Cufflinks, μανικετόκουμπα ή ξενόκουμπα, σίγουρα είναι ένα (πολύ) αγαπημένο ανδρικό αξεσουάρ

Παρέα με τις γραβάτες, γίνονται συχνά αξεσουάρ πόθου και σε πολλές περιπτώσεις συλλέγονται ακόμα και από ορισμένους που δεν τα χρησιμοποιούν τόσο συχνά, αλλά δεν παύουν να τα θαυμάζουν. Όπως εγώ για παράδειγμα, που η αγάπη μου και για τα δύο με έχει συχνά οδηγήσει στο παρελθόν να τα αναζητώ στις εξορμήσεις μου σε παλαιοπωλεία ή vintage καταστήματα ανδρικού ρουχισμού στην Ευρώπη και στην Αθήνα και με χαρά να τα δωρίζω σε αγαπημένους φίλους που μπορούν να τα εκτιμήσουν. Όχι όλα, μια και κάποια από αυτά δεν θα μπορούσα να αποχωριστώ ποτέ

Τα μανικετόκουμπα, εμφανίστηκαν τον 17^ο αιώνα και οι ευγενείς των Παρισίων κονταροχτυπιούνται για την ανακάλυψη τους, με εκείνους της Αγγλίας και βασικά με τον Βασιλιά  Κάρολο τον 2^ο που φημιζόταν για την τάση που είχε προς την πολυτέλεια και την υπερβολική χρήση διακοσμητικών στοιχείων στις στολές του. Να θυμίσουμε επίσης, ότι εκείνη την εποχή, το ρόλο των μανικετόκουμπων, έπαιζαν συχνά και μικρές αλυσίδες ή ακόμα και μεταξωτές κορδέλες που αργότερα εξαφανίστηκαν, αν και ο Κάρολος ο 2^ος  τις τίμησε δεόντως. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τον 17^ο αιώνα, τα στολίδια στην ανδρική ένδυση, ήταν σαφώς περισσότερα από εκείνα της γυναικείας.

Οι φήμες λένε, ότι ότι τον 19^ο αιώνα, η Wallis Simpson, δώρισεστον Βασιλιά Εδουάρδο τον 8^ο, λίγο πριν παντρευτούν, ένα ζευγάρι αμύθητης αξίας. Η Αμερικανίδα socialite, Bessie Wallis Warfield και μετέπειτα Simpson, είχε κρατήσει το επίθετο του προηγούμενου συζύγου της και όταν γνωστοποιήθηκε ο προηγούμενος γάμος της, προκάλεσε συνταγματική κρίση που οδήγησε στην παραίτηση του Εδουάρδου, για να παντρευτεί τη γυναίκα που αγαπούσε, μια και στην επιφάνεια ήρθε ακόμα ένας γάμος της με τον αξιωματικό του Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών, Win Spencer.

Με την πάροδο των χρόνων και προς το τέλος του 19^ο αιώνα, τα μανικετόκουμπα (cufflinks), άρχισαν να χρησιμοποιούνται από άνδρες όλων των κοινωνικών τάξεων, παύοντας να είναι προνόμιο των αριστοκρατών. Εξ αιτίας αυτού του γεγονότος, εκδοχές πιο προσιτές, με φθηνότερα μέταλλα ή ακόμα και ντυμένα ή εξολοκλήρου κατασκευασμένα από ύφασμα, εμφανίστηκαν στην αγορά, εξυπηρετώντας την ολοένα αυξανόμενη ζήτηση από το ανδρικό κοινό, ενώ στον 20^ο αιώνα η κυριαρχία των πουκαμίσων με κουμπιά στις μανσέτες, αφαίρεσαν μέρος της δημοφιλίας τους, αναδεικνύοντας τα όμως εκ νέου, σε σύμβολα ανδρικής κομψότητας, μια και οι μεγάλοι οίκοι επανήλθαν δυναμικά με προτάσεις που δεν άφησαν αδιάφορους τους οπαδούς της ανδρικής κομψότητας.

Τα μανικετόκουμπα χρησιμοποιούνται φυσικά μόνο σε πουκάμισα με μανσέτα χωρίς κουμπιά και με κουμπότρυπες και στις δύο πλευρές τους. Οι μανσέτες μπορεί να είναι μονές ή διπλού μήκους (γαλλικές), μπορούν να «φιλούν» αντικρυστά η μία κουμπότρυπα την άλλη, εμφανίζοντας αμφότερες μόνο την εξωτερική τους πλευρά ή να κλείνουν επικαλυπτικά η μία στην άλλη με το στυλ Barrel, με τη μία άκρη να δείχνει προς τα έξω και την άλλη προς τα μέσα. Το Barrel Style διαδόθηκε από έναν διάσημο κωμικό και ακόμα πιο διάσημο κλόουν του 19^ου αιώνα, τον Αμερικανό Dan Rice. Παρόλα αυτά, η πρώτη εκδοχή είναι σαφώς πιο ενδιαφέρουσα.

Πιο δυσεύρετα θεωρούνται εκείνα που το σχέδιο τους παρουσιάζεται και στις δύο πλευρές, με τη μία συχνά μικρότερη από την άλλη για να μπορεί να περνάει από την κουμπότρυπα. Ιδιαίτερα κομψά και αγαπητά στις μέρες μας, είναι και εκείνα που το σχέδιο τους δεν είναι άλλο από έναν κλασσικό κόμπο, κατασκευασμένα από ύφασμα ή κάποιο πολύτιμο μέταλλο ή και κράμα μετάλλου που συνήθως ανακαλύπτουμε σε προσιτές τιμές. Πριν από 15-20 χρόνια, έγιναν πολύ της μόδας και τα χιουμοριστικά μανικετόκουμπα που χάριζαν μια ευχάριστη νότα στο ανδρικό ντύσιμο. Στις μέρες μας αυτή η τάση έχει εξασθενίσει, αν και στον Paul Smith συναντάμε πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις με αυτό το ύφος...γιατί ο συγκεκριμένος, μπορεί. Οι μεγάλοι οίκοι και όχι μόνο, εμφανίζουν από εξαιρετικές αλλά λιτού σχεδιασμού προτάσεις, έως και περίτεχνες, με ακριβά υλικά και πολύτιμους λίθους, ενώ στο παιχνίδι μπήκε και το γυναικείο κοινό, μια και κυκλοφορούν εκδοχές ειδικά για τις γυναίκες.

Στο παρελθόν, στις αναζητήσεις μου σε vintage καταστήματα ή σε αντικερί του Λονδίνου έχω ανακαλύψει μικρούς θησαυρούς. Για όσους ενδιαφέρονται για το κυνήγι του θησαυρού, οφείλω να πω ότι και στα παλαιοπωλεία στο Μοναστηράκι κρύβονται πολύ ενδιαφέρουσες περιπτώσεις. Αρκεί να έχετε όρεξη για ψάξιμο και να ρωτάτε τους ιδιοκτήτες αν έχουν να σας δείξουν κάτι, μια και τα πολύ μικρά αντικείμενα όπως είναι και τα μανικετόκουμπα, συνήθως δεν εκτίθενται σε πολύ εμφανή σημεία. Βέβαια, υπάρχει πάντα και η επιλογή να παραγγείλετε ή να επιλέξετε ένα ζευγάρι με τα αρχικά του ονόματός σας ή ακόμα και ένα δικό σας, προσωπικό σήμα, χαραγμένο στην επιφάνεια του.

Κάποια tips που πρέπει να γνωρίζουμε, είναι και τα παρακάτω: Η μανσέτα (που στα πιο επίσημα πουκάμισα ίσως διαθέτει στρογγυλεμένες γωνίες), πρέπει όταν κουμπώνει με τα μανικετόκουμπα, να παραμένει σταθερή χωρίς να μετακινείται και σίγουρα να εκτείνεται περίπου 1,5 εκατοστό μετά το άκρο από το μανίκι του σακακιού, το οποίο με τη σειρά του, πρέπει να σταματάει όταν το χέρι μας είναι κατεβασμένο προς τα κάτω, στο ύψος που βρίσκεται το χαρακτηριστικό κόκκαλο του καρπού μας. Επίσης το μέταλλο των μανικετόκουμπων, πρέπει να είναι ανάλογο των υπολοίπων μετάλλων που διακοσμούν τα υπόλοιπα αξεσουάρ μας, όπως η αγκράφα της ζώνης, το μπρασελέ στο ρολόι μας (αν και το δερμάτινο λουράκι είναι ο καλύτερος φίλος τους) ή ακόμα και το διακοσμητικό κλιπ που ενδεχομένως έχουμε στη γραβάτα.  

Στα παραδείγματα των φωτογραφιών, βλέπουμε προτάσεις από σύγχρονες συλλογές, καθώς και vintage κομμάτια που αντίστοιχα τους θα ανακαλύψετε μετά από έρευνα, πάντα, ανάλογα με το στυλ που σας αντιπροσωπεύει, μια και τα μανικετόκουμπα ανήκουν ως αξεσουάρ σε εκείνα που χαρακτηρίζουν το προσωπικό μας γούστο.