Ζάκυνθος, μια ολοένα εξελισσόμενη γαστρονομική σκηνή

10 Ιουλίου 2022
Πάνος Δεληγιάννης
Εντυπώσεις από τα κορυφαία εστιατόρια της Ζακύνθου, ενός πανέμορφου νησιού με άτσαλη τουριστική υπερανάπτυξη και σαφή προσανατολισμό στον all-inclusive φτηνό τουρισμό που ωστόσο κατορθώνει να έχει ποιοτικές «νησίδες» υψηλού επιπέδου -και ακριβές- που όλο και πληθύνονται.
  • ΖΑΚΥΝΘΟΣ, ΜΙΑ ΟΛΟΕΝΑ ΕΞΕΛΙΣΣΟΜΕΝΗ ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΗ ΣΚΗΝΗ | Θέματα

Η Ζάκυνθος υπήρξε για εμένα προσωπικά από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις των ταξιδιών των FNL Best Restaurant Awards. Από την πρώτη χρονιά που την εντάξαμε στα βραβεία και επισκέφθηκα το Melia του Lesante Blu και το Nobelos στο βόρειο άκρο του νησιού εντυπωσιάστηκα από το επίπεδό τους, ειδικά στο πλαίσιο ενός νησιού προσανατολισμένου στον μαζικό τουρισμό. Έκτοτε βέβαια την επισκέπτομαι κάθε χρόνο και αφενός παρατηρώ μια συνεχόμενη εξέλιξη, αφετέρου συνειδητοποιώ όλο και πιο καθαρά ότι το παρεξηγημένο αυτό νησί έχει ξενοδοχεία και εστιατόρια (και βέβαια φυσικές ομορφιές) υψηλής ποιότητας και πολύ ακριβότερα από ότι θα περίμενε ίσως κανείς.


Ας αφήσω όμως τις εισαγωγές και την ιστορία και ας πάμε στο «τώρα» των εστιατορίων του νησιού. Η άφιξη του νέου και εντυπωσιακού Lesante Cape λίγα χιλιόμετρα από το κομψό, adults only και ιδίων συμφερόντων Lesante Blu ήταν αναμφίβολα ένα από τα νέα του φετινού καλοκαιριού για το νησί. Με το νέο αυτό ξενοδοχείο, η οικογένεια Βυθούλκα αποδεικνύει την προσήλωση στον γαστρονομικό προσανατολισμό. Η μεταγραφή του ικανότατου σεφ Άγγελου Μπακόπουλου (φωτό επάνω) από τον Όμιλο Katikies ήταν η αρχή. Ο Μπακόπουλος έφερε και την ομάδα του, μεταξύ τους και τον chef pâtissier Αργύρη Πόπτσιο. Ο τελευταίος όχι μόνο δημιουργεί επιδόρπια κομψότατα και έντεχνα για το γαστρονομικό εστιατόριο Fiore (φωτογραφία παρουσίασης άρθρου), αλλά όντας και ταλαντούχος αρτοποιός ετοιμάζει καθημερινά απίθανα ψωμιά και κρουασάν για τα πρωινά και τις καθημερινές ανάγκες όλου του ξενοδοχείου.

Αυτό το πρώτο καλοκαίρι του Lesante Cape δεν παρουσιάζεται -ακόμη- ολοκληρωμένο το γαστρονομικό προφίλ του, ωστόσο δοκιμάζοντας το πιο gourmet Fiore και το all-day και πιο comfort Novita είναι σαφές ότι εδώ προετοιμάζεται ένας αληθινός γαστρονομικός προορισμός! Στο Fiore ο Άγγελος Μπακόπουλος προτείνει ένα μενού degustation με πιάτα που -δειλά ακόμη- ενσωματώνουν επτανησιακά στοιχεία και ενώ είναι ιδιαίτερα τεχνικά και συχνά σύνθετα προτάσσουν την ουσία και διαθέτουν βαθιά νοστιμιά. Ο αστακός «αλά πολίτα» με λαχανικά και αγκινάρες είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα, αλλά και το signature dish του Μπακόπουλου, το περιστέρι -που εδώ έχει μια πυκνή, νοστιμότατη σος σπετσερικού (το μίγμα μπαχαρικών της παστιτσάδας)- μπορεί να είναι κάπως «χειμωνιάτικο» και μάλλον «αστικό» πιάτο, δεν παύει όμως να είναι υψηλοτάτου επιπέδου. Στο Novita το φαγητό είναι πιο comfort και ταυτόχρονα εξαιρετικά καλοφτιαγμένο και γευστικό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό το πληθωρικό γιουβέτσι θαλασσινών στο ταζίν της φωτογραφίας που ξεχειλίζει νοστιμιά και αρώματα.


Στο αδελφό Lesante Blu, διαπίστωσα με χαρά ότι το fine dining εστιατόριό τους Melia επεκτείνεται και αποκτά όλο και περισσότερο κοινό. Και δικαίως αφού πρόκειται για ένα εστιατόριο που χρόνο με το χρόνο εξελίσσεται και αποπνέει όλο και μεγαλύτερη σιγουριά, ενώ στήνει τα τραπέζια του σε ένα εκπληκτικό μπαλκόνι -και πλέον και σε εξέδρες μέσα στην πισίνα- με πανοραμική θέα στη θάλασσα! Εκεί, ο executive chef Νίκος Ισπυρούδης συνεπικουρούμενος από τον νέο σεφ του Melia Fine Dining Βασίλη Κρανιά προτείνουν έναν κατάλογο με πιάτα επιπέδου και έντονο επτανησιακό χρώμα, ενώ αναμφίβολα ο ιδανικός τρόπος να προσεγγίσει κανείς το εστιατόριο είναι το καλοστημένο menu degustation. Πιάτα όπως το φίνο κολοκύθι γεμιστό με γαρίδες και καβούρι, με μαστίχα, πουρέ κουμκουάτ και σος από αχινό, το κορυφαίο κουνέλι στιφάδο όπου το τρυφερό κρέας γεμίζει ζυμαρικά πάκερι μαζί με κρέμα καμμένου κρεμμυδιού και τρούφα, «ντύνεται» με πλούσια, «γυαλιστερή» σάλτσα στιφάδου και συνοδεύεται με αφρό από λαδοτύρι Ζακύνθου ή το γευστικότατο αρνάκι σοφιγαδούρα με κρέμα και κονφί αγκινάρας, αβγολέμονο και κροκέτα ρυζιού είναι τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα που δίνουν το στίγμα της πολύ σοβαρής δουλειάς που γίνεται εδώ. Τέλος, ο πολύ έμπειρος οινοχόοος Αριστοτέλης Πρωτόπαπας συμβάλει με τις επιλογές του και τα πετυχημένα pairings στην συνολική εμπειρία.


Το Dominicale είναι ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό εστιατόριο στο Αργάσι. Εκεί, ο νεαρός -αλλά με πολύ ενδιαφέρον βιογραφικό- σεφ Δημοσθένης Ντάνος προτείνει ένα μενού θαλασσινής κουζίνας για το οποίο επιφυλασσόμαστε να επιστρέψουμε αφού το δοκιμάσουμε όπως και το Movida του Άγγελου Κονταράτου (συνιδιοκτήτη του Le Pavillon) με σεφ τον Σάββα Κωστόπουλο. Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο bar-restaurant, στη Μπόχαλη, με υπέροχη θέα στην πόλη της Ζακύνθου και το Ιόνιο.


Συνεχίζοντας την εστιατορική περιήγηση θα σταθώ στην αποκάλυψη του φετινού ταξιδιού! Μιλώ για ένα από τα πιο ιδιαίτερα εστιατόρια του νησιού, αυτό που στεγάζεται στο Κτήμα Γράμψα. Το οινοποιείο Γράμψα είναι μια πολύ ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα περίπτωση αφού του πιστώνεται η αναβίωση του κρασιού της Ζακύνθου και βέβαια το γεγονός ότι μας επανασυνέστησε και έκανε σχεδόν μόδα ποικιλίες όπως ο Αυγουστιάτης (στο νησί γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε την σημαντική δουλειά του Κτήματος Μερκούρη για αυτή την ποικιλία) ή το Γουστολίδι, ενώ δοκιμάζοντας επιτόπου τις δύο εκδοχές του της Verdea -και όντας λάτρης των Sherry- θυμήθηκα το σπουδαίο δυναμικό και τον μοναδικό χαρακτήρα που μπορεί να έχει το ιστορικό αυτό, αλλά ξεχασμένο, ελληνικό κρασί!


Όμως το θέμα μας εδώ δεν είναι το κρασί αλλά τα εστιατόρια. Και ομολογώ ότι παρόλο που είχα ακούσει για την προσπάθεια που κάνει η οικογένεια Γράμψα και ιδιαίτερα ο γιος Γιάννης Γράμψας (φωτό επάνω -αριστερά- μαζί με τον σεφ Σταύρο Υφαντίδη, δεξιά) δεν φανταζόμουν ή καλύτερα δεν ήλπιζα σε τέτοια αποτελέσματα. Από την περασμένη χρονιά που ξεκίνησε το εστιατόριο του οινοποιείου είναι εδώ ο σεφ Σταύρος Υφαντίδης που, αν και νέος, διαθέτει εντυπωσιακό βιογραφικό (Vendome, Fat Duck, Petrus κλπ), εμπειρία, τεχνική και έμπνευση. Αποφασίζοντας να ζήσει μόνιμα στη Ζάκυνθο, ξεκινά εδώ, στο ημιορεινό Λαγώποδο -περίπου στην μέση του πουθενά, ένα νέο κεφάλαιο της καριέρας του. Στην καταπράσινη αυλή του οινοποιείου, μπροστά στα αμπέλια έχει στήσει μια κανονική επαγγελματική κουζίνα και προτείνει μια σειρά από εξαιρετικά ενδιαφέροντα πιάτα. Βασίζεται γερά στην παράδοση, αξιοποιεί τις μοντέρνες τεχνικές χωρίς όμως να τους επιτρέπει ούτε στιγμή να κυριαρχήσουν αφού αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής εδώ είναι η γεύση και φυσικά το ταίριασμα με το κρασί. Δημιουργεί έτσι μια απολαυστική, πληθωρική κουζίνα με σωστές εντάσεις, βαθιά νοστιμιά αλλά και φινέτσα όπου χρειάζεται. Παραδείγματα; Η φανταστική λαδένια (ας την πούμε την τοπική εκδοχή της πίτσας) με λαδογραβιέρα Ζακύνθου και καραμελωμένα κρεμμύδια, το έξοχο Μυλοκόπι με λαχανικά και σάλτσα Verdea, το άψογο ριζότο «ντολαμδάκια γιαλατζί» ή αυτό το πραγματικά αξέχαστο αρνάκι με μανέστρα και ξινομυζήθρα Κρήτης. Η όλη εμπειρία ασφαλώς συμπληρώνεται από τα εξαιρετικά κρασιά του κτήματος (και όχι μόνο) και την καθοδήγηση του Γιάννη Γράμψα (απόφοιτος και του Genius in Gastronomy) αλλά και τα ανέλπιστα άρτια επιδόρπια όπως αυτό το πολύ καλό «εκλέρ» με κρέμα φυστίκι και κομποτέ βερίκοκο ή ο καραμελωμένος ανανάς σε κέικ με ρούμι και σταφίδες και παγωτό τσουρέκι. Το εστιατόριο στο Κτήμα Γράμψα είναι μια εμπειρία που όποιος επισκεφτεί τη Ζάκυνθο «απαγορεύεται» να χάσει!


Και όταν μιλάμε για εμπειρίες που απαγορεύεται να χάσει κανείς στο νησί, τότε δεν μπορώ παρά να αναφερθώ στον Νόμπελο! Αυτός ο ιδιωτικός παράδεισος στον Άγιο Νικόλαο των Βολιμών, στο βόρειο άκρο της Ζακύνθου μπορεί να είναι ένα φανταστικό ησυχαστήριο για όσους μένουν εκεί (αξίζει να διαβάσετε το σχετικό άρθρο της Εύης Φέτση για να πάρετε μια συνολική εικόνα) ή μια εντυπωσιακή …ταβέρνα για όσους το επισκεφθούν για φαγητό! Οι χαρακτηρισμοί και οι γενικεύσεις είναι πάρα πολύ δύσκολες για ένα τόσο ιδιοσυγκρασιακό και μοναδικό εστιατόριο όπως ο Nobelos της ομώνυμης οικογένειας. Εκ πρώτης όψης όλα θυμίζουν μια εξαιρετικά προσεγμένη ταβέρνα. Όταν όμως πάρεις στα χέρια σου τη λίστα των κρασιών και τον κατάλογο με τα fine wines, η τιμή από κάποια εκ των οποίων σκαρφαλώνει σε μερικές χιλιάδες ευρώ τότε αρχίζεις να καταλαβαίνεις ότι κάτι τρέχει εδώ. Και η αίσθηση αυτή ολοκληρώνεται όταν αρχίζουν να φτάνουν τα πιάτα εντυπωσιακά σερβιρισμένα σε απίθανα σκεύη …ένα αληθινό σκηνικό που θαρρείς έχει στηθεί για χάρη του Instagram. Κάτι που ασφαλώς εμπεριέχει δόσεις αλήθειας, αλλά εμβαθύνοντας καταλαβαίνεις ότι εδώ μιλάμε για το πάθος, το μεράκι, το ψώνιο -αν προτιμάτε- του Αλέξανδρου Νόμπελου, του μικρότερου από τους τρεις γιους της οικογένειας, που επιμελείται την κουζίνα. Και αν το σκηνικό -από κάθε άποψη- αρκεί για να κάνει το Nobelos αξέχαστο, είναι η γεύση που ολοκληρώνει την εμπειρία και την κάνει καθολικά συνώνυμη της απόλαυσης. Μπορείτε να επιλέξετε έναν από τους κορυφαίους μουσακάδες που σερβίρονται αυτή την στιγμή στη χώρα ή τις εκπληκτικές αγκινάρες με πυκνή σάλτσα λεμόνι ή κάποιο από τα πολύ ωραία κρέατα και τις πληθωρικές ολόφρεσκες σαλάτες. Όμως είναι η θαλασσινή διάσταση του μενού και οι επιλογές της ημέρας που δίνουν το πραγματικό στίγμα και την αληθινή διάσταση του εστιατορίου. Εδώ μιλάμε για την επιτομή του comfort food και των καλομαγειρεμένων, με αγάπη, πιάτων. Δοκιμάστε την επική κωλοχτύπα σαγανάκι (και ναι, ακολουθήστε την προτροπή να την συνοδεύσετε με σκορδόψωμο) και θα με θυμηθείτε. Μην παρακάμψετε την σούπα από ροφό αν υπάρχει ή μια σκορπίνα της ημέρας μπουρδέτο. Γενικά ακολουθήστε τον οίστρο του Αλέξανδρου και θα περάσετε μια αξέχαστη ημέρα σε ένα πολύ-πολύ ξεχωριστό μέρος!


