή οραματίζονται τον χώρο τους, τι θα τους συμβούλευες για να κάνουν την σωστή επιλογή; 

Για εμάς είναι χαρά μας να μας πει, όπως σου είπα και πριν κάποιος ότι δεν ξέρει. Έχουμε γνώσεις και έχουμε και εμπειρία να τον καθοδηγήσουμε σωστά στην αγορά του σωστού ή των σωστών συντηρητών, γιατί για αρχή μπορεί να ξεκινήσει με έναν ή δύο και αργότερα να προσθέτει δίπλα στον έναν κάποιον ακόμα. Συμβαίνει συχνά αυτό στους πελάτες μας. Επίσης συνεργαζόμαστε με τους αρχιτέκτονες και τους διακοσμητές κάθε επιχείρησης και τους δίνουμε ιδέες, πολλές φορές τους προτρέπουμε να στήσουν ένα κόνσεπτ γύρω από το κρασί. Σε κάθε δουλειά δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας και θέλουμε το καλύτερο. Θέλω να είμαστε περήφανοι για τις δουλειές μας, γι αυτό προτιμώ να χάνω δουλειές, παρά να κάνω δουλειές που δεν είναι τέλειες και αυτό επιτυγχάνεται μέσα από πολύ συζήτηση με τον ενδιαφερόμενο.

Είναι αμφίδρομη η σχέση δηλαδή... 

Ξεκάθαρα. Πολλές φορές αλλάξαμε και προσθέσαμε πράγματα σε συντηρητές μας, μέσα από τις εντυπώσεις των πελατών μας. 

Χωράει και άλλη βελτίωση; 

Ναι, χωράει πάντα βελτίωση, γιατί τα πράγματα αλλάζουν, όπως το μέγεθος των μπουκαλιών. Αρχικά φαντάσου είχαμε ένα τύπο ραφιού, τώρα τέσσερις. Για εμάς στην εταιρεία, είναι σημαντικό πέρα από όμορφους συντηρητές, που κάνουν σωστά την δουλειά τους, να διευκολύνεται η ζωή του άλλου, να βλέπει τις ετικέτες, να μην κουράζεται να βρει το κρασί που θέλει. Δίνουμε έμφαση όπως σου είπα σε κάθε λεπτομέρεια, όπως στον φωτισμό.

Δημήτρη, είσαι ένας άνθρωπος με πολλές γνώσεις γύρω από το κρασί. Εγώ δεν έχω πολλές, αλλά στιγμή δεν με έκανες να νιώσω άσχημα, δεν με κόμπλαρες και αυτό είναι σημαντικό. Τελειώνοντας με την διαπίστωση, σε έναν άνθρωπο σαν εμένα, που τώρα ξεκινά να συλλέγει κρασιά και να μπαίνει στον χώρο και θέλει συντηρητή τι θα τον συμβούλευες;

Είναι θέμα ευθύνης. Τα λέγαμε και πριν, ότι όλοι πρέπει να κάνουν αυτό που τους αναλογεί. Αρχικά θα τον ρωτούσα που θα τον βάλει. Στο σαλόνι; Στην κουζίνα; Κρυμμένο; Εντοιχισμένο; Θα ρωτούσα επίσης πόσα μπουκάλια έχει σήμερα. Πρέπει ο συντηρητής που θα πάρεις να έχει χωρητικότητα διπλάσια από τα μπουκάλια που έχεις σήμερα. Είναι επίσης σημαντικό να πάρουν έναν συντηρητή που να τους αρέσει. Να κάθονται στο σαλόνι, να ανάβουν τα φώτα και να τον κοιτάνε. Δεν είναι μόνο η τελική απόλαυση του κρασιού. Είναι όλη η διαδικασία, να το βγάλεις από το συρτάρι, να το ανοίξεις. Την ικανοποίηση την δημιουργεί όλη η ιεροτελεστία. Προτείνω πάντα για αρχή έναν συντηρητή, όπως είπα διπλάσιας χωρητικότητας και αργότερα αν χρειαστεί βάζουμε ακόμα έναν δίπλα, ίδιο, χωρίς να φαίνεται ότι είναι ξεχωριστοί. Έχουμε έναν πελάτη που ξεκίνησε έτσι και τώρα έχει οκτώ!

Πολλοί μπορεί να θέλουν να το κάνουν. Είμαι βέβαιη πως τους έχεις δημιουργήσει την επιθυμία να αποκτήσουν τον δικό τους συντηρητή. Είναι όμως ένα ακριβό χόμπι;

Αν κάποιος έχει πολλά μπουκάλια, δεν βρίσκω τον λόγο να μην πάρει συντηρητή. Οι δικοί μας όπως σου είπα και πριν γεννήθηκαν από την δική μου ανάγκη να βρω κάτι καλό και ταυτόχρονα οικονομικό. Δεν υπάρχει λόγος να παίρνεις μπουκάλια αν δεν έχεις συντηρητή. Καλύτερα κάποιος που δεν θέλει να διαθέσει χρήματα για συντηρητή, να αγοράζει μόνο τα κρασιά που θα καταναλώσει άμεσα. Είναι κρίμα να πληρώνει, να αγοράζει και να νομίζει ότι θα το απολαύσει στην καλύτερη εκδοχή του αν το βάλει στο ψυγείο, πίσω από το καλοριφέρ σε ξύλινη θήκη, στο υπόγειο... Τα λέω αυτά, γιατί τα έχω ακούσει όλα αυτά και είναι μύθος.

Δημήτρη, λίγο πριν κλείσουμε, γνωρίζοντας δυστυχώς πως το ελληνικό προϊόν και δει το καινοτόμο, εμείς οι Έλληνες το σνομπάρουμε, πόσο δύσκολο ήταν για την Masterzen να φτάσει εδώ που είναι σήμερα δηλαδή συνδεδεμένη με την αξιοπιστία και την ποιότητα; 

Με βλέπεις και γελάω, γιατί αυτή ήταν και μια δική μου σκέψη, όμως ήμουν τυχερός, γιατί το όνομα θυμίζει γερμανικό προϊόν, οπότε στην αρχή το έβλεπαν έτσι, τώρα βέβαια λειτουργεί αντίστροφα. Έχοντας πια κερδίσει την εμπιστοσύνη και την αξιοπιστία λένε: Και ξέρεις ε, ελληνική εταιρεία τους φτιάχνει!

Το όνομα τυχαία θύμιζε κάτι από Γερμανία έτσι; 

Το όνομα, είναι ο στόχος που μέχρι σήμερα προσπαθώ να πετύχω. Είμαι σε καλό δρόμο. Άνθρωπος νευρικός καθώς είμαι, είχα και έχω έναν στόχο αυτοβελτίωσης, να γίνω master στo να είμαι ζεν! Κάπως έτσι προέκυψε και το Masterzen! (γέλια)

Tέλος και γνωρίζοντας πως μπορεί η εταιρία να έγινε γνωστή λόγω των συντηρητών κρασιών, όμως σήμερα διαθέτετε στο ελληνικό κοινό ωριμαντήρια ψαριών, συντηρητές κρεάτων, τυριών, αλλαντικών, αναρωτιέμαι ποια είναι τα σχέδια για το μέλλον... 

Σκέφτομαι πολλά πράγματα. Τα ωριμαντήρια ψαριών είναι ένα από τα τελευταία project και πιστεύω πολύ σε αυτό, γιατί στην Ελλάδα τρώμε πολύ ψάρι και είναι συνδεδεμένο και με τον τουρισμό. Φτιάξαμε τις απόλυτες συνθήκες για το κρασί και θέλω το ίδιο να γίνει και για τα τυριά και για τα αλλαντικά, γιατί και σε αυτά η θερμοκρασία για την απόλυτη εμπειρία απόλαυσης παίζει σημαντικό ρόλο. Θέλω στο μέλλον να βλέπω στα μαγαζιά, συντηρητές κρασιών και δίπλα συντηρητή ψαριών, κρεάτων, τυριών... Σίγουρα σύντομα θα πάμε σε έναν μεγαλύτερο εκθεσιακό χώρο και ένας ακόμα στόχος που έχω, δύσκολος, αλλά νομοτελειακά, θα πραγματοποιηθεί είναι να γίνεται και η παραγωγή των προϊόντων στην Ελλάδα.

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση