Νικόλας Σουρμπάτης, ο νικητής του ελληνικού World Class 2019 μας μιλά

23 Σεπτεμβρίου 2019
Βασίλης Δημαράς
Λατρεύει την τεκίλα. Αγαπημένο του κοκτέιλ η Paloma. Ο Νικόλας Σουρμπάτης, ο νικητής του ελληνικού τελικού World Class, λίγες μέρες πριν το ταξίδι του στη Γλασκώβη για την τελική φάση του φετινού World Class μιλάει με τον Βασίλη Δημαρά.
  • ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΟΥΡΜΠΑΤΗΣ, Ο ΝΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ WORLD CLASS 2019 ΜΑΣ ΜΙΛΑ | Θέματα

Κάθε φορά που δουλεύει πίσω από την μπάρα του The Clumsies δεν γίνεται να μην τον προσέξετε. Δεν είναι μόνο το ύψος του που τον κάνει να ξεχωρίζει αλλά και το χαμόγελο που δεν σβήνει από τα χείλη του, ακόμα και όταν στο μαγαζί επικρατεί πανικός. Ο Νίκος Σουρμπάτης είναι ένα παιδί σεμνό, ευγενικό, με πολύ χιούμορ που ξέρει να κάνει τους φιλοξενούμενούς του να περνάνε καλά στο μπαρ. Το έχει στο αίμα του και γίνεται αμέσως αντιληπτό. Γυρίζω το χρόνο πίσω για να θυμηθώ πότε ήταν η πρώτη φορά που γνωριστήκαμε. Ίσως να ήταν όταν δούλευε στο Amigos ή στο Dos Agaves ή πάλι στο Bank Job. Λίγη σημασία έχει αυτό. Θυμάμαι όμως πολύ καλά την εντύπωση που μου είχε κάνει ο τρόπος του και η συμπεριφορά του πίσω από την μπάρα. Λίγοι bartenders –της νέας φουρνιάς- ξεχωρίζουν για αυτές τις αρετές. 

Δύσκολο να συντονιστούμε με τα προγράμματα που έχουμε και οι δύο. Τον τελευταίο καιρό ο Νικόλας περνάει πολλές ώρες στο πάνω όροφο του The Clumsies. Εκεί όπου είναι το εργαστήριο. «Έχει γίνει το δεύτερο σπίτι μου» θα μου πει. «Ετοιμάζουμε και δοκιμάζουμε τα ποτά για τον τελικό του World Class, οπότε καταλαβαίνεις τι γίνεται» συμπληρώνει. Εδώ να κάνω μια παρένθεση· ο Νικόλας είναι ο νικητής του φετινού Ελληνικού World Class και τις μέρες που θα διαβάζετε τη συνέντευξη συμμετέχει στην τελική φάση που γίνεται στην Γλασκόβη εκπροσωπώντας την χώρα μας. Έτσι, από τον Ιούνιο που έγινε ο δικός μας τελικός μέχρι σήμερα, ήταν μια δύσκολη περίοδος με πολλή δουλειά και άγχος. Ούτε λόγος για διακοπές. «Θα πάω μετά το World Class» θα μου αναφέρει χαμογελώντας. Είναι αφοσιωμένος σε αυτό. Το βλέπει κανείς στα μάτια του. «Θέλω να πάω και να δείξω ποιος είμαι. Ένας bartender που αν έρθει κάποιος στο μπαρ που δουλεύω θα περάσει καλά. Φυσικά και θα πιεί καλά. Αλλά πάνω από όλα θα διασκεδάσει και θα θέλει να έρθει ξανά. Γιατί αυτό πρέπει να κάνουμε. Να κάνουμε τον κόσμο να περνάει καλά και να χαμογελάει».

Η σχέση του Νικόλα με το μπαρ κρατάει πολλά χρόνια. Δουλεύει από το 2009. «Ήταν ένα τρόπος τότε να βγάζω παραπάνω λεφτά» μου λέει. Δούλευε ως ψυκτικός τα πρωινά και μετά στο μπαρ. Όμως ήρθε η κρίση. Οι δουλειές έπεσαν τα πρωινά και το βράδυ τον κέρδιζε όλο και περισσότερο. Έτσι αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στο μπαρ. «Είχα καλούς δασκάλους που με συμβούλευαν και τον αδερφό μου. Βέβαια διάβαζα κιόλας. Και εξακολουθώ να το κάνω. Δεν γίνεται διαφορετικά» μου αναφέρει. Επιμένει στην λέξη «διάβασμα» πολλές φορές. «Δεν είναι μια εύκολη δουλειά το μπαρ. Και αν την αγαπάς πρέπει να ενημερώνεσαι, να βλέπεις τι γίνεται γύρω και να εξελίσσεσαι. Μόνο έτσι θα ξεχωρίσεις».

Τον ελεύθερό του χρόνο –όταν έχει- του αρέσει να τον περνάει με το σκύλο του. Τον έχει ονομάσει Negroni – μάλλον έτσι θα ονόμαζα και εγώ τον δικό μου αν είχα. Τον ρωτάω γιατί τον ονόμασε έτσι. «Δεν είναι επειδή μου αρέσει το συγκεκριμένο κοκτέιλ, αλλά για τα γλυκόπικρα συναισθήματα που σου χαρίζει ένας σκύλος» μου λέει. Τον ρωτάω πως φαντάζεται τον εαυτό του στο μέλλον: «Δεν νομίζω ότι θα έχω φύγει από την μπάρα. Έχω πολλά ακόμα να κάνω και να δώσω αλλά και να ζήσω. Σίγουρα θα πάρω και δεύτερο σκύλο. Ξέρω και τι όνομα θα του δώσω, Baril» μου αναφέρει χαμογελώντας.

Αλλάζω θέμα και τον ρωτάω για τα τατουάζ του. «Όλα έχουν να κάνουν με τα αποστάγματα και το αλκοόλ. Εκτός από ένα» και μου δείχνει ένα στο χέρι. «Αυτό το έκανα μαζί με τον Νίκο Μπάκουλη όταν ήμασταν στην Νέα Υόρκη. Πήγαμε σε ένα μαγαζί με τατουάζ όπου είχε ένα μηχάνημα στο οποίο έριχνες ένα κέρμα και εκείνο σου έβγαζε τυχαία το σχέδιο. Πλάκα δεν έχει; Εμείς πάντως γελάσαμε πολύ με τον Νίκο». Από τα λόγια του καταλαβαίνω ότι με τον Νίκο Μπάκουλη έχουν μια ιδιαίτερη σχέση. «Είναι πάντα δίπλα μου» μου λέει «και αυτό το διάστημα με βοηθά και με καθοδηγεί. Πάντα το κάνει αυτό ο Νίκος. Του λες μια ιδέα κι εκείνος σε σπρώχνει να την πας παρακάτω. Είναι δάσκαλος και μπορείς να μάθεις πολλά γιατί απλά στα προσφέρει».

Επιστρέφω και πάλι στο φετινό World Class. Είναι όντως διαφορετικό από τις προηγούμενες χρονιές και πιο δύσκολο απ` ό,τι καταλαβαίνω. Μου το επιβεβαιώνει και ο Νικόλας όταν μου εξηγεί την όλη διαδικασία στην οποία θα μπει σε λίγες μέρες –δηλαδή βρίσκεται αυτή την στιγμή. Τον ρωτώ για τα ποτά του και τις ιδέες του. Μου τα εξηγεί με πλήρεις λεπτομέρειες. Έχουν πολύ ενδιαφέρον. Θα ήθελα να τα δοκιμάσω, όμως δεν έχουμε τον χρόνο γι` αυτό. «Όταν επιστρέψεις» του λέω. Κουνάει θετικά το κεφάλι του χαμογελώντας. Με αυτό το χαμόγελο αν πάει στην Γλασκώβη, σίγουρα τα πράγματα θα πάνε καλά, γιατί το ταλέντο δεν του λείπει. Και αυτό του ευχόμαστε… 

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση