Λέμε ότι οι καιροί που ζούμε είναι δύσκολοι και μαύροι και παρότι αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια, δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε δυστυχώς η τελευταία φορά που η ανθρωπότητα θα δοκιμαστεί από διάφορες κρίσεις. Δε ξέρω τι θα μείνει όρθιο μετά την πανδημία, αυτό που βλέπω με βεβαιότητα είναι ότι η γαστρονομική σκηνή δεν θα είναι πια όπως την ξέραμε. Κανείς δε μπορεί ακριβώς να προβλέψει τι θα γίνει στο μέλλον. Μήπως όμως ήρθε η ώρα να πάρουμε μια βαθιά ανάσα και σε αυτή τη νέα εποχή που είναι πια μπροστά μας να μπούμε σοφότεροι και να ξορκίσουμε τις άσχημες συμπεριφορές; Τι θέλω να πω. Τώρα που λόγω των συνθηκών έχουμε περισσότερο χρόνο για ξόδεμα παρατηρώ πολύ συχνά στα social media μια προκλητική συμπεριφορά, μια αλαζονεία, μια επικριτική στάση από ορισμένους απέναντι σε όλους και όλα η οποία εκτός από το ότι κάνει κακό στους ίδιους, δηλητηριάζει και τη δουλειά μας. Η έπαρση μάλιστα είναι τόσο μεγάλη ορισμένες φορές που δεν αφήνει τίποτα στο διάβα της. Θέλει ταπεινότητα και προσήλωση η δουλειά μας, το ότι τη μια μέρα μαγειρεύεις στα καλύτερα εστιατόρια δεν σημαίνει κάτι. Ας εκτιμήσουμε την στιγμή, ας εκτιμήσουμε το ότι σταθήκαμε και τυχεροί, ας εκτιμήσουμε τους διπλανούς μας, ας πούμε ένα ευχαριστώ σε αυτούς που μας εμπιστεύτηκαν και μας έδωσαν την ευκαιρία να προχωρήσουμε. Ας αποδείξουμε ότι αξίζουμε την εμπιστοσύνη τους. Διότι τα αποτελέσματα της έπαρσης όπως έχει δείξει ιστορία, κάποιες φορές είναι καταστροφικά, και εκεί που μεσουρανείς ξαφνικά βρίσκεσαι στο πουθενά.
Δεν δόθηκε σε όλους η ευκαιρία να πάρουν βραβεία ή να δουλέψουν σε διάσημες κουζίνες. Το ότι έχεις κάποιο βραβείο δεν σε καθιστά αυτομάτως και καλύτερο άνθρωπο. Κι αυτή η δουλειά χρειάζεται εκτός από καλούς μάγειρες και καλούς ανθρώπους. Πρέπει όλα να έχουν ένα αποτέλεσμα με συνάρτηση την ανθρωπιά, ταπεινότητα και τον σεβασμό. Όλα είναι θέμα παιδείας και αντίληψης. Πάντα πρέπει να μένουμε στον στόχο μας προσηλωμένοι και ταπεινοί. Ας προσπαθήσουμε να διδάξουμε την νέα γενιά, την τέχνη, τον σεβασμό, την προσήλωση, Ας γίνουμε οι εμπνευστές προς μίμηση των νέων αυτών μαγείρων που χρυσοπληρώνουν τις σχολές τους με πολλές θυσίες από τους γονείς τους. Ας τους μάθουμε ότι για να πας μπροστά δεν χρειάζεται να έχεις μπάρμπα στην Κορώνη, απλά πρέπει να είσαι πάνω από όλα καλό παιδί και να μην είσαι τεμπέλης. Είμαστε υπεύθυνοι για το πως θα είναι η γαστρονομία τα επόμενα χρόνια και πως θα εξελιχθούν όλα αυτά τα νέα παιδιά. Ας τους δώσουμε τις ευκαιρίες που πρέπει αποβαλόντας τις παλιές τακτικές που υπήρχαν κάποτε μέσα στις κουζίνες.Αν με ρωτούσαν πριν δέκα χρόνια τι κάνει έναν καλό σεφ, θα απαντούσα: ένα καλό πιάτο. Τώρα όμως μετά από όσα έχουν δει τα μάτια μου θα πω το εξής: έναν καλό σεφ τον κάνει η σταθερότητα, η συνέπεια, η διάθεση για εξέλιξη και αναζήτηση, το ήθος και η αξιοπρέπεια, ο σεβασμός προς όλους. Χωρίς εξαιρέσεις. Προς όλους. Χωρίς κόμπλεξ. Προς όλους. Χωρίς φανφάρες. Οι κουζίνες μας πρέπει να είναι εστίες αγάπης. Να περνάει από εκεί ένας μάγειρας που όταν φύγει για να κάνει τα δικά του βήματα, θα έχει να διηγείται κάτι καλό για αυτά που έχει ζήσει κι όχι να σιχτιρίζει την ώρα και τη στιγμή που δούλεψε μαζί μας, με αποτέλεσμα να κάνει ίσως τα ίδια. Οι κουζίνες μας πρέπει να είναι κυψέλες εργατικότητας και σεβασμού. Πρέπει να εμπνέουν κι όχι να αποτρέπουν. Πρέπει να καλλιεργούν κι όχι να διαλύουν. Κι η νέα γενιά οφείλει να πρωτοστατήσει σε αυτούς τους καινούργιους κώδικες ηθικής.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση