Μια διαπίστωση που μου έρχεται πρώτη πρώτη στο μυαλό καθώς ξεκινάω να γράψω αυτό το flash back είναι ότι σε γενικές γραμμές τον Ιανουάριο δεν υπήρξε η αναμενόμενη πτώση στη δουλειά των εστιατορίων, όπως συνέβαινε άλλες χρονιές. Το αισιόδοξο αεράκι που ξεκίνησε να φυσάει από τις αρχές της περασμένης άνοιξης στην αθηναϊκή εστίαση κι εξελίχθηκε σε σαρωτικό άνεμο το καλοκαίρι, κράτησε τα υψηλά μποφόρ του μέχρι και τα Χριστούγεννα, ενώ το 2023 φαίνεται πως μπήκε με το δεξί στη γαστρονομική σκηνή της Αθήνας. Η χαρά του να βλέπουμε τα εστιατόρια γεμάτα από κόσμο και μάλιστα κάποια από αυτά και με λίστες αναμονής για τα παρασκευοσάββατα είναι απερίγραπτη. Με αυτή την ευκαιρία να τονίσουμε όμως για ακόμη μια φορά και το εξής αυτονόητο: ας φροντίσουμε έγκαιρα για την κράτηση μας σε ένα εστιατόριο, ιδιαίτερα όταν γνωρίζουμε πως είναι πολυσύχναστο και αν αποφασίσουμε να ακυρώσουμε την έξοδο μας, πάλι να ενημερώνουμε πριν να είναι πολύ αργά. Οι καθυστερημένες ακυρώσεις ή ακόμα χειρότερα το να μην εμφανίζεται κάποιος ποτέ στο εστιατόριο από τη στιγμή που έχει κρατήσει τραπέζι, είναι ανεπίτρεπτο και αν μη τι άλλο εξαιρετικά επιβλαβές για την βιωσιμότητα του.
Δεν υπάρχει, τώρα, καμία αμφιβολία ότι το Pharaoh των Μανώλη Παπουτσάκη, Φώτη Βαλλάτου, Perry Παναγιωτακόπουλου και Δημήτρη Πλατάνια που άνοιξε στα Εξάρχεια ήταν και παραμένει το απόλυτο talk of the town στην Αθήνα. Μόνο η Cookoovaya το 2014 είχε ανάψει τόσο πολύ τις συζητήσεις με το καλησπέρα σας, αλλά εδώ μιλάμε πια για ένα άνευ προηγούμενου αδιαχώρητο. Τον προηγούμενο μήνα χύθηκε πολύ μελάνι για το «φαινόμενο» Pharaoh, τα social media πήραν φωτιά, πέρασε το κατώφλι του ο Bruno Verjus, η Ana Ros, o Josè Andrès και άλλοι vip chefs. Όλη η πόλη ήθελε να πιάσει έστω κάπου μια ακρούλα με αποτέλεσμα οι πόρτες που δώσανε - είμαι βέβαιος με βαριά καρδιά - να είναι άπειρες. Σε ό, τι με αφορά θα πω ότι βρίσκω υπέροχο που η ελληνική παραδοσιακή κουζίνα έγινε καυτό θέμα συζήτησης και μονοπώλησε το ενδιαφέρον σε τέτοιο βαθμό και από αυτή την ποιοτική αφετηρία. Εύχομαι πραγματικά να γίνει πέλαγος αυτή η στάλα, που λέει και το τραγούδι. Κι ας μην είναι ακριβώς στάλα. Προσωπικά το φαγητό του Μανώλη στο Pharaoh μου αρέσει, η λίστα κρασιών έχει άποψη, βάθος και εύρος, ενώ η ατμόσφαιρα του εστιατορίου με τις μουσικές μιλάνε μια δική τους γοητευτική διάλεκτο, που λογικό είναι να ιντριγκάρει ή και να διχάζει. Αν κάνετε κέφι ρίξτε (και πάλι) μια ματιά στο κείμενο που έγραψε για το Pharaoh η Θάλεια Τσιχλάκη. Είναι ζυγισμένο λέξη προς λέξη.
Κατά τα άλλα, ο Ιανουάριος για εμάς είχε μεγάλη κινητικότητα. Η ανακοίνωση των βραβευμένων εστιατορίων στο πλαίσιο των - πλέον αυστηρότερων - FNL Best Restaurant Awards 2023 για Αθήνα και Θεσσαλονίκη πλησιάζει, η επικαιρότητα με ένα σωρό νέα ανοίγματα και οι επαναληπτικές επισκέψεις σε πολλά εστιατόρια που κάθε τόσο παρακολουθούμε την εξέλιξη τους μας τρέξανε αρκετά κι αυτό το μήνα, ενώ διοργανώσαμε ένα κορυφαίο FNL Event στη Σπονδή, ένα στα Δέκα Τραπέζια στη Θεσσαλονίκη, που ντύθηκαν με fine dining χρώματα και επιπρόσθετα ανακοινώσαμε τα επόμενα event που θα τρέξουν μέσα στον Φεβρουάριο. Δεν τα λες και λίγα. Από τις «βόλτες» του περασμένου μήνα πάντως ξεχώρισα διάφορα εστιατόρια που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον. Μάζεψα κάποια στιγμιότυπα από αυτά και σας τα παραθέτω σε ένα top 5 με αξιολογική σειρά:
1. Διαπίστωσα με χαρά ότι το αθηναϊκό Matsuhisa βρίσκεται - μετά από αρκετό διάστημα - σε απίστευτα καλή φόρμα που θυμίζει το ένδοξο παρελθόν του. Ο Τόνυ Βρατσάνος και ο Θωμάς Κουράκος διαχειρίζονται με άνεση θαυμάσια υλικά για να συνθέσουν ως επί το πλείστον σπεσιαλιτέ στο γνώριμο στυλ του Nobu. Ωστόσο σερβίρουν και κάποιους δικούς του «αυτοσχεδιασμούς» όπου η φινέτσα, τα αρώματα και η αρμονία κλέβουν την παράσταση. Τα dumplings με γέμιση από γαρίδα Κοιλάδας, σος φουαγκρά και χαβιάρι είναι θαυμάσια. Η sommelier Κωνσταντίνα Οικονόμου έχει επίπεδο, επαγγελματισμό και κομψότητα με αποτέλεσμα να φυσάει στη δουλειά της.
2. Ήταν ήδη γνωστό από το τέλος του καλοκαιριού πως ο Δήμος Σαμουράκης θα άνοιγε δικό του εστιατόριο – στην παλιά στέγη του CTC, στα Ιλίσια – και μάλιστα σε συνεργασία με στενό φίλο του από τον ξενοδοχειακό χώρο, τον σαντορινιό Αλέξανδρο Μπελλώνια. Δοκιμάζοντας τις προάλλες το πρώτο του, πολλά υποσχόμενο μενού στο Seeds, ξεχώρισα αρκετά πιάτα τα οποία ήδη βρίσκονται σε αστεράτο επίπεδο: εκεί αποτυπώνει ο ίδιος την αμετακίνητη αγάπη και την αφοσίωση του στο fine dining. Κορυφαίο όλων ήταν ένα «κουκουνάρι» από κολοκυθόσπορους το οποίο στο εσωτερικό του κρύβει πατέ κολοκύθας με μαρμελάδα μπέικον και τρούφα. Στο τέλος το περιχύνουν με ένα γλάσο από τρούφα, μελάσσα και βαλσαμικό ξύδι. Φανταστικό. Η λίστα κρασιών και τα επιδόρπια θέλουν επειγόντως βελτίωση, αλλά εξ’ όσων γνωρίζω πρόκειται να βρουν σύντομα το δρόμο τους των υπολοίπων. Αναμένω με φοβερό ενδιαφέρον.
3. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι ο Παπαϊωάννου στο Καβούρι περφορμάρει τελικά καλύτερα από το εστιατόριο στον Πειραιά και στο Κεφαλάρι. Πήγα δυο φορές μέσα στον Ιανουάριο και πραγματικά ο, τι δοκίμασα ήταν ένα κι ένα. Εδώ οι πρώτες ύλες αστράφτουν και η κουζίνα διαπρέπει τόσο στα ωμά όσο και στη σχάρα. Παραδεισένια νόστιμος ο αχνιστός ροφός με ατελείωτη επίγευση, άψογη η καραβιδομακαρονάδα, σκέτο λουκούμι το κοκκινιστό χταποδάκι, αέρινη και ζουμερή στο φινάλε η πορτοκαλόπιτα. Μοναδική παραφωνία οι λουκουμάδες που δεν ήταν τραγανοί και όμορφα σιροπιασμένοι.
4. Οι «χίλιες κρέπες» της Ελένης Σαράντη με κρέμα πορτοκαλιού, καραμελωμένους ξηρούς καρπούς και παγωτό βανίλια, κάνουν δικαίως θραύση στο ανακαινισμένο Lost και αξίζουν χίλια χειροκροτήματα. Το όμορφο all day gastrobar στο Παγκράτι έχει ωραία ενέργεια, πολύ καλές τιμές κι ένα μενού που κρύβει πολλές ευχάριστες εκπλήξεις. Αν αγαπάτε δε τα φυσικά κρασιά, εκτός των άλλων εκεί είναι και η πρεσβεία του Gut Oggau στην Ελλάδα.
