Η Île flottante είναι μια κλασική συνταγή ενός ιδιαίτερα κομψού επιδορπίου της γαλλικής και διεθνούς κουζίνας που στα Γαλλικά σημαίνει “νησί που επιπλέει”. Γιατί πάνω σε μια λίμνη από κρεμ Anglaise, επιπλέει ως νησί ένα συννεφάκι ποσαρισμένης Γαλλικής μαρέγκας, το οποίο διακοσμείται ποικιλοτρόπως με καραμέλα (ενίοτε και με αμύγδαλα). Η σωστή προφορά είναι Ιλ Φλοτάν–τ, με το οδοντικό ‘τ’ να ακούγεται ξεχωριστά και σαφώς μετά το ν, χωρίς δηλαδή να ενώνονται ως φθόγγος ντ =d, καθώς η λέξη νησί (une Île) είναι θηλυκή στα Γαλλικά. Πάντως ο περισσότερος κόσμος το λέει αδόκιμα Ιλ Φλοτάν, αλλά εμείς εδώ, ας ξέρουμε ότι το γραμματικά σωστό στα Γαλλικά, θέλει και το ‘τ’ στο τέλος.
Το πραγματικά ενδιαφέρον με το Ίλ Φλοτάν-τ, όμως, είναι το πως μόνο πέντε, εντελώς βασικά υλικά ζαχαροπλαστικής, μέσα από διαφορετικές τεχνικές, δημιουργούν μια μοναδική ποικιλομορφία υφών και γεύσεων, σε μια υπέροχα κομψή σύνθεση!
Η καταγωγή της συνταγής είναι άγνωστη, και απλά εικάζεται ότι είναι Γαλλική απ’ το όνομα, τις τεχνικές και το στιλ της σύνθεσης, αν και η πρώτη γραπτή αναφορά βρίσκεται σε Αγγλικό βιβλίο μαγειρικής το 1747. Στη Γαλλία η συνταγή είναι επίσης γνωστή ως oeufs à la neige (αυγά στο χιόνι) για προφανείς λόγους. Πάντως το Ιλ Φλοτάν-τ είναι πολύ δημοφιλές και σε Γερμανόφωνες αλλά και σε Αγγλοσαξωνικές χώρες ως Floating Islands και βέβαια έχει εξελιχτεί σημαντικά από αυτά που αναφέρονται σε συνταγές του 18ου και 19ου αιώνα.
Τα κλασσικά Ιλ Φλοτάν-τ σήμερα, είναι μια σύνθεση 3 παρασκευών που εστιάζουν κυρίως στη διαφορετικότητα των υφών τους. Η πρώτη είναι μια δροσερή και μάλλον υδαρής κρεμ Ανγκλέζ, με βάση κρόκους , ζάχαρη και βανίλια, που δίνει γευστικό βάθος, αρώματα βανίλιας και κρεμώδη νοστιμιά στη σύνθεση. Πάνω της, επιπλέει μια Γαλλική μαρέγκα που έχει ποσαριστεί και έτσι έχει μια αέρινη υφή σύννεφου, δίνοντας απόλυτη κομψότητα στην αίσθηση του γλυκού στο στόμα, καθώς εντείνει το παιχνίδι υφών ανάμεσα στο αέρινο και το κρεμώδες. Και τέλος στη κλασική συνταγή παίζει η τραγανή και γλυκιά καραμέλα που φτάνει στο άλλο άκρο της αίσθησης των υφών σε σχέση με τη μαρέγκα, προσθέτοντας και ηχητική διάσταση στην απόλαυση.
Σε εναλλακτικές εκδοχές αντί, ή και μαζί με τη καραμέλα, χρησιμοποιούνται επίσης τραγανές φλούδες αμυγδάλου ή άλλος καραμελωμένος ξηρός καρπός (φιστίκι, φουντούκι), και σε πιο μοντέρνες εκδοχές μπαίνουν φρούτα του δάσους, φράουλα, κεράσια ή και ραβέντι (rhubarb) που η λογική του παιχνιδιού υφών εντείνεται και από την γευστική ένταση, που πλέον σχοινοβατεί ανάμεσα στο όξινο και το γλυκό φρουτώδες, κόντρα στις δυο άλλες παρασκευές που με βάση το αυγό, είναι πιο ήπιες.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση