Edenia by Tsililis. Ένα ολοκαίνουριο αφρώδες σε πρώτη μετάδοση.

09 Δεκεμβρίου 2015
Μακρυωνίτου Νικολέτα
Στη ροκοκό φιάλη του φιλοξενείται μια ανήσυχηΛημνιώνα, η όχι και τόσο διαδεδομένη ποικιλία της Θεσσαλίας. Ενδιαφέρουσα περίπτωση αυτό το νέο αφρώδες, κρασί, ένα πρώτης τάξης απεριτίφ, αλλά όχι μόνο.

Έχει μια ελεγκάντσα η φιάλη του Edenia με τη ροκοκό απεικόνιση του κήπου της Εδέμ στην βεραμάν ετικέτα της. Έχει χρυσό καψίλι και κατακόκκινο βουλοκέρι που το σφραγίζει με τα αρχικά της οικογένειας Τσιλιλή. Πρόκειται για ένα βιολογικό αφρώδες με κομψότητα και φινέτσα, που παράγεται από σταφύλια της ερυθρής ποικιλίας Λημνιώνα, από αμπελοτόπια γύρω από τους βράχους των Μετεώρων και το προϊστορικό σπήλαιο της Θεόπετρας.

Ίσως σε κάποιους να θυμίσει τα ροζέ αφρώδη του Αμυνταίου και της Ντεμπίνας, αν και προσωπικά το βρήκα πολύ πιο λεπτό και αέρινο. Δεν είναι ελαφρύ, όμως του λείπει η έντονη πολυπλοκότητα που μπορεί να διαπιστώνουμε σε αφρώδη που παράγονται με την methode Champenoise. Το Edenia δεν ζυμώνει στη φιάλη όπως η Σαμπάνια, αλλά σε δεξαμενές υψηλής πίεσης, όπου στη συνέχεια παλαιώνει για 14 μήνες sur lie, δηλαδή παρουσία οινολασπών, πράγμα που του επιτρέπει να διατηρεί τα φρέσκα ποικιλιακά του αρώματα.

Το χρώμα του βγάζει μάτι, έχει μεγάλη ένταση, και κυμαίνεται στις αποχρώσεις του τριαντάφυλλου. Η μύτη του δεν θα σας εντυπωσιάσει, είναι αρκετά ήπιων τόνων ίσως γιατί είναι ακόμα κλειστή. Όμως γίνονται ευδιακριτα κάποια αρώματα από φράουλα και κράνο, γινομένη ντομάτα, βατόμουρο, φύλλα δυόσμου, όπως και κάποιες νύξεις από άνθη εσπεριδοειδών, ξύσμα λεμονιού και καραμέλα βουτύρου. Το στόμα του μου άρεσε για την ξεχωριστή του φινέτσα, είναι εκφραστικό και ζουμερό, πλαισιωμένο με ένα κολιέ από μινιόν γαργαλιστικές φυσαλίδες εξαιρετικής ποιότητας, με μέτριο όγκο, κι ενδιαφέρουσα γλυκόξινη ισορροπία, αφού είναι κατά τι τσιμπημένο σε σάκχαρα – πρακτικάθα το χαρακτηρίζαμε ημίξηρο με τα ελληνικά δεδομένα. Η επίγευση λάμπει, με ωραία γεύση από πετροκέρασα, νεκταρίνια και μπισκότο βουτύρου. Παρόλο που η φρεσκάδα και ο φρουτώδης χαρακτήρας είναι τα ατού που διακρίνω στο Edenia, θα το άφηνα άνετα να εξελιχθεί στη φιάλη για άλλα δυό χρόνια, πράγμα που μπορεί να του κοστίσει σε φρεσκάδα, όμως θα του προσθέσει πόντους σε πολυπλοκότητα. 

Είναι κρασί που ειδικεύεται σε φαντεζί πιάτα. Πολύ του πάει κι η ταϋλανδέζικη κουζίνα, οι γλυκόξινες γεύσεις, τα ελαφριά πικάντικα πιάτα και βέβαια τα θαλασσινά. Για πιο κάζουαλ εμφανίσεις δώστε του αλλαντικά, με όχι έντονο κάπνισμα – βλ. προσούτο, νούμπουλο, λούζα -, αλλά και ημίγλυκα επιδόρπια, όπως σορμπέ, κομπόστες με παγωτό, πανακότα. Αποφύγετε τα πολύ λιπαρά πιάτα με το συγκεκριμένο κρασί, ενώ λόγω της απαλής του γλυκύτητας μπορείτε να το συνδυάσετε πετυχημένα και με εδέσματα που περιέχουν αρμυρά υλικά –βλ. ελιές, κάπαρη, παστά ψαρικά, αυγοτάραχο. Για τον ίδιο λόγο είναι κι ένα άψογο απεριτίφ, αλλά και ντιζεστίφ. Προσωπικά θα μου άρεσε πολύ να υποδεχτώ τους καλεσμένους μου με μπουκιές από προσούτο και μανταρίνι κι ένα, παγωμένο από το ψυγείο, μπουκάλι Edenia. Ή να γράψω τον επίλογο ενός δείπνου με ένα ποτήρι αφρώδες και ένα πλατώ με λευκά, μαλακά τυριά μεχαμηλά λιπαρά και φρούτα.


Την πρώτη φορά που το δοκίμαδα είχα ετοιμάσει ένα ριζότο με κρόκο Κοζάνης και γαρίδες. Του πήγαινε πολύ, γι’ αυτό και το προτείνω, με μια προσθήκη: δυο κουταλιές μασκαρπόνε, που του δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα κρεμμώδη υφή κι έξτρα γλυκύτητα:

Ριζότο με σαφράν, ζωμό λαχανικών και γαρίδες

Θα χρειαστούμε περίπου 1 λίτρο ζωμό ψαριού ή μπισκ θαλασσινών για 400γρ. ρύζι αρμπόριο ή καρναρόλι. Εναλλακτικά ετοιμάζουμε έναν γρήγορο ζωμό λαχανικών, σοτάροντας σε 4 κ.σ. ελαιόλαδο για 2 λεπτά σε ένα σκεύος με χοντρό πυθμένα 400γρ. γαρίδες μεσαίου μεγέθους (με τα κεφάλια τους αλλά καθαρισμένες από τα κελύφη). Μόλις οι γαρίδες πάρουν ροζ χρώμα τις βγάζουμε από το τηγάνι και τις αφήνουμε στην άκρη σκεπασμένες (για πιο έντονη γεύση, κρατάμε τα κεφάλια στο σκεύος και τα μαγειρεύουμε μαζί με τα λαχανικά). Προσθέτουμε στο σκεύος ½ φινόκιο, 1 κρεμμύδι, ½ πράσο και 1 καρότο κομμένα σε χοντρά κομμάτια, τα σοτάρουμε για 5 λεπτά και στη συνέχεια προσθέτουμε 1,5 λίτρο νερό. Αλατοπιπερώνουμε και τα αφήνουμε να σιγοβράσουν μέχρι να μαλακώσουν και το νερό να εξατμιστεί κατά το 1/3 (να μείνει δηλαδή 1 λίτρο περίπου). Πολτοποιούμε τα λαχανικά μέσα στο ζωμό και τον διατηρούμε ζεστό (μπορούμε να τον περάσουμε από σίτα για να είναι μεταξένια η υφή του).

Ζεσταίνουμε σε ένα βαθύ τηγάνι 2 κ.σ. ελαιόλαδο μαζί με 2 κ.σ. βούτυρο και σοτάρουμε 400γρ. ρύζι, για 2 λεπτά. Προσθέτουμε 2 σκελίδες σκόρδο πολτοποιημένο κι ανακατεύουμε για μισό λεπτό ακόμα. Σβήνουμε με 1 ποτήρι λευκό ξηρό κρασί, προσθέτουμε μια γενναία πρέζα σαφράν (κρόκο Κοζάνης) και ανακατεύοντας διαρκώς προσθέτουμε το ζωμό με βαθιά κουτάλα της σούπας, κουταλιά, κουταλιά και μόνο όταν το ρύζι έχει πιει την προηγούμενη κουταλιά. Συνεχίζουμε το μαγείρεμα και την προσθήκη ζωμού, μέχρι το ρύζι να γίνει αλ ντέντε, να είναι ελαφρώς ζουμερό και ωραία χυλωμένο. Λίγο πριν το τέλος προσθέτουμε 2 κ.σ. μασκαρπόνε ή ρικότα, ανακατεύουμε καλά και προσθέτουμε και τις γαρίδες. Σερβίρουμε αμέσως με φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

Η εναλλακτική για αυτό το ριζότο θα μπορούσε να είναι ένα Chardonnay χωρίς βαρέλι, όπως τα ωραία Θεσσαλονικιώτικα Chardonnay του Αρβανιτίδη και του Αδάμ, ή ακόμα κι ένα λευκό, ξηρό αφρώδες, με ελεγχόμενη οξύτητα, όπως η Amalia Brut του Τσέλεπου ή το Blink του κτήματος Πιέρια Ερατεινή. Από τον διεθνή αμπελώνα δοκιμάστε το ριζότο αυτό με ένα Soave ή ένα ελαφρύ ιταλικό Chardonnay.


* Φωτογραφίες Μαριάννα Ρούσσου


Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση