Δεν μπορώ να θυμηθώ έναν -έναν τους λόγους και τις συγκυρίες που δεν μου επέτρεψαν να παραβρεθώ για καιρό στα Βοροινά, η ουσία όμως είναι ότι πρέπει να έχω να φέρω τα Ξινόμαυρα και τα άλλα υπέροχα κρασιά της ένωσης Οινοπαραγωγών Βορείου Ελλάδος στο ποτήρι μου από την προ Covid-19 εποχή! Όλα την ίδια μέρα εννοώ, μιας και προφανώς παρακολουθώ με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την δουλειά των περισσότερων οινοποιείων ανελλιπώς.
Τα Βοροινά 2024 πάντως μου προσέφεραν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να διαπιστώσω για μια ακόμα φορά με το πόσο δυναμικός είναι ο χώρος του Ελληνικού κρασιού, με τις επιδόσεις και την συγκριτική θέση των οινοποιείων να αλλάζουν σε κάθε τρύγο!
Η χαρά του κριτικού επομένως, με τα ερυθρά κρασιά που ξεχώρισα να παρατίθενται στην παρακάτω λίστα, η οποία συμπληρώνεται από τις πλέον ευχάριστες εκπλήξεις της έκθεσης στο τέλος του κειμένου.
Αβέρωφ, Βλάχικο 2020: Το Βλάχικο πάντα απαιτεί μια εξαιρετική χρονιά για να ξεδιπλώσει την ελαφροπάτητη φινέτσα του, το πιπεράτο σκέρτσο του και το πικάντικο τελείωμα αλλά και να μην εμφανιστεί νερουλό και άδειο. Και το ’20 σίγουρα ήταν μια τέτοια! (8/10)
Α Κτήμα, Ξινόμαυρο Σκαντζόχοιρος 2021: Το single vineyard Ξινόμαυρο από το Αμύνταιο προέρχεται από τα σχεδόν 700μέτρα και ένα plot με βόρειο προσανατολισμό. Συνεπώς δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο παρά αέρινo, όξινο και γεμάτο φρεσκάδα! (8/10)
Αργυράκης, Άτι 2019: Με κρασιά σαν το Άτι το οινοποιείο από την Νάουσα καλπάζει προς τις πρώτες θέσεις των παραγωγών της σπουδαίας περιοχής. Πυκνό, εκφραστικό και σχετικά μαλακό, υποστηρίζει την δομή του με άφθονο γλυκό φρούτο και μπαχάρια. (8/10)
Vaeni, Platinum 2016: Η μεγάλη έκπληξη της έκθεσης ήταν αυτό το επιλεγμένο Ξινόμαυρο με το πυκνό μπουκέτο μαύρου φρούτου και ξερού δαμάσκηνου. Αν και δεν δρέπει δάφνες τυπικότητας εντυπωσιάζει με τον όγκο, το μάκρος και το αρκετά μαλακό στόμα του.(8,5/10)
Vaeni, Νάουσα Grande Reserve 2019: “Σεληνιασμένος” ο συνεταιρισμός της Νάουσας, κάτι που αποδεικνύει και με αυτή την παλαιωμένη για 4 χρόνια σε βαρέλι και μπουκάλι ετικέτα! Αν και λίγο rustic στο στυλ, το NGR είναι γλυκόπιοτο, μαλακό και σχετικά μακρύ. (8/10)
Βιβλία Χώρα, Πλαγίως 2018: Το κτήμα της Καβάλας έχει ακριβότερο Merlot (το Etos) αλλά όχι καλύτερο! Γιατί το Πλαγίως είναι πυκνό και εκφραστικό, χαρίζει μαύρο φρούτο και μελάσα, διαθέτει πληθωρική ισορροπία και δεν απαιτεί ορθοδοντικό! (8/10)
Βιβλία Χώρα, Sole 2021: Όμορφο και τυπικό Pinot Noir ζεστού κλίματος με την καμφορά κυρίαρχη στην μύτη. Πιο ελαφρύ, ζουμερό και φρέσκο από όσο το θυμάμαι αλλά με τις ίδιες τσιμπημένες …αντι- Pinot τανίνες. Θα κορυφωθεί μεταξύ 2026-2028 (7,5/10)
Βογιατζή, Τσαπουρνάκος Νεαρός 2023: Την μια φορά η φρέσκια και την άλλη η βαρελάτη ετικέτα του κρασιού από το Βελβεντό κερδίζει μια θέση στην καρδιά μου. Τώρα ήταν σειρά της πρώτης, κυρίως λόγω της εκρηκτικής μύτης βύσσινου και βοτάνων. Από το ΄26. (8/10)
Κατσαρός, Κτήμα Κατσαρού 2020: Πολύπλοκη μύτη γραφίτη, στάχτης και κοκκινόμαυρων φρούτων για αυτό το icon Bordeaux blend από την Κρανιά Ολύμπου. Αυστηρό και ιδιαίτερα στυφό θέλει 10-15 χρόνια για να μαλακώσει. Ίσως όμως αυτό να μην συμβεί ποτέ…(8,5/10)
Κυρ Γιάννη, Καλή Ρίζα 2020: Μια Vieilles Vignes cuvee από 60χρονα αμπέλια του Αμυνταίου που σφύζει από σπαρταριστό φραγκοστάφυλο. Δεν διαθέτει πλούσιο σώμα, όμως αυτό δεν το εμποδίζει να είναι μακρύ, όξινο και σχετικά μαλακό. +5χρόνια. (8/10)
Κυρ Γιάννη, Νάουσα Cuvee Village 2020: Ο καταιγισμός ετικετών με έχει κάνει να χάσω την μπάλα, οπότε δεν ξέρω αν αυτή η ετικέτα είναι καινούργια. Ξέρω όμως ότι είναι ελαφριά σε σώμα, παρφουμαριστή στη φράουλα και την ντομάτα και στυφούτσικη. (7,5/10)
Kitrvs, Syrah 2018: To Syrah του Kitrvs σχεδόν πάντα διαθέτει εντυπωσιακό σώμα και άγρια τανική δομή. Η εσοδεία του ‘18 δεν αποτελεί εξαίρεση, όμως υποστηρίζει τα παραπάνω με πυκνό μαύρο φρούτο, ευγενές δέρμα και εξαιρετικό μάκρος. + 5χρόνια (8,5/10)
Λαζαρίδη Κώστα, Αμέθυστος Ερυθρός 2021: Βασική ετικέτα για το σπουδαίο κτήμα της Αδριανής, όνειρο θερινής νυκτός για πολλά οινοποιεία αυτό το blend με την έξοχη ισορροπία και τις υποδειγματικές τανίνες. Απόλαυση βοτάνων και δαμάσκηνου. (8/10)
Λαζαρίδη Κώστα, Chateau Julia Merlot 2022: Το πλέον εμβληματικό Merlot της χώρας εμφανίζεται πιο δυνατό από ποτέ. Με ένα πυκνό βαλσαμικό μπουκέτο και ένα ηδονιστικά σαρκώδες στόμα το μόνο που ζητά είναι 3-5χρόνια στη φιάλη για να μαλακώσει. (8,5/10)
Μπουτάρη, Νάουσα Legacy 2017: Old school μύτη που μπολιάζεται από πολυπλοκότητα γλυκόριζας και σιροπιού φασκόμηλου διαθέτη η premium ΠΟΠ ετικέτα. Διαθέτει επίσης άγριες τανίνες αλλά όμορφο flavor πούρου. Θέλει πάντως 2-3 χρονάκια… (8/10)
Μπουτάρη, Νάουσα 2020: Ναι, το Legacy 1879 είναι καλύτερο σε όλα τα επίπεδα, όμως η υπέροχη αυτή απλή Νάουσα κλέβει τις εντυπώσεις με την σχέση ποιότητας/τιμής αλλά και αυτή της ποιότητας/ποσότητας. Φυσικά είναι τανική αλλά είναι και ζουμερή μαζί! (7,5/10)
Οίνωψ, Xynomav…raw 2022: Παλιά αμπέλια από Νάουσα, Αμύνταιο και Ραψάνη, οινοποίηση σε αμφορείς και χρήση άγριων ζυμών για αυτό το Ξινόμαυρο. Εκρηκτικότητα φρέσκου κορόμηλου, ελαφρύ σώμα και γλυκό φρούτο. Όμως προσοχή, δαγκώνει! (8/10)
Τέχνη Οίνου, Touringa National 2018: Η μεγάλη ποικιλία της Πορτογαλίας όχι μόνο ζήτησε και έλαβε πολιτικό άσυλο στην Δράμα, αλλά και διαπρέπει εκεί! Πλούσιο και δυνατό αλλά ομοιογενές, προσφέρει μέτριας έντασης μύτη ιβίσκου, γραφίτη, αίματος και ζαμπόν. (8/10)
Οι ερυθρές εκπλήξεις των Βοροινών:
Οι ετικέτες του Vaeni: Το ασχημόπαπο έχει μεταμορφωθεί σε κύκνο, με τα ερυθρά του να έχουν αποτάξει τον στεγνό, άδειο χαρακτήρα τους προς όφελος της μαλακότητας και του γευστικού μάκρους.
Ο υψηλότατος μέσος όρος των ΠΟΠ Αμύνταιο: Ναι, πάντα κανείς έβρισκε καλά κρασιά σε αυτό το χαρισματικό, ψυχρό terroir της ΒΔ Ελλάδος. Πλέον όμως δεν βρίσκει κακά!
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση