Ο Frank Gehry (Frank Owen Gehry) που τιμήθηκε με το βραβείο Pritzker το 1989, γεννήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου του 1929 στον Καναδά. Το 1978, όταν ανακαίνισε μια μικρή μονοκατοικία στα προάστια του Λος Άντζελες χρησιμοποιώντας φθηνά υλικά, όπως κόντρα πλακέ και συρμάτινο πλέγμα, τοποθετήθηκε άμεσα στην ελίτ των Anant-Garde αρχιτεκτόνων. Αυτή η μικρή δουλειά, αν λάβουμε υπόψη και τα μεγάλης κλίμακας κτίρια που έχει σχεδιάσει σε όλο τον κόσμο, υπήρξε υπόδειγμα Ντεκοστρουκτιβισμού (Deconstructivism), του σχεδιαστικού κινήματος που πρεσβεύει την αποδόμηση της φόρμας και ανήκει στο ευρύτερο κίνημα του Μεταμοντερνισμού (Postmodern) που κυριάρχησε στην αρχιτεκτονική της τελευταίας εικοσαετίας του προηγούμενου αιώνα. Μάλιστα, το συγκεκριμένο έργο του Gehry, έγινε κατά κάποιο τρόπο, λάβαρο του συγκεκριμένου κινήματος, καθώς συμπεριλήφθηκε στην ομώνυμη έκθεση του MoMA το 1988.
Ο σπουδαίος αρχιτέκτονας, στην πραγματικότητα δεν σταμάτησε ποτέ να πειραματίζεται σχεδιαστικά, χρησιμοποιώντας μάλιστα υλικά απρόσμενα. Θα λέγαμε ότι κατά κάποιο τρόπο, υπονόμευε τις προσδοκίες του θεατή για παραδοσιακά υλικά και φόρμες, όπως για παράδειγμα με τη χρήση συμπιεσμένου χαρτιού για τη δημιουργία επίπλων από το 1969 έως και το 1982. Το έργο του ανταμείφθηκε με τεράστια αναγνώριση τη δεκαετία του ογδόντα και του ενενήντα, όταν άρχισε το γραφείο του να δέχεται παραγγελίες από όλο τον κόσμο, μέσα από τις οποίες παρουσίασε σε παγκόσμιο επίπεδο το μεγαλείο της αρχιτεκτονικής του. Αξιοσημείωτες κατασκευές της περιόδου περιλαμβάνουν το Vitra Furniture Museum and Factory (1987) στο Weil am Rhein της Γερμανίας. Το Αμερικανικό Κέντρο (1994) στο Παρίσι και το Μουσείο Τέχνης Frederick R. Weisman (1993) στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα στη Μινεάπολη. Στα τέλη της δεκαετίας του ενενήντα, η φήμη του εκτοξεύτηκε στα ύψη. Το εντυπωσιακό αρχιτεκτονικό στυλ του, χαρακτηριζόταν από κυματοειδής – ελεύθερες φόρμες που έμοιαζαν με τεράστια γλυπτά.
Αυτές οι σχεδόν κινούμενες κτηριακές μορφές, έφτασαν στο αποκορύφωμα τους με τη δημιουργία του Μουσείου Guggenheim στο Μπιλμπάο της Ισπανίας το 1997. Ένα κτίριο που κυριολεκτικά, άλλαξε στην πορεία την σχεδιαστική αντίληψη πολλών άλλων αρχιτεκτόνων. Στο Guggenheim, ο Gehry δημιούργησε στην πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας καμπύλες επιφάνειες τιτανίου, ένα αρχιτεκτονικό γλυπτό, κατόρθωμα μηχανικής και τελικά, ένα κτίριο ορόσημο της πόλης. Τα επόμενα χρόνια, υπήρξαν εξαιρετικά παραγωγικά, μια και το γραφείο του σπουδαίου αρχιτέκτονα, παρουσίασε δεκάδες κτίρια μεγάλης κλίμακας σε όλο τον κόσμο. Στην πραγματικότητα, όλοι οι πελάτες του, ήθελαν λίγη από την λάμψη της σχεδιαστικής πρωτοτυπίας που χαρακτήριζε το Μουσείο του Μπιλμπάο.
Στα μέσα της δεκαετίας του 2010, ο Gehry έχει προφανώς εδραιώσει το τολμηρό του αρχιτεκτονικό στυλ και διανύει την όγδοη δεκαετία της ζωής του, αποδεικνύει ότι μπορεί να συνεχίσει να εκπλήσσει. Πειραματίζεται με διαφορετικές φόρμες και υλικά για τη δημιουργία του Fondation Louis Vuitton, το Μουσείο Βιοποικιλότητας στον Παναμά καθώς και μια σειρά κτιριακών εγκαταστάσεων για το Facebook στην Καλιφόρνια. Οικιστικές αναπτύξεις στο Battersea του Λονδίνου, ανακαίνιση και επέκταση του Μουσείου Τέχνης της Φιλαδέλφειας και μεταξύ πολλών ακόμα, ένα ζεύγος ουρανοξυστών στο Λος Άντζελες.
Η αγάπη του Gehry για τις πειραματικές φόρμες, χαρακτήρισε και τον σχεδιασμό των επίπλων που παρουσίασε όλα αυτά τα χρόνια. Όπως έλεγε, ο σχεδιασμός μιας νέας καρέκλας είναι στην πραγματικότητα, ένα περίπλοκο ερώτημα και σίγουρα τα τέσσερα πόδια και το κάθισμα, δεν είναι εκείνα που ολοκληρώνουν τον σχεδιασμό της. Όπως και στην αρχιτεκτονική, έτσι και στο design, οι δημιουργίες του, χαρακτηρίζονται από πειραματική έρευνα, ιδιαίτερες τεχνικές και απρόσμενα υλικά. Εκτός από συμπιεσμένο χαρτί, ως μοναδικό υλικό για την κατασκευή αρκετών επίπλων, έχει παράλληλα χρησιμοποιήσει λεπτές λωρίδες ξύλου από σφένδαμο, πλεγμένες μεταξύ τους με τεχνικές καλαθοπλεκτικής. Το αποτέλεσμα, καθίσματα εξαιρετικά ελαφριά, κατασκευασμένα από ένα υλικό, με άνετο κάθισμα και αντοχή. To 2004 εντυπωσιάζει εκ νέου με μια συλλογή επίπλων, κατασκευασμένης από χυτό πολυμερές υλικό. Έπιπλα με καινοτόμες καμπύλες και σχεδόν ρέουσες φόρμες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σε εσωτερικούς αλλά και εξωτερικούς χώρους.
Το μοναδικό όραμα του Gehry και η καινοτόμος χρήση υλικών, του έχουν αποφέρει πολλές διακρίσεις. Μέσα από την έμφαση που δίνει στη δημιουργική διαδικασία, ο Gehry συνεχίζει να υπερβαίνει τα όρια, επηρεάζοντας παράλληλα το σύγχρονο σχεδιασμό, σε όλο του το φάσμα .
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση