Kerridge’s Bar and Grill: Ο διάστερος σεφ φτάνει από το Marlow στο Λονδίνο

Είναι κάτι που το προσπαθουσε χρόνια και τελικά το κατάφερε στο Corinthia με ένα εντυπωσιακό εστιατόριο που ανταγωνίζεται δυναμικά το Dinner by Heston Blumenthal και το Berners Tavern του Jason Atherton. Έχοντας γίνει σούπερ διάσημος για την τηλεοπτική του καριέρα και την απώλεια των περιττών κιλών του ήταν σχεδόν αδιανόητο να μην έχει εστιατόριο στο Λονδίνο.

Το αποτέλεσμα τον δικαιώνει μια και το Kerridge’s Bar and Grill χαρακτηρίζεται από την χαλαρή πολυτέλεια, την γαστρονομική εκδοχή του comfort food αλλά και την σέξυ ατμόσφαιρα και το άψογο σέρβις ενός κορυφαίου βρεττανικού εστιατορίου. Προσεγμένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια από τα σερβίτσια μέχρι τη μουσική και τα κεριά, έχει τις βάσεις για να αντέξει στο χρόνο και να γίνει τοπ προορισμός. Έχει επίσης ένα υπεροχο μπαρ με δυνατή ομάδα από τους Sager + Wilde, δυο εντυπωσιακές  ψησταριές για τους κρεατοφάγους και βιτρίνες με τα κρέατα να δείχνουν σαν πολύτιμα εκθέματα.

Η ομάδα του σέρβις είναι πολύ δυνατή και ετοιμοπόλεμη και σαν παράδειγμα θα αναφέρω το ότι πριν προλάβουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι αργούσαν τα κύρια,  μας έφεραν από ένα έξτρα πρώτο πιάτο για να μας ευχαριστήσουν αλλά και να μας δώσουν την ευκαιρία να δοκιμάσουμε κάτι για το οποίο είναι περήφανη η κουζίνα.

Φυσικά οι ικανότητες του σεφ είναι αδιαμφισβητητες αλλά το να φτιάξεις ένα μενού που θα ικανοποιεί από τους κριτικούς και τους γευσιγνώστες μέχρι τους πελάτες του ξενοδοχείου είναι δύσκολο εγχείρημα.  Αλλά τα καταφέρνει τέλεια παρουσιάζοντας πιάτα σε κανονικές ή ακόμα και μεγάλες μερίδες που ενώ φαίνονται απλά, έχουν πολλή δουλειά και προετοιμασία αλλά χωρίς «γαστρονομικά» κόλπα.

Για παράδειγμα η ομελέτα με αστακό Θερμιδόρ που είναι η πολυτελής και αναβαθμισμένη εκδοχή του αντίστοιχου πίατου με μπακαλιάρο από το Hand and Flowers. Θέλει τόλμη να βάλεις στο μενου ένα πρώτο πιάτο που στοιχίζει 30 λίρες αλλά είναι πραγματικά ασυναγώνιστο. Η βελουδένια υφή του αστακού με την «κρέμα»  αυγού και το άψογο ψήσιμο σαν crème Brylee το κάνει σίγουρα ένα από τα σημεία συζήτησης του εστιατορίου και πελατοπαγίδα στα κοινωνικα δίκτυα.  Ένα άλλο ορεκτικό που όπως αστειεύται ο σεφ αξίζει 6 αστερια Μισελεν είναι το αυγό με το ριζότο. Ενώνει το θρυλικο «ριζότο» με μανιταρια του Claude Bosi με το αυγό σε κρούστα πατάτας του Daniel Clifford. Προσωπικά δεν με εξιτάρησε αλλά είναι ένα κλείσιμο του ματιού σε όσους αγαπούν τα γαστρονομικά τρίβια.

Τα κύρια πιάτα είναι όλα καλοδουλεμένα και ακούγονται εύκολα όπως τα fish and chips και το κοτόπουλο με θυμάρι από την ψησταριά, αλλά τα κορυφαία κατά την γνώμη μου είναι το ελάφι και το αρνί. Το ελάφι συνοδεύεται με το υπεροχο καραμελωμένο καρότο όπως στο διάστερο του σεφ και μια ατομική cottage pie και είναι να γλύφεις τα δαχτυλά σου. Αλλά για μένα πιο τολμηρό πιάτο ειναι η αρνίσια σπάλα που ακουμπά πάνω σε μια σως καπνιστης μελιτζάνας με φέτα και ελιά και συνοδευεται με μια σως από μουσακά!!! Η αλήθεια είναι ότι θεωρώ σχεδον ακατόρθωτο Βρεττανος σεφ να αγγίξει επιτυχημένα την Ελληνική κουζίνα αλλά το αποτέλεσμα τον δικαιώνει αναβαθμίζοντας με μια αριστουργηματική κίνηση την κουλτουρα της gastropub.

Τα γλυκά είναι κλασσικά Βρεττανικά αλλά εξαιρετικά ραφιναρισμένα με την τάρτα με κρέμα βουτύρου και την treacle tart να κερδίζουν το παιχνίδι. 

Πολύ καλή και η λίστα κρασιών με κάποιες ενδιαφέρουσες επιλογές με Coravin, αλλά συγκρούεται κατά μετωπο με την φιλοσοφία του σεφ που απέχει από το αλκοολ και είναι το poster boy του υγιεινού τρόπου ζωής. Είναι φαντάζομαι από τους συμβιβασμούς που πρέπει να κάνει γιατί ευτυχώς ή δυστυχώς η επιβίωση ενός εστιατορίου στο Λονδίνο εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από την κατανάλωση του αλκοολ και όχι από ομελέτες με αστακό.

Βαθμός: 8/10