Στο roof garden ενός boutique ξενοδοχείου -που ετοιμάζεται να ανοίξει- συναντάμε το The Zillers, ένα all-daycafé-restaurant που οι συντελεστές του και η θέση του το έκαναν ήδη talk of the town. Άλλωστε όταν μαθαίνεις ότι στην κουζίνα είναι η ικανή σεφ Κωνσταντίνα Φάκλαρη και το μπαρ επιμελείται ο Γιάννης Σαμαράς δεν μπορεί παρά να δημιουργούνται προσδοκίες. Προσθέστε σε αυτά και την εξαιρετική θέση στα πόδια της Ακρόπολης και δεν είναι απορεί κανείς που το The Zillers συζητιέται και γεμίζει.
Το ίδιο το μαγαζί είναι όμορφο με μια αίσθηση καθημερινότητας. Για να είμαι ειλικρινής το περίμενα λίγο πιο φροντισμένο, λιγότερο …café… Αλλά εντάξει αυτό είναι ίσως προσωπική μου παραξενιά. Δεν μ’ αρέσει ας πούμε να παίρνω στα χέρια μου βραδινό κατάλογο πιάτων που ξεκινά με μια σελίδα σάντουιτς.
Η σφραγίδα της σεφ μπαίνει σε ορισμένα πιάτα όπως για παράδειγμα το ωραία σοταρισμένο λαβράκι πάνω σε μια υπέροχα χυλωμένη ρεβιθάδα με τσορίθο και δεντολίβανο ή το –μια ιδέα παραψημένο- κοτόπουλο νανάκι πάνω σε ένα έξοχο πραγματικά κους-κους με άγρια μανιτάρια, γραβιέρα και θυμάρι^ αν το πιάτο αυτό δεν είχε ξεφύγει τόσο στο αλάτι θα ήταν πραγματικά εξαιρετικό. Δοκίμασα και ένα «ελληνικό ριζότο» με την γεύση και τα αρώματα των γεμιστών. Αν το έλεγαν «τα γεμιστά αλλιώς» δεν θα είχα τίποτα να του προσάψω δεδομένης της νοστιμιάς του και του εκφραστικού αρώματός του. Όμως το είπαν ριζότο και ριζότο δεν ήταν …ούτε στο χύλωμα, ούτε στο βράσιμο, ούτε στην υφή που επηρεαζόταν ιδιαίτερα από τα –πολλά- ψιλοκομμένα λαχανικά. Κατά τα άλλα μια σαλάτα με πρασινάδες, μυρωδικά, ποσέ αχλάδι και καπνιστό χοιρινό ήταν όλο αρώματα, τέλεια ανακατεμένη αλλά με τόσα κοτσάνια έχανε την ποιότητά και την τρυφεράδα της. Το burger τέλος (υπάρχουν 2-3 άνευ λόγου) ήταν μετριότατο με ένα αφράτο, ελληνικότατο μπιφτέκι.
Η λίστα των κρασιών είναι μάλλον περιορισμένη, ενώ των κοκτέιλ έχει ενδιαφέρον …τα ίδια τα κοκτέιλ όμως προδίδονται από τον πάγο που λιώνει σε dt ενώ έμεινα με την απορία γιατί δεν μπορούσαν να φτιάξουν κάτι τόσο κλασικό όπως το Manhatan αφού είχαν διάφορα βερμούτ και bourbonκαι bitters…λέτε επειδή δεν είχαν Rye Whiskey; Χμμμ, χλωμό το βλέπω.
Το The Zillers έχει προοπτικές που ακόμη δεν έχει διερευνήσει, πρώτα από όλα όμως πρέπει να αποφασίσει τι είναι. Καφετέρια με ωραία θέα όπου τσιμπάς και κάτι ή μοντέρνο bar-restaurant που λειτουργεί όλη μέρα; Να κλείσω λέγοντας ότι τα ονόματα των συντελεστών του αλλά και οι τιμές του δηλώνουν το δεύτερο και η κριτική είναι με βάση αυτή την αντίληψή μου.
Ευχαριστούμε την Lifo για την παραχώρηση των φωτογραφιών
- The Zillers
- Τηλέφωνο: (+30)210 322 2277
- Διεύθυνση: Μητροπόλεως 54, Κέντρο Αθήνας, Αθήνα
- Ιστοσελίδα: -
- Ανοιχτά: καθημερινά, μεσημέρι-βράδυ
- Τιμή ανά άτομο (€)*: 100-140
- * οι τιμές υπολογίζονται κατ' άτομο με πρώτο, κύριο και γλυκό συν κουβέρ, νερό αλλά και μισό μπουκάλι κρασί ή μια μπύρα ανάλογα και το στιλ του εστιατορίου κάνουμε δηλαδή μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε το πραγματικό κόστος ενός πλήρους γεύματος
- 0 - 4
- Κακό
- 4.5 - 5
- Μέτριο
- 5.5
- Αποδεκτό
- 6 - 6.5
- Καλό
- 7 - 7.5
- Πολύ Καλό
- 8 - 8.5
- Εξαιρετικό
- 9 - 10
- Άριστο
| 0 - 4 | 4.5 - 5 | 5.5 | 6 - 6.5 | 7 - 7.5 | 8 - 8.5 | 9 - 10 |
| Κακό | Μέτριο | Αποδεκτό | Καλό | Πολύ Καλό | Εξαιρετικό | Άριστο |
| *«βελάκι-σύμβολο»: το βελάκι προς τα πάνω, δεξιά από τον βαθμό, αν εμφανίζεται, συμβολίζει εστιατόριο που είναι κοντά στο να ανέβει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι. | ||||||
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση
Μονο να συμπληρώσω στο προηγούμενο σχόλιο κάτι πολύ σημαντικό για το ίδιο το εστιατόριο: ρώτησα αν κάνουν pairings και η απάντηση ήταν "οχι". Κριμα δεν είναι ένα τέτοιο μέρος με φαγητό και ποτό σε τέτοια επιδίωξη ποιότητας να μην το κάνει;
Συμφωνώ απόλυτα μετ την αντικειμενική κριτική του Παύλου Δεληγιάννη. Ειναι όντως casual ισως επιτηδες επειδή ειναι όλη μέρα αλλα υπαρχουν τροποι να μεταμορφωσεις ένα χώρο όπως μιά γυναίκα με ένα σάλι γίνεται άλλος άνθρωπος. Ισως στις τιμές δεν θα συμφωνούσα διότι είναι πολυ πιο ακριβό. Για ενα πρώτο, δεύτερο, επιδορπιο κρασι και νερό θες από 45-65 ευρω. Χτες πήγα και ο κατάλογος φαγητού ήταν εκπληκτικός και στα κοκτέηλς ήταν πολύ καλός αλλά έχουμε δει στην Αθήνα και την έννοια του exquisite, του εξαίσιου στο θέμα. The Tails of Cocktails το επιβεβαιώνουν Από το θαυμάσιο μενού θα περίμενα την ίδια εκτέλεση υπόσχεσης ονείρου. Η Κ. Φάκλαρη είχε σύλληψη αλλά με απογοήτευσε η εκτέλεση: το φαί και το ποτό είναι έρωτας. Θες εκείνη τη χαρά που σου δίνει η γαστρονομία, κυριολεκτικα το χαμόγελο απο το Γεύμα της Μπαμπέτ, τη γιορτή στη ψυχή που σου προκαλεί η γεύση, θες να σου τιναξει το κεφάλι από το συγκλονισμό! Και εκεί υπάρχει διαβάθμιση. Οι καραβίδες με κους-κους από γαλα βουβαλίσιο είχαν ωραία γεύση αλλά όχι απίθανη που θα την έκανε ο διαχωρισμός των τόσο ευαίσθητων υλικών ώστε να απελευθερώνει το καθένα την λεπτή του συντριπτική γεύση όπως οι (τραγανες όπως θα έπρεπε να ειναι) καραβίδες με το ζουμάκι που έχει αποθηκεύσει όλη τη γεύση στο κέλυφος τους (θα περίμενα να έρθουν με το εργαλειο για να το σπάσω να ρουφήξω τα ζουμάκια της) και αντι για αυτο ήρθε ένα mushy τύπου ριζότο πιάτο με 4 καραβίδες σούπερ βρασμένες και το γεύση τους εξαφανισμένη. Επίσης το cocktail που τη συνόδευε το China Blue (Aviation τύπου) είχε έναν αφρό πού το βάρυνε πολύ. Καμμία σύγκριση με το Aviation του Clumsies με αποσταγμα λεβαντα, σε κάθε γουλιά. Σε κάθε στιβαρή γουλιά αλκοόλ στο Aviation του Clumsies ερχόταν το kick απο το λεμόνι και η λεπτότητα από τη λεβάντα να μεταμορφώσει ένα δυνατό ποτό σε ένα twist ελαφρότητας, σαν ευχαριστη παρεξήγηση. The blow mind effect. Αντι για αυτο στο κοκτεηλ του Ziller's πνιγόμουν σε εναν παχύρευστο αφρό που δεν έλεγε να διαλυθεί. Αν προσθέσεις σε αυτά τα τσιπς από γαρίδα που συνόδευαν τη μους ταραμά από τη μεγάλη σακούλα που αγοράζουν τα κινέζικα delivery 2ης κατηγορίας με τη (γνωστή σε όλους μας) λαδίλα από το κινέζικο λάδι που σε πνίγει, το όνειρο εκπληρώθηκε μόνο από την εικόνα της Ακρόπολης, την πρόθυμη σερβιτόρα (αν και το σέρβις είναι αργό και μπερδεμένο μεταξύ τους) και την γενική ατμόσφαιρα της ανεμελιάς των τουριστών που θέλουν κάτι καλό ελληνικο να γευτούν. Το Zillers θα τους το δώσει ως καλό εστιατόριο - μπαρ αλλά όχι εξαίσιο όπως αυτά που υπάρχουν αλλού. Αν θα ξαναπήγαινα; Ναι για την ατμόσφαιρα και ίσως για άλλα πιάτα που δεν απαιτούν άριστη τεχνική, διότι οι γεύσεις ήταν okay. Οχι για το όνειρο της προσδοκίας εξαίσιας εμπειρίας όμως.
Σας ευχαριστούμε για το πολύ ενδιαφέρον σχόλιο. Καλό Πάσχα!