Τι παίζει με τη Μαλαγουζιά κι έχει σπάσει τα ταμεία;

22 Μαρτίου 2016
Μακρυωνίτου Νικολέτα
Η καριέρα της ξεκίνησε από το κτήμα Πόρτο Καρράς, όπου φυτεύτηκε πειραματικά, και θα έληγε άδοξα αν δεν βρίσκονταν στον δρόμο της, ο τότε οινολόγος του κτήματος, Βαγγέλης Γεροβασιλείου, για να την τοποθετήσει μόνιμα στον οινικό χάρτη.


Σήμερα η Μαλαγουζιά έχει οργώσει την Ελλάδα κι είναι η sweetheart οινολόγων, οινοποιών κι οινόφιλων. Την βρίσκουμε σε πάμπολλες μονοποικιλιακές εμφανίσεις, σε ρόλο συμπρωταγωνίστριας σε αμέτρητα χαρμάνια, σε γλυκές και ξηρές εκδοχές, λίγες μάλιστα και περασμένες από βαρέλι, ακόμα και ως orange wine την δοκιμάσαμε. Μπορεί η Μαλαγουζιά να κατέκτησε ολόκληρη την Ελλάδα απ` άκρη σ` άκρη, όμως λίγο έλλειψε να αφανιστεί δια παντός. Οφείλει τη διάσωσή της στο κτήμα Πόρτο Καρράς και στον οινολόγο Βαγγέλη Γεροβασιλείου, που την καλλιέργησαν με επιμονή και την οινοποίησαν το 1980 για πρώτη φορά σε ξηρή εκδοχή (προηγήθηκε μια γλυκιά οινοποίηση).

Αν κι ευαίσθητη ποικιλία, που δεν χαρίζεται στον παραγωγό της, εφόσον αντιμετωπιστεί με τη δέουσα προσοχή κι οινοποιηθεί με φροντίδα, δίνει ένα λαμπερό, κοσμοπολίτικο κρασί, που αξίζει και με το παραπάνω τα φώτα της δημοσιότητας. Αχλάδια, μάνγκο, βερίκοκα, κιτρολέμονα, αρμπαρόριζα, δυόσμος, εστραγκόν και φασκόμηλο, αλλά κι ενίοτε τριαντάφυλλο, λουκούμι και ορυκτές αρωματικές αποχρώσεις, την καθιστούν μια από τις πιο περίπλοκες αρωματικά ποικιλίες. Το στόμα του κρασιού υπόκειται κατά πολύ τόσο στον κλώνο από τον οποίο προέρχεται το σταφύλι, όσο και στην περιοχή που καλλιεργείται και στον τρόπο οινοποίησης της. Ωστόσο σε γενικές γραμμές παρέχει την επιθυμητή ισορροπία, χωρίς να είναι υπερβολικά πλούσια και λιπαρή, και με οξύτητα αρκετά ικανοποιητική. Είναι μια από τις καλύτερες επιλογές για πιάτα αρωματικά, όπως πέστο μυρωδικών, για πιάτα με αρκετό σκόρδο, με χόρτα και λαχανικά. Στις περισσότερες εκδοχές της ταιριάζει ακόμα και με ψάρια και θαλασσινά, συνήθως και με πουλερικά, και λατρεύει όσο τίποτα τα φρέσκα, λευκά τυριά. Μη διστάσετε να την προσφέρετε κι ως απεριτίφ - έχει όλα τα φόντα για να σταθεί κι από μόνη της.


Από τις πιο σταθερές ποιοτικά κι αξιόλογες Μαλαγουζιές που έχω δοκιμάσει τελευταία, είναι οι εντυπωσιακά φρουτώδεις της Κλαούντιας Παπαγιάννη από την Χαλκιδική, της Ρωξάνης Μάτσα από τον αττικό αμπελώνα (επίσης "ιστορική" Μαλαγουζιά), του κτήματος Αβαντίς στην Εύβοια και του οινοποιείου Μωραΐτη στην Πάρο, οι βοτανικές και μοσχατίζουσες του κτήματος Αρβανιτίδη στον Ασκό και του κτήματος Γεροβασιλείου στη Θεσσαλονίκη, όπως κι οι ορυκτώδεις και αυστηρότερες του Τετράμυθου στα Καλάβρυτα και της Τέχνης Οίνου στη Δράμα. Με τα πάνω τους και τα κάτω τους, πολύ ενδιαφέρουσες εκφράσεις έχω δοκιμάσει κάποιες χρονιές από τους αμπελώνες Αντωνόπουλου στη Πάτρα, του κτήματος Παπαγιαννάκου στο Μαρκόπουλο, αλλά κι αυτές που παράγουν το κτήμα Kitrvsστην Πιερία, το Νέηλυς της Αναστασίας Φράγκου στην Ανατολική Αττική, το κτήμα Ανέστη Μπαμπατζιμόπουλου στις πλαγιές του Βερτίσκου και το κτήμα Άλφα στη Φλώρινα. Επίσης το κτήμα Πόρτο Καρράς στη Χαλκιδική, τα τελευταία χρόνια παράγει μια πολύ αξιόλογη εκδοχή της, ενώ μια από τις καινούριες, είναι αυτή που οινοποιεί το κτήμα Γκίκα από αμπελώνες στις πλαγιές του Κιθαιρώνα, που διαφοροποιείται αφήνοντας το κρασί να ωριμάσει μαζί με τις οινολάσπες για 2 μήνες σε δρύινα βαρέλια. Επιμένω δε, να αναφέρω τις γεωγραφικές προελεύσεις για να γίνει σαφές, το μέγεθος της διασποράς της και το γεγονός πως προφανώς, μέσα σε λίγα χρόνια έχει γίνει η δημοφιλέστερη και πιθανότατα και η πιο ευρέως καλλιεργούμενη κι οινοποιούμενη ελληνική ποικιλία, πράγμα που δείχνει και την ευκολία προσαρμογής της σε διαφορετικά terroirs.

Τέλος, μη σας ξεφύγει με τίποτα η γλυκιά της εκδοχή, στις υπέροχες "Ευχές Ερατεινές" από το κτήμα Πιέρια Ερατεινή, στον ανάλαφρο "Melias" του Παπαγιαννάκου και στην αριστοτεχνική Μαλαγουζιά από υπερώριμα σταφύλια του κτήματος Γεροβασιλείου. Κι αν θέλετε να εξαντλήσετε το θέμα Μαλαγουζιά, μην παραλείψετε να δοκιμάσετε την orange προσέγγιση που κάνει το κτήμα Πιέρια Ερατεινή στο εντελώς ασυνήθιστο κι εντυπωσιακό ΜΕΤΑ (διαβάστε εδώ το σχετικό άρθρο του Ντίνου Στεργίδη).

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση