Θωμάς, ακριτικό γκουρμέ στο Σκλήθρο Φλώρινας!

Μια επίσκεψη εδώ ήταν από τα βασικότερα κίνητρά μου για ένα ταξίδι στην Δυτική Μακεδονία. Οδηγούμε βράδυ στην εθνική οδό που συνδέει την Φλώρινα με την Καστοριά, περνάμε τη διασταύρωση για Νυμφαίο και συνεχίζουμε στον σκοτεινό δρόμο, προσπερνώντας προειδοποιητικές πινακίδες για αρκούδες και λύκους!

Η αίσθηση είναι σχεδόν σουρεαλιστική όταν, μετά από μια στροφή, βρισκόμαστε στην φωτισμένη είσοδο του Σκλήθρου και έχουμε τον ξενώνα του Θωμά αριστερά μας και το εστιατόριο στα δεξιά. Το θέαμα σπανίζει στην Ελλάδα. Μπορεί σε άλλες χώρες, γαστρονομικά πιο προηγμένες, να είναι αρκετά συνηθισμένο να βρίσκεσαι μπροστά σε σπουδαία εστιατόρια «κρυμμένα» σε απομακρυσμένα χωριά, όμως στην Ελλάδα δεν συμβαίνει σχεδόν πουθενά αλλού εκτός από εδώ (λίγα χιλιόμετρα παραπέρα υπάρχει ένα ακόμη σπουδαίο εστιατόριο, ο Κοντοσώρος, για το οποίο θα γράψω σύντομα).

Η σουρεαλιστική εικόνα ενισχύεται με το που ανοίγει κανείς την πόρτα του εστιατορίου. Βαριά έπιπλα, μακριά τραπεζομάντιλα, πιάνο, ένα παλιό γραμμόφωνο, μπουφέδες με κρύσταλλα… η εικόνα παραπέμπει σε ρουστίκ εστιατόριο πολυτελείας. Η ζεστασιά του χώρου σε τυλίγει και η επόμενη έκπληξη έρχεται με το που κάθεται κανείς στο τραπέζι. Μια εφαρμογή σε ipad αναλαμβάνει να μας πλοηγήσει σε μια απίθανη κάβα, γεμάτη διαμάντια του ελληνικού –και όχι μόνο- αμπελώνα, με αρκετά κρασιά να προσφέρονται σε παλιότερες χρονιές και όλα τους τιμολογημένα ένα 20-30% πάνω από την τιμή κάβας!

Η ίδια τιμολογιακή πολιτική συνεχίζεται και στο φαγητό. Όμως εδώ, δεν είναι οι χαμηλές τιμές ο λόγος που θα έρθετε. Είναι η απολαυστική κουζίνα του ιδιοκτήτη και σεφ Νίκου Πάσπαλη (ο γιος του Θωμάς είναι επί των κρασιών). Δίπλα σε θαυμάσιες τοπικές σπεσιαλιτέ και ορισμένα πιο δημιουργικά ελληνικά πιάτα, θα βρείτε και κάποια πιο αδιάφορα και διεθνή πιάτα που ικανοποιούν και τις ανάγκες της τοπικής πελατείας αλλά είναι ιδιαίτερα προσεγμένα και καλοφτιαγμένα (δοκιμάστε το σνίτσελ και θα καταλάβετε). Αρκούν όμως μερικές μόνο μπουκιές από τα άλλα, τα ελληνικά, πιάτα για να καταλάβει κανείς ότι εδώ δεν μιλάμε απλά για το φαγητό μια καλής ταβέρνας, αλλά για την κουζίνα ενός σεφ με ταλέντο, γνώση και μεράκι. Για μένα έφτασε μια μπουκιά από αυτόν τον εκπληκτικά χυλωμένο τραχανά με ραγού άγριων μανιταριών για να βεβαιωθώ ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει εδώ από την τελευταία μου επίσκεψη. Καμιά φορά αρκεί ένα μόνο πιάτο για να καταλάβεις ολόκληρη την φιλοσοφία ενός εστιατορίου. Και εδώ βασιλεύει η εξαιρετική πρώτη ύλη και η βαθιά, πληθωρική νοστιμιά των πιάτων. Από εκεί και πέρα το εκπληκτικό σαγανάκι από μπάτζο δωδεκάμηνης παλαίωσης με τσάτνεϊ σύκου, τα τρυφερά μοσχαρίσια μάγουλα κοκκινιστά μαζί με τέλειες παπαρδέλες ή το ζουμερό και πεντανόστιμο αρνίσιο κότσι απλά επιβεβαίωσαν τα πρώτα συμπεράσματα και μου έφεραν στο μυαλό το απίθανο κοκκινιστό ελάφι που είχα δοκιμάσει εδώ λίγα χρόνια πριν.

Τα επιδόρπια είναι πιο διεθνή και αδιάφορα από ότι θα τα ήθελα, αλλά μικρό το κακό μπροστά στην γαστρονομική εμπειρία που προσφέρει αυτό το εστιατόριο στην άκρη της χώρας! Μην χάσετε την ευκαιρία να το επισκεφθείτε αν βρεθείτε στην ευρύτερη περιοχή!