5. Το smash burger που καταχάρηκα στο άρτι αφιχθέν Upon στο Παλαιό Φάληρο μου αποκάλυψε τη πιο comfort πλευρά του chef patron του, Γρήγορη Κίκη. Τον γνωρίσαμε ως το δεξί χέρι και συνεργάτη του Hervé Pronzato, αλλά εκτός από το μετερίζι του fine dining έχει μάλλον κι άλλα να μας πει. Θα επανέλθω.
Κλείνοντας, σας αφήνω εδώ ένα κείμενο με τις οχτώ κορυφαίες μακαρονάδες που δοκίμασα τον Ιανουάριο στην Αθήνα και τα πιο πρόσφατανέα με αφίξεις εστιατορίων που αναμένουμε να δούμε μέσα στον Φεβρουάριο.
Δεν υπάρχει, τώρα, καμία αμφιβολία ότι το Pharaoh των Μανώλη Παπουτσάκη, Φώτη Βαλλάτου, Perry Παναγιωτακόπουλου και Δημήτρη Πλατάνια που άνοιξε στα Εξάρχεια ήταν και παραμένει το απόλυτο talk of the town στην Αθήνα. Μόνο η Cookoovaya το 2014 είχε ανάψει τόσο πολύ τις συζητήσεις με το καλησπέρα σας, αλλά εδώ μιλάμε πια για ένα άνευ προηγούμενου αδιαχώρητο. Τον προηγούμενο μήνα χύθηκε πολύ μελάνι για το «φαινόμενο» Pharaoh, τα social media πήραν φωτιά, πέρασε το κατώφλι του ο Bruno Verjus, η Ana Ros, o Josè Andrès και άλλοι vip chefs. Όλη η πόλη ήθελε να πιάσει έστω κάπου μια ακρούλα με αποτέλεσμα οι πόρτες που δώσανε - είμαι βέβαιος με βαριά καρδιά - να είναι άπειρες. Σε ό, τι με αφορά θα πω ότι βρίσκω υπέροχο που η ελληνική παραδοσιακή κουζίνα έγινε καυτό θέμα συζήτησης και μονοπώλησε το ενδιαφέρον σε τέτοιο βαθμό και από αυτή την ποιοτική αφετηρία. Εύχομαι πραγματικά να γίνει πέλαγος αυτή η στάλα, που λέει και το τραγούδι. Κι ας μην είναι ακριβώς στάλα. Προσωπικά το φαγητό του Μανώλη στο Pharaoh μου αρέσει, η λίστα κρασιών έχει άποψη, βάθος και εύρος, ενώ η ατμόσφαιρα του εστιατορίου με τις μουσικές μιλάνε μια δική τους γοητευτική διάλεκτο, που λογικό είναι να ιντριγκάρει ή και να διχάζει. Αν κάνετε κέφι ρίξτε (και πάλι) μια ματιά στο κείμενο που έγραψε για το Pharaoh η Θάλεια Τσιχλάκη. Είναι ζυγισμένο λέξη προς λέξη.
Κατά τα άλλα, ο Ιανουάριος για εμάς είχε μεγάλη κινητικότητα. Η ανακοίνωση των βραβευμένων εστιατορίων στο πλαίσιο των - πλέον αυστηρότερων - FNL Best Restaurant Awards 2023 για Αθήνα και Θεσσαλονίκη πλησιάζει, η επικαιρότητα με ένα σωρό νέα ανοίγματα και οι επαναληπτικές επισκέψεις σε πολλά εστιατόρια που κάθε τόσο παρακολουθούμε την εξέλιξη τους μας τρέξανε αρκετά κι αυτό το μήνα, ενώ διοργανώσαμε ένα κορυφαίο FNL Event στη Σπονδή, ένα στα Δέκα Τραπέζια στη Θεσσαλονίκη, που ντύθηκαν με fine dining χρώματα και επιπρόσθετα ανακοινώσαμε τα επόμενα event που θα τρέξουν μέσα στον Φεβρουάριο. Δεν τα λες και λίγα. Από τις «βόλτες» του περασμένου μήνα πάντως ξεχώρισα διάφορα εστιατόρια που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον. Μάζεψα κάποια στιγμιότυπα από αυτά και σας τα παραθέτω σε ένα top 5 με αξιολογική σειρά:
1. Διαπίστωσα με χαρά ότι το αθηναϊκό Matsuhisa βρίσκεται - μετά από αρκετό διάστημα - σε απίστευτα καλή φόρμα που θυμίζει το ένδοξο παρελθόν του. Ο Τόνυ Βρατσάνος και ο Θωμάς Κουράκος διαχειρίζονται με άνεση θαυμάσια υλικά για να συνθέσουν ως επί το πλείστον σπεσιαλιτέ στο γνώριμο στυλ του Nobu. Ωστόσο σερβίρουν και κάποιους δικούς του «αυτοσχεδιασμούς» όπου η φινέτσα, τα αρώματα και η αρμονία κλέβουν την παράσταση. Τα dumplings με γέμιση από γαρίδα Κοιλάδας, σος φουαγκρά και χαβιάρι είναι θαυμάσια. Η sommelier Κωνσταντίνα Οικονόμου έχει επίπεδο, επαγγελματισμό και κομψότητα με αποτέλεσμα να φυσάει στη δουλειά της.
2. Ήταν ήδη γνωστό από το τέλος του καλοκαιριού πως ο Δήμος Σαμουράκης θα άνοιγε δικό του εστιατόριο – στην παλιά στέγη του CTC, στα Ιλίσια – και μάλιστα σε συνεργασία με στενό φίλο του από τον ξενοδοχειακό χώρο, τον σαντορινιό Αλέξανδρο Μπελλώνια. Δοκιμάζοντας τις προάλλες το πρώτο του, πολλά υποσχόμενο μενού στο Seeds, ξεχώρισα αρκετά πιάτα τα οποία ήδη βρίσκονται σε αστεράτο επίπεδο: εκεί αποτυπώνει ο ίδιος την αμετακίνητη αγάπη και την αφοσίωση του στο fine dining. Κορυφαίο όλων ήταν ένα «κουκουνάρι» από κολοκυθόσπορους το οποίο στο εσωτερικό του κρύβει πατέ κολοκύθας με μαρμελάδα μπέικον και τρούφα. Στο τέλος το περιχύνουν με ένα γλάσο από τρούφα, μελάσσα και βαλσαμικό ξύδι. Φανταστικό. Η λίστα κρασιών και τα επιδόρπια θέλουν επειγόντως βελτίωση, αλλά εξ’ όσων γνωρίζω πρόκειται να βρουν σύντομα το δρόμο τους των υπολοίπων. Αναμένω με φοβερό ενδιαφέρον.
3. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι ο Παπαϊωάννου στο Καβούρι περφορμάρει τελικά καλύτερα από το εστιατόριο στον Πειραιά και στο Κεφαλάρι. Πήγα δυο φορές μέσα στον Ιανουάριο και πραγματικά ο, τι δοκίμασα ήταν ένα κι ένα. Εδώ οι πρώτες ύλες αστράφτουν και η κουζίνα διαπρέπει τόσο στα ωμά όσο και στη σχάρα. Παραδεισένια νόστιμος ο αχνιστός ροφός με ατελείωτη επίγευση, άψογη η καραβιδομακαρονάδα, σκέτο λουκούμι το κοκκινιστό χταποδάκι, αέρινη και ζουμερή στο φινάλε η πορτοκαλόπιτα. Μοναδική παραφωνία οι λουκουμάδες που δεν ήταν τραγανοί και όμορφα σιροπιασμένοι.
4. Οι «χίλιες κρέπες» της Ελένης Σαράντη με κρέμα πορτοκαλιού, καραμελωμένους ξηρούς καρπούς και παγωτό βανίλια, κάνουν δικαίως θραύση στο ανακαινισμένο Lost και αξίζουν χίλια χειροκροτήματα. Το όμορφο all day gastrobar στο Παγκράτι έχει ωραία ενέργεια, πολύ καλές τιμές κι ένα μενού που κρύβει πολλές ευχάριστες εκπλήξεις. Αν αγαπάτε δε τα φυσικά κρασιά, εκτός των άλλων εκεί είναι και η πρεσβεία του Gut Oggau στην Ελλάδα.
5. Το smash burger που καταχάρηκα στο άρτι αφιχθέν Upon στο Παλαιό Φάληρο μου αποκάλυψε τη πιο comfort πλευρά του chef patron του, Γρήγορη Κίκη. Τον γνωρίσαμε ως το δεξί χέρι και συνεργάτη του Hervé Pronzato, αλλά εκτός από το μετερίζι του fine dining έχει μάλλον κι άλλα να μας πει. Θα επανέλθω.
Κλείνοντας, σας αφήνω εδώ ένα κείμενο με τις οχτώ κορυφαίες μακαρονάδες που δοκίμασα τον Ιανουάριο στην Αθήνα και τα πιο πρόσφατανέα με αφίξεις εστιατορίων που αναμένουμε να δούμε μέσα στον Φεβρουάριο.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση