Sabine Marcelis, από το Ρότερνταμ με δύναμη

Ζει και εργάζεται στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας, ίσως γιατί αυτή η μικρή χώρα με τη μεγάλη επιρροή, κατά κάποιο τρόπο, πρωταγωνιστεί στη δημιουργική σκηνή της Ευρώπης και αφήνει χώρο να αναδειχθούν τα νέα ταλέντα. Ήδη βραβευμένη σαν νέα designer στη χώρα της, η Sabine, ολοκληρώνοντας τον μεγάλο κύκλο σπουδών της στο Design Academy Eindhoven της Ολλανδίας το 2011, προτάθηκε για μια σειρά υποτροφιών και βραβείων. Το έργο της χαρακτηρίζεται από καθαρές φόρμες και φυσικά στοιχεία όπως οι αντανακλάσεις του φωτός και του νερού, που πιστεύει ότι αναδεικνύουν τις ιδιότητες του υλικού. Σύντομα έγινε γνωστή για τη δουλειά της πάνω σε δύο δύσκολα υλικά, το γυαλί και τη ρητίνη, μια και διαχείριση της σε αυτά οφειλόταν στη δυνατότητα της κατανόησης του χειρισμού τους.

Έχει παρέμβει συχνά στις διαδικασίες παραγωγής, χρησιμοποιώντας την έρευνα της για τα υλικά και πειραματιζόμενη ώστε να επιτύχει νέα, εντυπωσιακά εφέ, στην ανάπτυξη αυτών. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει, ότι η φωτοευαίσθητη, χυτή ρητίνη (αγαπημένο της υλικό), δεν αλλάζει μορφή με το φως που «πέφτει» πάνω της, καθώς μοιάζει με ένα «marshmallow», σχεδόν βρώσιμο. Το 2015 η Marcelis παρήγαγε τη σειρά Dawn Light, όπου η εισαγωγή ενός λευκού σωλήνα νέον σε μια σειρά διαφορετικών αντικειμένων γεωμετρικής ρητίνης χρησιμοποιήθηκε για να αντικατοπτρίσει μια μοναδική στιγμή στη φύση «όταν ο ήλιος, τα σύννεφα και ο ουρανός ενώνονται όλα μαζί, δημιουργώντας μια στιγμιαία ταραχή αποχρώσεων». Η περιορισμένη συλλογή παρουσιάστηκε στο Μουσείο Boijmans Van Beuningen στην Ολλανδία και έκτοτε, λίγο πριν εκπνεύσει η δεύτερη δεκαετία μετά το 2000, η  Νεοζηλανδή δημιουργός, έστρεψε πάνω της τα φώτα της σκηνής του design.

Μια ακτιβίστρια που έχει υψώσει πολλές τη φωνή της ενάντια στην κοινωνική προσπάθεια, ώστε να ωθήσει τις γυναίκες δημιουργούς που συνήθως μένουν στο περιθώριο της ιστορίας, να έρθουν στην επιφάνεια. Μια γυναίκα δημιουργός που δηλώνει τις επιρροές της από τον Wassily Kandinsky, Paul Klee, Marcel Breuer, Josef Albers και Ludwig Mies van der Rohe, που όμως αναγνωρίζει, ότι όλα αυτά τα σημαντικά ονόματα, είναι ανδρικά, ενώ οι σημαντικές γυναίκες, ωθούνται απλά στην ανωνυμία. Και με τον δικό της τρόπο, επαναστάτησε, χωρίς υπερβολές, χωρίς διακύβευμα. Απλά με τη δουλειά της και τη στάση της απέναντι στη σύγχρονη βιομηχανία που τελικά, την δέχτηκε, όπως όφειλε να τη δεχτεί.

Εκτός από τη σχεδίαση αντικειμένων, η Νεοζηλανδή σχεδιάστρια έχει μια σειρά από εντυπωσιακά έργα εγκατάστασης που σχετίζονται με το προφίλ της, όπως το σιντριβάνι Aesop Vedovelle, το Dutch Pavilion στο Φεστιβάλ Καννών 2017, μια φωτιστική κατασκευή στη Biennale Interieur 2018, το έργο The Solo Sun Dial 2018, τη συνεργασία με τη Burberry x OC το 2018, και τους τάπητες De/Coding «Alcantara in the tapestry Rooms» το 2019. Ίσως η πιο δημοφιλής εγκατάστασή της, ήταν το Shapes of Water ή το Fendi Fountains, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Design Miami 2018. Τα δέκα υδάτινα γλυπτά που σχεδιάστηκαν από ρητίνη, υπήρξαν συνέχεια της εμπειρίας του έργου της Marcelis και του πειραματισμού στις υλικές της πρακτικές, προβάλλοντας το δικό της όραμα και την κομψή πρωτοποριακή δημιουργικότητά της που αντιστοιχούσε άμεσα στη φιλοσοφία ενός οίκου μόδας όπως η Fendi.

Αν, όσοι ενδιαφερόμαστε για το μέλλον του σύγχρονου σχεδιασμού, αναζητήσουμε designers που έχουν κάτι να δηλώσουν, αλλά έχουν και μια θέση στη μικρή ομάδα των σύγχρονων δημιουργών, η Sabine Marcelis, ανήκει ξεκάθαρα σε αυτή τη μικρή ελίτ, πιο ξεκάθαρα δεν γίνεται.