Χριστίνα Ζάχου

Η Χριστίνα βρίσκεται στην πιο δημιουργική φάση της. Είναι  στην συντακτική ομάδα του Nou-pou.gr  (του πιο επιδραστικού site στα νότια προάστια) αλλά και founder του δικού της Solife.gr. Όπως λέει η ίδια  «το ξεκίνησα δειλά δειλά πριν δύο χρόνια». Εκεί ασχολείται με τα ταξίδια (υπάρχει κατηγορία mommy travel ενθαρρύνοντας τις οικογένειες να ταξιδεύουν με τα παιδιά τους), τη γαστρονομία, την αυτοβελτίωση και γενικότερα προτάσεις και δραστηριότητες για να έχουμε μια ενδιαφέρουσα ζωή.  «Έχω συνδυάσει πολλές πτυχές του εαυτού μου», αποκαλύπτει η Χριστίνα. Μία επιπλέον πτυχή που θα ανακαλύψουμε σ’ εκείνη είναι και η ενασχόληση της με τον κινηματογράφο, καθώς ετοιμάζει ένα κινηματογραφικό σενάριο που περιμένουμε να δούμε στη μεγάλη οθόνη. Προς το παρόν θα ανακαλύψουμε τις αγαπημένες τις γαστρονομικές συνήθειες.

"Η ημέρα μου ξεκινάει στις 6 το πρωί από επιλογή. Κάποτε ήταν η ώρα που πήγαινα για ύπνο (πόοοσο μακρινο είναι αυτό). Ξυπνάω νωρίς γιατί ως εργαζόμενη μαμά που τρέχω να τα προλάβω όλα θέλω να έχω κάποιες ώρες της ημέρας μόνο για μένα κι επέλεξα να είναι οι πρώτες πρωινές. Ετοιμάζω με ηρεμία το πρωινό μου, κάνω διαλογισμό, τα beaute μου. Είναι οι δικές μου ώρες και απολαμβάνω ότι με ευχαριστεί πραγματικά.

Σηκώνομαι από το κρεβάτι ρίχνω άφθονο νερό στο πρόσωπο μου κι αμέσως πηγαίνω στην κουζίνα για να φτιάξω τον πρώτο καφέ της ημέρας και να ετοιμάσω πρωινό. Μια κούπα γαλλικό καφέ με άρωμα φουντούκι -παίρνω σχεδόν πάντα από τα Coffee Island φρεσκοκομμένο- και δύο φέτες ψωμί ολικής με μαρμελάδα κυδώνι το χειμώνα και φράουλα το καλοκαίρι -εννοείται σπιτικές φτιαγμένες με μεράκι από τη γιαγιά μου- είναι η αγαπημένη μου πρωινή ιεροτελεστία που δεν την αλλάζω. Απολαμβάνω πολύ να τρώω με ηρεμία το πρωινό μου, ενώ τα αγόρια της οικογένειας κοιμούνται. Τα Σαββατοκύριακα τρώμε όλοι μαζί πρωινό με αυγά τηγανιτά, λουκάνικο, ντομάτα και μανιτάρια και για γλυκό φτιάχνω τηγανίτες με μπόλικο μέλι ή μαρμελάδα. Αααα, δεν φεύγω ποτέ από το σπίτι αν δεν πιω ένα ποτήρι φυσικό χυμό πορτοκάλι και παίρνω πάντα μαζί φρούτα εποχής και μπάρες δημητριακών.

  Έχω τρία αγαπημένα στέκια: το «Oh Mama»στη Γλυφάδα για την ομελέτα με σοτέ μανιτάρια, παρμεζάνα, ντοματίνια και φρυγανισμένο ζυμωτό ψωμί, το «Μαλεμπί» στην Άνω Γλυφάδα για τα scrambled eggs με σολομό και κιουνεφέ και το «I cafe» στην Αργυρούπολη όπου είναι ιδιαίτερα baby friendly (και με παιδικό μενού) κι εκεί απολαμβάνω ζεστό latte και πράσινη σαλάτα με ψητά λαχανικά και κατσικίσιο τυρί.

Αν αποφασίσω να ανέβω βόρεια για brunch τότε θα πάω στο Politia Tennis Club να δω αγαπημένους φίλους και να απολαύσω νοστιμιές από τον μπουφέ σε ένα πολύ ζεστό κι όμορφο περιβάλλον με θέα όλη την Αθήνα.

Για takeaway καφέ παίρνω πάντα από το Coffee Academy στο Ελληνικό: ζεστό latte με μαύρη ζάχαρη και μπόλικη κανέλα. Πραγματικά έχει τον πιο τέλειο καφέ και τα παιδιά είναι πολύ ευγενικά.

Δεν τρώω μεσημεριανό στο σπίτι, αλλά στην εργασία μου. Νομίζω η τελευταία φορά που είχα την πολυτέλεια να φάω μεσημεριανό στο σπίτι ήμουν φοιτήτρια. Παίρνω πάντα μαζί μου ταπεράκι με φαγητό γιατί μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου η μαμά μου εργαζόταν πολλές ώρες, αλλά πάντα είχε φαγητό για την οικογένεια. Μου αρέσει πολύ η μαγειρική, αλλά τα ταπεράκια της μαμάς και της πεθεράς είναι πάντα καλοδεχούμενα. Ένα φαγητό που φτιάχνω τακτικά είναι το λεμονάτο κοτόπουλο: βάζω σε μια κατσαρόλα ένα μεγάλο κρεμμύδι και χυμό από λεμόνι κι αφήνω το κοτόπουλο να σιγοβράσει μέσα στο χυμό του. Συνήθως το σερβίρω με πουρέ: βράζω πατάτες και μετά με το σύρμα τις λιώνω προσθέτοντας γάλα, βούτυρο και για έξτρα γεύση ρίχνω λίγο μοσχοκάρυδο -είναι το αγαπημένο μου μπαχαρικό νομίζω πως ταιριάζει σε όλα τα φαγητά (εγώ πάντως το χρησιμοποιώ στα περισσότερα.

Θα προτιμούσα το μεσημέρι να υπάρχει η νοοτροπία του lunch break για να απολαμβάνεις το φαγητό σου κανονικά και όχι μπροστά από μια οθόνη υπολογιστή ή στο πόδι. Εύχομαι να εκσυγχρονιστούμε κάποια στιγμή πάνω σ αυτό το θέμα.

 Απολαμβάνω πολύ να πηγαίνω super market. Μάλιστα, στη γειτονιά μου έχω 5 super-markets στα πόδια μου. Συνήθως πηγαίνουμε και οι τρεις μαζί στον Σκλαβενίτη ή στον Βασιλόπουλο για τα ψώνια της βδομάδας. Έχω μεγάλο κόλλημα με τη λαική αγορά που πηγαίνω κάθε Σάββατο πρωί στον Άλιμο. Θυμάμαι, όταν ήμουν μικρή πήγαινα με τη μαμά μου και μου έχει περάσει πως μόνο εκεί θα βρω φρέσκα φρούτα και λαχανικά. Έχω τους δικούς μου παραγωγούς που αγοράζω φρούτα και λαχανικά. Επίσης έχω τον ψαρά μου που με προσέχει και μου δίνει φρέσκα ψάρια, ενώ δεν φεύγω ποτέ αν δεν πάρω ένα μπουκέτο λουλούδια. Μου αρέσει πολύ να ψωνίζω από παραδοσιακά μπακάλικα -συνήθως προομηθεύουμαι χύμα όσπρια, μέλι και διάφορα βότανα από την Ελαιοπηγή στην Άνω Γλυφάδα. Στο σπίτι μας τρώμε πολύ γιαούρτι οπότε παίρνω από ένα παλιό γαλακτοπωλείο -τώρα έχει αναλάβει η τέταρτη γενιά- τον Μπακογιάννη, στη Ηλιούπολη. Εκτός από γιαούρτι θα πάρω σοκολατούχο γάλα με μέλι και το καλοκαίρι χειροποιήτο παγωτό κρέμα.

Το ψυγείο μου περιέχει πάντα πολλά φρούτα και λαχανικά, γάλα, αυγά, τυριά, χοιρινή μπριζόλα σε φέτες, γιαούρτι, βούτυρο Lurpak -δεν νομίζω πως υπάρχει καλύτερο- ελιές και νιόκι πατάτας. Στην κατάψυξη έχω πάντα γαρίδες Ατλαντικού νούμερο 2. Πριν πολλά χρόνια μια συνάδερφος, η Χρύσα Κακιώρη που δουλεύαμε μαζί στη Real News μας κάλεσε απρόοπτα στο σπίτι της. «Θα φάμε ότι έχω στο ψυγείο» είπε και φύγαμε για το σπίτι της νομίζοντας πως το πρόχειρο θα είναι αυγά με πατάτες τηγανιτές και σαλάτα. Στη διαδρομή κάναμε μια στάση στο μανάβικο για μαιντανό κι πήγαμε σπίτι της όπου μας ετοίμασε σαλάτα με χέλι και γαριδομακαρονάδα. «Έχω πάντα γαρίδες και spaghetti γιατί αν έρθει κάποιος ξαφνικά φτιάχνεις ένα τέλειο γεύμα με δύο βασικά υλικά». Την επόμενη κιολας ημέρα αγόρασα γαρίδες και δεν έχουν φύγει ποτέ μα ποτέ από την κατάψυξη μου. Εννοείται πως ήρθαν και δικοί μου φίλοι απρόοπτα σπίτι και τους είπα «θα φτιάξω γρήγορα μια γαριδομακαρονάδα» όπου κέρδισα τις εντυπώσεις.

Το ντουλάπι με τα τρόφιμα συνήθως έχει ζυμαρικά όλων των ειδών και ολικής. Αν δεις το ντουλάπι μου θα νομίζεις πως έχω δικό μου εργοστάσιο. Έχω όλων των ειδών τα ζυμαρικά γιατί ανάλογα την συνταγή θέλω να τρώω την κατάλληλη pasta. Έχω τέτοια εμμονή που την περίοδο που ήμουν έγκυος έτρωγα μόνο ζυμαρικά. Επίσης, το ντουλάπι μου έχει αλεύρι χωρίς γλουτένη, μπισκότα Παπαδοπούλου ολικής για τον μικρό, μπαχαρικά, Marsan (σουηδική κρέμα που προσθέτεις γάλα και γίνεται παχύρρευστη για να τη βάζεις πάνω από ζεστές τάρτες), μαγιά (για να ζυμώσω ανά πάσα στιγμή ψωμί), γάλα καρύδας, ψωμί Καραμολέγκος (χωρίς προσθήκη σε αλάτι και ζάχαρη) και γλυκό καρυδάκι από τη Θάσο.

Η πρώτη ύλη για μένα είναι βασική για αυτό ψάχνω πολύ τα μέρη που ακόμα έχουν φρέσκα αγαθά.

Έτσι ψάχνω και τα αγαπημένα εστιατόρια ανάλογα με τα φρέσκα υλικά αλλά και τη διάθεση, την παρέα και τα χρήματα που θέλουμε να δώσουμε. Μου αρέσει πάρα πολύ το Simul στο Κολωνάκι του chef patron Νίκου Θωμά όπου συνδυάζει μοναδικά το ψάρι με το κρέας και το αγαπημένο μου πιάτο είναι η Ρεβυθάδα με μοσχαρίσιο μεδούλι και καραβίδες. Για ψάρι θα πάω στο Varoulko Seaside για να απολαύσω την πιο νόστιμη ροφομακαρονάδα που φτιάχνει ο Λευτέρης Λαζάρου. Για αυθεντικό κρέας προτιμώ δύο ταβερνάκια: την κυρά- Ουρανία στην Ηλιούπολη, όπου η γιαγιά Ουρανία φτιάχνει τα πιο νόστιμα μπιφτέκια που έχεις ποτέ γευτεί, χόρτα και φάβα. Το άλλο είναι η ταβέρνα «Κορωπί» για τα πιο ζουμερά παιδακια που μέχρι πρόσφατα έψηνε ο 91χρονος ιδιοκτήτης, λουκάνικο από αρνί και φυσικά σταμναγκάθι. Το TGI Fridays είναι επίσης από τα αγαπημένα μου όπου παίρνω είτε τα chicken fingers είτε το κοτόπουλο με παρμεζάνα και pasta και τα συνοδεύω με ένα δροσερό Mohito. Επίσης όταν θέλω να φάω κοτόπουλο με κάρι θα πάω στο Wagamama -προτιμώ την πιο καυτερή version του πιάτου.

Σ’ ένα εστιατόριο μου αρέσει να ξέρει ο σερβιτόρος να μου προτείνει πράγματα, να είναι ευγενικό το προσωπικό -τρελαίνομαι με την αγένεια και δεν μου αρέσει να μιλάνε στον ενικό. Στο θέμα του σερβιτόρου/σερβιτόρας επιμένω γιατί είναι η εικόνα του μαγαζιού. Μου έχει συμβεί να πάω σε καλό εστιατόριο να ρωτήσω τι υλικά περιέχει ένα συγκεκριμένο πιάτο και να μην ξέρει. Θεωρώ πως είναι μεγάλο λάθος.

Κεφάλαιο «Βραδινό»: Συνήθως βραδινό τρώω σπίτι με την οικογένεια μου εκτός κι αν έχω κάποιο κάλεσμα. Μου αρέσει πολύ η διαδικασία να μαγειρεύουμε με τον άντρα μου, να μπαίνει στη μέση ο μικρός για να δει τι φτιάχνουμε και έπειτα να καθόμαστε στη τραπεζαρία να απολαύσουμε το δείπνο. Για μενα η ετοιμασία του φαγητού δεν είναι αγγαρεία, αλλά απόλαυση και αποφόρτιση. Έχω γυρίσει πολλές φορές κουρασμένη στο σπίτι και μόλις ξεκίνησα να μαγειρεύω έφυγε όλη η πίεση της ημέρας. Φροντίζουμε να τρώμε γύρω στις 20.00. Εγώ ακόμα κάνω διατροφή για να «πετάξω» τα τελευταία κιλά της εγκυμοσύνης που έχουν μείνει οπότε κυρίως θα φάω σαλάτα με ψάρι και λίγο καστανό ρύζι. Αν πάλι θέλουμε να παραγγείλουμε φαγητό για να κάνουμε κάποια «γουρουνιά», συνήθως παίρνουμε πίτσα special από τη Μονεμβασιά, στον Άλιμο, ενώ για burgers θα πάρω από το American Burger στο Ελληνικό είτε το κλασσικό είτε με blue cheese.

Έχω πολύ ωραίες παιδικές γευστικές αναμνήσεις γιατί πάντα το φαγητό έπαιζε σημαντικό ρόλο στην οικογένεια μου- κυρίως σ’ αυτήν που ζει στην Ελλάδα. Σίγουρα έντονες γευστικές αναμνήσεις έχω από τη γιαγιά μου, Στέλλα που ζει στην Καρδίτσα. Μου άρεσε πάρα πολύ να κάθομαι δίπλα της και να την βλέπω να ανοίγει φύλλο για να φτιάξει χορτόπιτα. Μόλις το έβγαζε από τον φούρνο μπορούσα να φάω μόνη μου όλο το ταψί. Επίσης τα γεμιστά της άλλης γιαγιάς της Χριστίνας και οι λαχανοντολάδες της κρύβουν όλα τα αρώματα των παιδικών μου χρόνων. Νιώθω τόσο τυχερή που ακόμα τα απολαμβάνω.

Τί λέτε τώρα να σας πάω ταξίδι εκεί που απολαμβάνω τα αγαπημένα μου φαγητά εντός και εκτός Ελλάδας. Ένας λατρεμένος προορισμός μου είναι το Λεωνίδιο. Για φαγητό πηγαίνουμε στο εστιατόριο «Μητρόπολη» όπου ο Γιώργος και η μαμά του Μαρία ετοιμάζουν καταπληκτικά φαγητά με σπεσιαλιτέ πιάτα με μελιτζάνα (το Λεωνίδιο φημίζεται για την τσακώνικη μελιτζάνα) όπως μουσακά και παπουτσάκια. Για θαλασσινά πηγαίνουμε στα Πούληθρα στο εστιατόριο «Μυρτώον» όπου εκεί επιλέγω σταθερά κριθαρότο με γαρίδες. Επόμενος σταθμός η Ίος:το λατρεύω αυτό το νησί! Εκεί πηγαίνω πάντα για φαγητό στο «Κατώγι». Δύο φορές το χρόνο πηγαίνω στα Ζαγοροχώρια γιατί μου αρέσουν πάρα πολύ και οι επιλογές μου για φαγητό είναι πολύ συγκεκριμένες: για μανιταρόσουπα και πιάτα με μανιτάρια πηγαίνω στο εστιατόριο «Κανέλα και Γαρύφαλλο» στο χωριό Βίτσα και για κρεατικές επιλογές «Στα ριζά» -ιδιαίτερα για κυνήγι όπου φυσικά αφήνω πάντα χώρο για το «γλυκό κατσαρόλας. Και από την Ελλάδα ταξιδεύουμε στο εξωτερικό και στην Ιταλία, όπου έχω ζήσει σχεδόν δύο χρόνια στη Νάπολη και ομολογώ πως λάτρεψα την ναπολιτάνικη κουζίνα. Στο Pozzuoli (εκεί ζούσε η Σοφία Λόρεν) είχα βρει μια φανταστική τρατορία  όπου απολάμβανα αλμυρούς λουκουμάδες, κροκέτες ψαριού, ρεβίθια με καλαμάρι και φυσικά pasta με θαλασσινά. Στη Νάπολη έμαθα να συνδυάζω τα θαλασσινά με τα όσπρια -το πρώτο διάστημα δεν μπορούσα να δοκιμάσω μετά, όμως, αυτός ο συνδυασμός έγινε από τους αγαπημένους μου. Από την άλλη είμαι συναισθηματικά δεμένη με τη σκανδιναβική γαστρονομία γιατί η οικογένεια από την πλευρά του μπαμπά μου ζει στη Σουηδία και συγκεκριμένα στο Γκέτεμποργκ. Εκεί απολαμβάνω να πηγαίνω για  raks morgas- ένα open sandwich με γαρίδες μαρούλι, φέτες αγγουριού, αυγό βραστό, γαρίδες, κόκκινη πιπεριά, μαγιονέζα και μια φέτα λεμόνι- στο Heaven 23 στο Gothia Towers με τη βαφτιστήρα μου και να κάνουμε διάφορες συζητήσεις. Γιια μεσημεριανό γεύμα επιλέγω Stekt strömmingsflundra med potatismos στο Μajnabe. Είναι μια κλασσική σουηδική συνταγή με φιλέτο ψαριού -ένα είδος ρέγγας- που τηγανίζεται σε βούτυρο και σερβίρεται με πατάτες και μαρμελάδα από μούρα. Τα κλασσικά Kanel Bulle τα φτιάχνει η θεία μου, Βίκυ και τα τιμώ κάθε απόγευμα με το τσάι.

Kαι από την γαστρονομική μου πραγματικότητα να σας ταξιδέψω στην φαντασία μου... Θα ήθελα πολύ να βρεθώ στο ίδιο τραπέζι για δείπνο με την Μισέλ Ομπάμα, την Όπρα Γουίνφρεϊ, την Βασίλισσα Ελισάβετ, την Άννα Γουίντουρ, την Κοκό Σανέλ, την Φρίντα Κάλο, την Μέριλ Στριπ και την Κέιτ Μπλάνσετ να απολαμβάνουμε φρέσκο ψάρι με σαλάτα και να μιλάμε για «κοριτσίστικα» θέματα. Με κάποιες από αυτές ίσως να τα καταφέρω στο μέλλον να τις έχω συνδαιτημόνες σε ένα τέτοιο τραπέζι. Ποιος ξέρει; Αν όχι, θα σας πάω στην επόμενη γαστρονομική φαντασίωση: Θα ήθελα, στην τελευταία μου μέρα επάνω στη γη,  να ήμουν πολύ μεγάλη σε ηλικία να έχω μαγειρέψει γαλοπούλα γεμιστή με κιμά, ρύζι και κουκουνάρι (συνταγή της προγιαγιάς μου Ροζαλίας που ήταν από το Βουκουρέστι) και να απολάμβανα το δείπνο με τα παιδιά και τα εγγόνια μου δίπλα στη θάλασσα."