Γαστρονομικό οδοιπορικό σε Σίφνο και Μήλο

Είναι δυο από τα ομορφότερα και πιο αρχέτυπα Κυκλαδονήσια και συνήθως πάνε ντουέτο λόγω της γεωγραφικής τους θέσης και της μικρής απόστασης που τα χωρίζει. Από τη μία η κομψή, νοικοκυρεμένη και αφοπλιστικά γοητευτική Σίφνος που συζητιέται τα τελευταία χρόνια κυρίως για την εντυπωσιακή εξέλιξη της γευστικής της σκηνής. Από την άλλη η πιο κοφτερή και άγρια Μήλος, ένα νησί προικισμένο με μια συναρπαστική ακτογραμμή και παραλίες απόκοσμης ομορφιάς που αισθάνεσαι ότι πέσανε από το φεγγάρι. Τι γίνεται όμως με τα εστιατόρια της; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, ξεκινώντας από τη Σίφνο, η οποία συνεχίζει να επενδύει στο brand name «γεύση» και τείνει να εδραιωθεί τελικά και ως γαστρονομικός προορισμός, ο οποίος θα κάνει χαρούμενη τη παλέτα ενός foodie που θα αποφασίσει να περάσει ακόμη και μια εβδομάδα στο νησί. Δεν το λες και λίγο αυτό. 

Σίφνος 

Φέτος είχα την χαρά να μείνω στο Elies Resort (φωτό παρουσίασης άρθρου), ένα πραγματικά εμβληματικό ξενοδοχείο στο Βαθύ που μετράει περίπου μια εικοσαετία στην πλάτη. Στην εποχή του υπήρξε πρωτοπόρο και ακριβοθώρητο, βάζοντας τότε τον πήχη πολύ ψηλά σε αυτό το πεδίο. Μέχρι πρότινος μάλιστα υπήρξε και αρκετά εσωστρεφές, μέχρι που στο δρόμο του βρέθηκε ένας ταλαντούχος σεφ, ο Αλέξανδρος Πορφύρης που αποδέχτηκε την πρόκληση να ρετουσάρει τις γεύσεις κι έτσι ανάλαβε χρέη consultant chef. Δεν μου αρέσουν πολύ οι ταμπέλες γιατί τις περισσότερες φορές κάτι αφήνουν απέξω αλλά αν έπρεπε κάπως να χαρακτηρίσω τη κουζίνα του στο βραδινό εστιατόριο του Elies, θα την έλεγα σύγχρονη μεσογειακή με αρκετή Ελλάδα στη ραχοκοκκαλιά της. Τα πρώτα δείγματα γραφής είναι ενθαρρυντικά και με κάνουν να νιώθω αισιόδοξος για την εξέλιξη του. Άλλωστε ο εκεί σεφ, Junjun Balba, που είναι το δεξί χέρι του Πορφύρη κι έχει προϋπηρεσία σε καλά εστιατόρια όπως το μυκονιάτικο Alemagou, βάζει τα δυνατά του σε ένα μενού που παρότι είναι η πρώτη του σεζόν έχει απαιτήσεις από την ομάδα και πολλές ωραίες στιγμές. 

Πάμε, τώρα, στον ιθύνοντα νου για την γαστρονομική έκρηξη της Σίφνου, τον Γιώργο Σαμοΐλη, ο οποίος το 2013 έκανε αισθητή την παρουσία στο Ω3, σε ένα fish bar στον Πλατύ Γυαλό όπου σέρβιρε ένα ιδιότυπο fusion μεταξύ Βραζιλίας, Περού, Ιαπωνίας και Ελλάδας, δημιουργώντας με τα χρόνια σούσουρο γύρω από το μαγαζί αλλά και το όνομα του. Όταν μαζί με τον Γιάννη Ολύμπιο της V + Ο αποφάσισαν να ανοίξουν στα ανεμοδαρμένα Σεράλια την Cantina, τον ακολούθησαν πολλοί θαμώνες κι έτσι η φήμη του εστιατορίου απογειώθηκε. Μέχρι και οι Ομπάμα μαζί με τον Τομ Χανκς και την Ρίτα Γουίλσον κάθισαν φέτος στη βεράντα του Cantina, εκεί όπου ο Σαμοΐλης συνεχίζει να πλέκει ένα απολύτως βιωματικό αφήγημα που ενθέτει πανέμορφα το ρουστίκ τερουάρ της Σίφνου σε ένα μπιστρονομικό κάμβα. Μαγικό σκηνικό, γεύσεις που έχουν επίπεδο και βάθος, πολλή νοστιμιά και ωραιότατη λίστα κρασιών. Τα έχω γράψει και στην κριτική: αν πετύχετε τα παΐδάκια προβατίνας - τυφλά να έχει το Brat - μην τα χάσετε με τίποτα.

Στο γραφικό λιμανάκι του Φάρου, ακριβώς δίπλα από το εξαιρετικό Betty’s Bakery, το δίδυμο Σαμοΐλης - Ολύμπιος καρφίτσωσαν φέτος άλλο ένα σημαιάκι στο γευστικό χάρτη της Σίφνου. Φανταστείτε μια αιγαιοπελαγίτικη μπρασερί, αξοναρισμένη στη μοντέρνα ψαροφαγία, που απλώνει τα στρωμένα με λευκά λινά τραπέζια της πλάι στο κύμα και σερβίρει μια comfort ελληνική κουζίνα, αλλά με προσεγμένο και σύγχρονο στυλ. Στο Pelicanos οι σεφ Γιάννης Πολυζωΐδης και Γιώργος Μώρος αγαπάνε το fusion και την ιαπωνική λιτότητα, στοιχεία που θα δείτε σε διάφορα πιάτα, αλλά κοινός παρονομαστής παραμένει ένα ανοιχτόκαρδο φαγητό που σε κερδίζει η γεύση του, όπως σε μια φανταστική γιουβετσάδα με ψάρι ημέρας, κάππαρη κι ελιές. Όμως και το Ω3 μπήκε φέτος στην λίστα μου με τα αγαπημένα εστιατόρια του νησιού: δοκιμάστε την εκφραστική cacio e pepe από καλαμάρι του Παύλου Τσιγκούλη και θα με θυμηθείτε. Μου άρεσε πολύ αυτή η σπεσιαλιτέ, δείχνει ότι η κουζίνα έχει δυναμική και οι μάγειρες της καλή τέχνη και «νόστιμο χέρι». 

Συνεχίζω με το εστιατόριο του NOS Hotel & Villas, όπου για δεύτερη χρονιά έχει την επιμέλεια του Αθηναγόρα Κωστάκου, ο οποίος ραντίζει το μενού του με σύγχρονο γευστικό κοσμοπολιτισμό. Φέτος η κουζίνα, πάντα με head chef τον Γεράσιμο Μητράκη, έχει κάνει βήματα. Αξεπέραστη η ταραμοσαλάτα με τα «μυαλά» ντομάτας και τα αυγά ρέγγας, πολύ γευστικά τα σιουφιχτά μακαρόνια με μελωμένη μοσχαρίσια στηθοπλευρά και κρέμα μανούρας. Φέτος επέτρεψα μετά από χρόνια και στο Τσικάλι στο Βαθύ, σε μια από τις πιο δημοφιλείς παραδοσιακές ταβέρνες της Σίφνου και θα την σύστηνα ανεπιφύλακτα σε όποιον θέλει να πάρει μια ωραία γεύση από την τοπική κουζίνα, πληρώνοντας με δυσκολία €30 το άτομο. Δοκιμάστε οπωσδήποτε και τα τυριά που παράγουν η οικογένεια Φραζέσκαρου.

Άφησα για το τέλος ένα από τα ομορφότερα αλλά και πιο αξιόλογα κατά τη γνώμη μου εστιατόρια της Σίφνου. Το Bostani δίπλα στο ονειρεμένο ξενοδοχείο Verina Astra, βραβεύτηκε στα φετινά FNL Best Restaurant Awards με ένα αστέρι για τις επιδόσεις της πρώτης του χρονιάς, ενώ ο Νίκος Θωμάς υπογράφει για δεύτερη σεζόν το μενού, σφραγίζοντας το με δυνατά πιάτα που εκτελούνται άρτια από τον head chef, Πάνο Κουμουνδούρου. Σημειώστε αυτό το όνομα, θα τον συναντήσουμε στο μέλλον. Οι γεύσεις στο Bostani πήραν φέτος μια πιο σαφή κατεύθυνση στην σύγχρονη ελληνική κουζίνα, ενώ ανάμεσα σε καλοδουλεμένα και φινετσάτα πιάτα όπως τα γεμιστά ζυμαρικά με μανούρα και γραβιέρα θα βρείτε και διάφορες σπεσιαλιτέ του επίσης βραβευμένου Simul. Αφήστε οπωσδήποτε χώρο για την εκπληκτική τους γαλατόπιτα και δώστε το σύνθημα στον εξαιρετικό σομελιέ και manager του εστιατορίου, Γιάννη Αρβανίτη να σας κάνει ωραίο παιχνίδι με το κρασί. Φέτος έχει στα χέρια του μακρά την κορυφαία λίστα στο νησί. 

Μήλος 

Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω πλήρη εικόνα από τη γευστική σκηνή της Μήλου, η οποία παρόλα αυτά κατακλύζεται από πιο παραδοσιακά ταβερνάκια και κάποια εστιατόρια με αξιοπρεπές φαγητό, ενώ τα σημεία που κάνουν την υπέρβαση τα μετράμε ακόμα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Αν κρίνω, όμως, από όσα δοκίμασα τις ελάχιστες μέρες που ήμουν στο νησί, να σας πω ότι κάτι διαφαίνεται στην ατμόσφαιρα ότι πάει να αλλάξει.

Θα αρχίσω τιμής ένεκεν από το Marrone de Milos, μια και ήταν η πρώτη από τις δυο αφορμές που προγραμμάτισα αυτό το ταξίδι. Στην ουσία πρόκειται για την καλοκαιρινή έδρα του Marrone από την Θεσσαλονίκη που άπλωσε τα τραπέζια του στα Πολλώνια, εκεί όπου μέχρι πέρυσι υπήρχε το De Milos. Εξού και το όνομα. Είχα καιρό να δοκιμάσω την κουζίνα του Κωνσταντίνου Σλαμπάκη (φωτό) και ομολογώ ότι σε αυτά τα δυο χρόνια που μεσολάβησαν έχει βελτιώσει αισθητά και την τεχνική και τις ιδέες του. Η Μήλος πάντως του πάει και η αποκλειστική έμφαση που έδωσε στην σύγχρονη ψαροφαγία πιστεύω ότι ήταν μια σωστή απόφαση. Έφαγα δυο φορές με την μία να είναι καλύτερη από την άλλη, και σκέφτομαι ότι τον άφησα στο 6/10 και κάτι ψιλά και τώρα πατάει με σιγουριά στο 7. Η πρώτη ύλη που έχει στα χέρια του είναι απίθανη και αυτό συνδυαστικά με τις καλές εκτελέσεις δίνει ένα απολαυστικό αποτέλεσμα. Οπωσδήποτε θα το πρότεινα αν σας αρέσει το ψάρι και η ρομαντζάδα πάρα θιν’ αλός. Ειδικά τα μπροστινά τραπέζια στη θάλασσα είναι όνειρο. Ο Κωνσταντίνος επιμελείται και τα πρωινά του ολοκαίνουργιου Korfi de Milo, ενός boutique στο τετραγώνο ξενοδοχείου με εννιά δωμάτια που άνοιξε φέτος και ήδη έχει κλέψει πολλές καρδιές. Μαζί και την δική μου. 

Το ξενοδοχείο White Coast, τώρα, με την εκπληκτική θέα στην παραλία του Μύτακα και στο Σαρακήνικο πέρασε φέτος στα χέρια του ομίλου Domes, αλλάζοντας απευθείας πίστα. Έτσι γεννήθηκε άλλο ένα Makris - αυτή τη φορά μόνο με a la cart μενού και πιο συγκρατημένη γαστρονομικά προσέγγιση - το οποίο επιμελείται σταθερά ο Πέτρος Δήμας. Είναι η πρώτη φορά που δοκιμάζω πιάτα του και πραγματικά έχω εντυπωσιαστεί από το μαγειρικό του επίπεδο, έστω και σε γεύσεις πιο ανοιχτόκαρδες και comfort - όπως λέει ο ίδιος - σαν αυτές που σερβίρει εδώ. Πολύ ωραία δουλειά. Θα κλείσω με το Milos Cove, ένα ξενοδοχείο - κόσμημα για τη Μήλο, όπου η υπέροχη οικογένεια Κολίτση έδωσε τη ψυχή της για να φτάσει στο επίπεδο που βρίσκεται σήμερα και να αποκτήσει τέτοια φήμη. Η κουζίνα του Γιάννη Τσαγκάλα στο εστιατόριο Pathos έχει καλές ιδέες που ξεδιπλώνονται με άνεση στα ελληνομεσογειακά πιάτα που υπογράφει, με την Ελλάδα πανταχού παρούσα.