Οι λιτές γραμμές, το σκούρο ξύλο, ο γρανίτης, ο θεατρικός φωτισμός όλα μαζί δίνουν στο Inbi έναν λονδρέζικο αέρα… δεν μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς αλλά μου ήρθε ακαριαία στο μυαλό με το που ξαναμπήκα –μετά από αρκετό καιρό- φέτος στον χώρο του. Τα στοιχεία που το απομακρύνουν λίγο από το Λονδίνο είναι η ύπαρξη –καλοδιαλεγμένης- μουσικής και το ότι επιτρέπεται το κάπνισμα στο μπαρ και στα 2-3 τραπέζια που βρίσκονται μπροστά του. Τώρα αν αυτή η απομάκρυνση είναι καλή ή κακή ας το κρίνει ο καθένας για τον εαυτό του.
Μετά από τέσσερα χρόνια, με λίγο-πολύ σταθερό προσωπικό αλλά και σταθερή την ηγετική ομάδα της κουζίνας, το Inbi έχει κατακτήσει μοιραία μια γαστρονομική ωριμότητα που δεν είχα διακρίνει τους πρώτους μήνες της λειτουργίας του. Και η καλή εικόνα ξεκινά από το ενημερωμένο και ευγενέστατο σέρβις και την πολύ ομαλή ροή των πιάτων στο τραπέζι. Ο κατάλογός του έχει τον γνωστό βασικό κορμό των Japanese-fusion εστιατορίων που έχουν επηρεαστεί από το Nobu… άλλωστε και οι τρεις βασικοί σεφ της κουζίνας του (Σταμάτης Σκριάπας, Παναγιώτης Τζιουτζιούμης και Takaaki Otsuka) έχουν περάσει από διάφορα Nobu στην καριέρα τους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχεις την αίσθηση του déjà vu βλέποντάς τον μια και οι διαφορές είναι αρκετές, ούτε και ότι τα πιάτα μοιάζουν ιδιαίτερα με αυτά των άλλων καλών εστιατορίων του είδους.
Η κουζίνα του Inbi έχει ορισμένα χαρακτηριστικά: καταρχήν μια πολύ προσεγμένη εμφάνιση στα πιάτα, κυρίως όμως έχει την ιαπωνική κομψότητα στη γεύση. Οι συνδυασμοί είναι αρμονικοί, τα αρώματα και οι γεύσεις λεπταίσθητα και όχι φωνακλάδικα (παράδειγμα το ταρτάρ του σολομού με λάιμ και σόγια ή το yellowtail με πικάντικο dressing λάιμ και κόλιανδρου). Ταυτόχρονα όμως είναι πολύ πετυχημένες και οι fusion προτάσεις των δύο Ελλήνων σεφ. Θα αναφέρω για παράδειγμα το υπέροχο pork belly με μια πειραγμένη gremolata και καραμελωμένο τζίντζερ. Ήταν ψημένο στην εντέλεια, ζουμερό, χυμώδες, με τα αρώματα να διαδέχονται το ένα το άλλο: ένα από τα κορυφαία πιάτα του είδους στην Αθήνα: Εξίσου άψογο ήταν και το τηγάνι στην τεμπούρα γαρίδας. Από την άλλη, δεν συνάντησα σε όλα τα πιάτα αυτή την ακρίβεια στην τεχνική. Το –αναπόφευκτο- black cod με miso πράσινου μήλου (το μήλο είναι η διαφοροποίηση του εστιατορίου) έχει καλοζυγισμένη γλύκα και άρωμα, ήρθε όμως παραψημένο χάνοντας αυτή την συννεφένια υφή που είναι ένα από τα σημαντικότερα ατού του πιάτου. Ενώ και η πάπια με γουασάμπι και τρούφα ήταν γευστικότατη και αρμονική, θα μπορούσε όμως να αγγίξει το απόλυτο αν ήταν μια ιδέα λιγότερο ψημένη και η ίδια η πάπια –ως πρώτη ύλη- λίγο καλύτερη. Περνώντας στο σούσι έχω μόνο καλά πράγματα να πω! Η προσέγγιση εδώ είναι αρκετά κλασική, όμως τα ρολά είναι υποδειγματικά τυλιγμένα: συνεκτικά και αέρινα ταυτόχρονα, το ρύζι άψογο στο ξύδι του και σε απόλυτη ισορροπία με το ψάρι. Εξίσου καλοφτιαγμένα και τα nigiri με τα ψάρια κομμένα στην εντέλεια.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στα γλυκά που επιμελείται ο Δημήτρης Χρονόπουλος. Ειδικά αυτή η σούπα καρύδας με ανανά, κρουτόν φουντουκιού και «λουκουμάδες» με καταΐφι και σοκολάτα είναι απλά αριστουργηματική!
Τελειώνοντας να πω ότι το Inbi έχει και μια αρκετά ενδιαφέρουσα λίστα κρασιών και μερικά σάκε, αλλά και έναν εξαιρετικό bartender, τον Αλέξη Σιμωνίδη. Η παραλλαγή του στο Negroni ήταν έξοχη, αλλά κυρίως με ενθουσίασε ένα υπέροχο κοκτέιλ με Zacapa (fat washed με λάδι λευκής τρούφας!) και έναν συνδυασμό από Amontillado & Pedro Ximenez sherry!
To Inbi, το καλοκαίρι, λειτουργεί στο ξενοδοχείο Costa Navarino.
- Inbi
- Τηλέφωνο: (+30) 210 3392090
- Διεύθυνση: Ηρακλείτου 21, Κολωνάκι, Αθήνα
- Ιστοσελίδα: http://www.inbi.gr
- Ανοιχτά: Τρίτη-Σάββατο, βράδυ
- Τιμή ανά άτομο (€)*: 65-90
- * οι τιμές υπολογίζονται κατ' άτομο με πρώτο, κύριο και γλυκό συν κουβέρ, νερό αλλά και μισό μπουκάλι κρασί ή μια μπύρα ανάλογα και το στιλ του εστιατορίου κάνουμε δηλαδή μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε το πραγματικό κόστος ενός πλήρους γεύματος
- 0 - 4
- Κακό
- 4.5 - 5
- Μέτριο
- 5.5
- Αποδεκτό
- 6 - 6.5
- Καλό
- 7 - 7.5
- Πολύ Καλό
- 8 - 8.5
- Εξαιρετικό
- 9 - 10
- Άριστο
| 0 - 4 | 4.5 - 5 | 5.5 | 6 - 6.5 | 7 - 7.5 | 8 - 8.5 | 9 - 10 |
| Κακό | Μέτριο | Αποδεκτό | Καλό | Πολύ Καλό | Εξαιρετικό | Άριστο |
| *«βελάκι-σύμβολο»: το βελάκι προς τα πάνω, δεξιά από τον βαθμό, αν εμφανίζεται, συμβολίζει εστιατόριο που είναι κοντά στο να ανέβει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι. | ||||||
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση
Από την άλλη, νομίζω πως όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες εξαιρετικής δουλειάς τόσο από τους υπαλλήλους όσο και από την τον Σεφ και την ομάδα του, που όμως δεν δικαιολογούν σε καμία περίπτωση το κόστος που μας ζητήθηκε να πληρώσουμε. Πιστεύω λοιπόν πως παράλληλα με τη δέουσα σημασία στην ποιότητα, αξίζει να γίνει μια προσπάθεια σωστής τιμολόγησης, ώστε το αποτέλεσμα να επιθυμούμε να το διαφημίσουμε παρά να το κρύψουμε. Εκτός κι αν υπάρχει κάποιος άλλος λόγος μη αναγραφής των τιμών στις ιστοσελίδες τον οποίο και θα ενδιαφερόμουν πολύ να μάθω.
Κυρία Τρικουνάκη, το σχόλιο μου δεν αφορούσε την κριτική του κ. Δεληγιάννη ούτε σε καμία περίπτωση την ποιότητα του φαγητού του εστιατορίου, για το οποίο έχω πολύ καλή άποψη από το παρελθόν. Παρόλα αυτά, στη σημερινή εποχή oι ιστοσελίδες για ένα μεγάλο μερίδιο του πληθυσμού είναι η βιτρίνα μια επιχείρησης και έχουν τη δύναμη να σε προδιαθέσουν θετικά ή αρνητικά για να επισκεφτείς ένα εστιατόριο. Ειδικά στις μέρες μας και στα μέρη μας, για ορισμένους ενδεχομένως το κόστος εξόδου σε ένα εστιατόριο να είναι απαγορευτικό εάν ξεπερνά κάποια όρια, ανεξαρτήτως της ποιότητας του φαγητού, των υπηρεσιών και της συνολικής εμπειρίας που μπορεί να προφέρει. Γι' αυτό φαντάζομαι και γίνεται μια σχετική επένδυση από τους επιχειρηματίες για τη δημιουργία και συντήρηση ενός ηλεκτρονικού προφίλ μια επιχείρησης (είτε μέσω μιας ιστοσελίδας, είτε μέσω μέσων κοινωνικής δικτύωσης). Το σχόλιο μου λοιπόν, έχει να κάνει με το γεγονός ότι εμένα προσωπικά μου φαίνεται ιδιαιτέρως παράξενη η απουσία τιμών σε ένα χώρο διαφήμισης ενός προιόντος.
Έχω την εντύπωση ότι οι βαθμολογίες είναι πλεον κατά τι αυστηρότερες (τουλάχιστον 0.5 βαθμό). Αυτό δεν σημαίνει ότι έχει πέσει η ποιότητα των δοκιμών απλά κάνει την σύγκριση μεταξύ των τωρινών δοκιμών και αυτών που έγιναν παλαιότερα λιγότερο άμεση.
Δεν έχω γίνει -ηθελημένα τουλάχιστον- αυστηρότερος, ενδεχομένως στο διάστημα που μεσολαβεί να έχουν αλλάξει προς τα πάνω ή προς τα κάτω οι βαθμολογίες παλαιότερων εστιατοριών. Για αυτό και μερικές φορές υπάρχουν τα update ορισμένων κριτικών.
Κύριε Δεληγιάννη, με αφορμή το άρθρο σας επισκέφθηκα το website του Inbi και διαπίστωσα για άλλη μια φορά, σε ένα ακόμα website ελληνικού εστιατορίου, την ανυπαρξία τιμών στο μενού που παρατίθεται ηλεκτρονικά. Μήπως ήρθε η ώρα να "μουτρώσετε" και για την τακτική αυτή; Αν δεν κάνω λάθος, είναι ελάχιστα τα εστιατόρια του εξωτερικού που "κρύβουν" τις τιμές από το μενού τους. Μήπως οι ιδιοκτήτες-διαχειριστές των εγχώριων καταστημάτων εστίασης φοβούνται να εκθέσουν δημοσίως τις ενδεχομένως υπερτιμημένες κάρτες τους και αυτομάτως εκτεθούν; Εμένα προσωπικά πάντως με τρομάζουν... Ευχαριστώ!
Το βέβαιο είναι ότι και εγώ προσωπικά εκτιμώ την αναγραφή τιμών στα μενού στα site των εστιατορίων...εμείς ωστόσο αναγράφουμε τιμές που ανταποκρίνονται πράγματι σε ένα πλήρες δείπνο στα εστιατόρια που κρίνουμε.
Το σέβομαι απόλυτα, το εκτιμώ και το έχω διαπιστώσει αρκετές φορές . Το σχόλιο μου είχε ως επίκεντρο κυρίως τη στάση αρκετών εστιατορίων που φανερώνει μια συγκεκριμένη νοοτροπία, μια κουλτούρα, διαφορετική από αυτή που έχουμε συνηθήσει όσοι ταξιδεύουμε στο εξωτερικό και επιτρέψτε μου να πω, υπόπτως ανεξήγητη από μεριάς μου. Η απάντησή σας με κάλυψε πλήρως, απλά ήλπιζα και ελπίζω να βρεθεί ένας τρόπος να μπορέσουμε στην Ελλάδα μια μέρα να εμπορευόμαστε ειλικρινά και τίμια προς τους πελάτες μας, με το κεφάλι ψηλά... Ευχαριστώ!
κ.Αρετή, Νομίζω πως η κριτική του κ.Δεληγιάννη αφορά το εστιατόριο και όχι την ιστοσελίδα. Βεβαίως σημαντικότερη αξία είναι πάντα η καλή σχέση ποιότητας- τιμής και αυτή γίνεται αντιληπτή μόνο μετά από την εμπειρία. Η έλλειψη ή όχι τιμών δεν μπορεί να καταδείξει ή να αξιολογήσει πόσο μάλλον να συνδεθεί με τη δουλειά των Σεφ και των υπαλλήλων.