Επιστρέφοντας στην πόλη της Ζακύνθου συναντάμε ένα από τα κορυφαία και πιο σημαντικά εστιατόρια του νησιού, το Προσήλιο. Εκεί, σε μια υπέροχη αυλή η chef-patron Κρίστυ Καραγεώργου και ο συνεταίρος και φίλος της Γιώργος Καμπίτσης έχουν δημιουργήσει ένα εστιατόριο-προορισμό στο νησί για το οποίο έχω γράψει αναλυτικά στην κριτική μου πέρσι. Η νεαρή και ιδιαίτερα ταλαντούχα σεφ δημιουργεί μια μοντέρνα κουζίνα που αντλεί έμπνευση από την ελληνική και ζακυνθινή παράδοση αλλά χάρη στην τεχνική της, το ταλέντο της στους συνδυασμούς και τη δημιουργικότητά της την «μεταφράζει» σε ένα πολύ ενδιαφέρον μενού με ορισμένα εντυπωσιακά highlights όπως αυτή η ελληνική σαλάτα που συναντά το γκασπάτσο κατά κάποιο τρόπο ή το υποδειγματικά ψημένο λαβράκι με «noodles» κολοκυθιού, όστρακα, αβγοτάραχο και σάλτσα κακαβιάς, η εκδοχή της παστιτσάδας ή τα απίθανα dumplings με κουνέλι στιφάδο.


Κλείνω με ένα από τα ομορφότερα ξενοδοχεία της Ζακύνθου, το Olea All Suite Hotel για το οποίο έχει γράψει αναλυτικά τις εντυπώσεις της η Ευή Φέτση εδώ. Από φέτος πατάει γκάζι και γαστρονομικά και βάζει στόχο να γίνει και αυτό ένα από τα πιο hot spots στο νησί -και- σε ότι αφορά τη γεύση. Ο σεφ Μιχάλης Νουρλόγλου έχει αναλάβει τη γευστική επιμέλεια του ξενοδοχείου και σταδιακά το κάνει όλο και πιο ενδιαφέρον. Στο γαστρονομικό Flow (φωτό επάνω) με την υπέροχη πανοραμική θέα, είναι σεφ ο -στενός συνεργάτης του και σεφ του αθηναϊκού Brutus- Στέφανος Ρίζος και προτείνει ένα ενδιαφέρον και καλοζυγισμένο ελληνικό μενού με γευστικά πιάτα όπως το σκουμπρί με σάλτσα καμένων λαχανικών ή το αρνάκι με κρούστα ελιάς και μελιτζάνα.


Στην καρδιά του ξενοδοχείου, σαν ένα νησί μέσα στην πισίνα, έχει ανοίξει και πάλι το πολύ όμορφο Pacifico by Nikkei με την επιμέλεια του Γιώργου Μελισσάρη και του σεφ του Nikkei Σπύρου Μαυροειδή. Πρόκειται για μια απλοποιημένη αλλά πολύ ικανοποιητική εκδοχή του αθηναϊκού Nikkei που συμπληρώνει πολύ πετυχημένα τη γευστική πρόταση όχι μόνο του ξενοδοχείου αλλά και του νησιού.


Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση