Tartare, updated review: το κλασικό συναντά το σύγχρονο

Η κριτική μου για το Tartare πριν δύο χρόνια τελείωνε ως εξής: «Αν ένα καλοσιτεμένο βοδινό κρέας αντικαθιστούσε το μοσχαράκι γάλακτος και αν η μέση τιμή κατ’ άτομο, μαζί με το κρασί, κυμαινόταν γύρω στα €40-45 τότε ελάχιστα πράγματα θα είχε να προσάψει κανείς στο Tartare». Πριν μερικές μέρες που το επισκέφθηκα ξανά διαπίστωσα με χαρά ότι η πρώτη προτροπή μου είχε υλοποιηθεί και με το παραπάνω.

Στο κλασικό μενού υπήρχε αμερικάνικο rib-eye, τα κρέατα ήταν γενικά πιο προσεγμένα και επιπλέον ο Οδυσσέας Πολυμέρης έχει αρχίσει να ψάχνεται τόσο ώστε να φέρει στο Tartare του και cote de boeuf από τη Γαλικία, από μια γαλακτοπαραγωγό ράτσα που τα ζώα σφάζονται περίπου δέκα ετών και σιτεύονται επί μακρόν (σχετικές με τις Rubia galea του Vezene αλλά πιο ήπιας γεύσης). Βέβαια, το κρέας αυτό δεν είναι mainstream, ούτε για τον καθένα, απευθύνεται σε ορκισμένους και έμπειρους καρνιβόρους, δείχνει όμως τον νέο και αναμφίβολα πιο ενδιαφέροντα προσανατολισμό του εστιατορίου.

Δίπλα στα παραπάνω βέβαια υπάρχουν όλες οι κλασικές και αγαπημένες επιλογές: από τις θαυμάσιες τηγανιτές πατάτες που δεν σταματούν να έρχονται και το άψογο σουφλέ σοκολάτας, μέχρι τις κρέπες και το ταρτάρ. Στο μενού όμως έχουν προστεθεί και ορισμένα ακόμη πιάτα όπως το ζεστό φουαγκρά ή η λεπτή τάρτα «φλαμπέ» με κρεμμύδι και μπέικον, που το συμπληρώνουν ευχάριστα.

Στο Tartare, ούτως ή άλλως, το κρέας με τις διάφορες, κλασικές και ιδιαίτερα καλοφτιαγμένες γαλλικές σάλτσες ήταν το κύριο θέμα της κουζίνας. Η στροφή αυτή προς την αναζήτηση της πρώτης ύλης και την εστιατορική πραγματικότητα του σήμερα το κάνει ένα σαφώς καλύτερο και πιο ενδιαφέρον εστιατόριο. Επιμένω ότι θα ήθελα τις τιμές λίγο πιο συγκρατημένες τουλάχιστον στην λίστα κρασιών που περιλαμβάνει μερικά πολύ ενδιαφέροντα κόκκινα κρασιά και θα ήταν πολύ θετικό να ενθάρρυναν τους πελάτες τους να τα απολαμβάνουν, προσφέροντάς τα σε πιο δελεαστικές τιμές.