Kitschen: αυθεντικά ασιατικά αρώματα και πραγματικό value for money στον Πειραιά

Ένα από τα μεγαλύτερα ευτυχήματα της ζωής μου είναι η αγάπη που μοιράζομαι με τον αδελφό μου για ταξίδια. Χρόνια τώρα κάνουμε τα αδύνατα, δυνατά προκειμένου να καταφέρουμε, τα δύο αδέλφια, να πραγματοποιήσουμε ένα μεγάλο ταξίδι μέσα στην χρονιά. Δεν ξέρω πως τύγχανε, αλλά πάντοτε όταν γυρνούσαμε την υδρόγειο  σφαίρα πέφταμε πάνω στην Ασία. Έτσι, τα τελευταία 6 καλοκαίρια (αφήνοντας απ΄έξω το γεμάτο Covid 2021), ετοίμαζα τις βαλίτσες μου για τα ξένα. Ινδία, Ταϊλάνδη, Ιαπωνία, Ινδονησία, Σιγκαπούρη, Βιετνάμ και λίγο Καμπότζη. Μετά από εκατοντάδες γεύματα σε πάγκους στον δρόμο, σε σπίτια ντόπιων, σε βραβευμένα γαστρονομικά εστιατόρια, το απόσταγμα των εμπειριών ήταν ένα και απλό. Κάθε φορά λοιπόν που θα δοκίμαζα ασιατικό εστιατόριο προς Ευρώπη μεριά, θα ρωτούσα τον εαυτό μου «Έχει πιάσει τα αρώματα της κουζίνας;».

Για το Kitschen η απάντηση μου στο παραπάνω ερώτημα είναι «Ναι!». Ίσως η καταγωγή των δημιουργών να ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό, μιας και ο σεφ Δημήτρης Liem (για χρόνια στο Matsuhisa) κατάγεται από την Ινδονησία και την Κέρκυρα, ενώ ο bartender Σπύρος Μινέτος από την Κορέα και την Κεφαλονιά. Οι δύο αυτοί άνθρωποι συνεργάζονται και σε πενήντα -το πολύ- τετραγωνικά παρουσιάζουν ένα κατάλογο με δεκαπέντε περίπου πιάτα και καμιά δεκαριά signature cocktails.

Ένα ήσυχο μεσημέρι Πέμπτης θα βρεθώ για πρώτη φορά στην μπάρα του Kitschen. Θα δώσουμε με την παρέα μου το ελεύθερο στον σεφ να δημιουργήσει κατά επιθυμία του και θα παραγγείλουμε μερικές Asahi μπύρες, μιας και μας ενημέρωσαν πως τα cocktail σερβίρονται έπειτα από μία συγκεκριμένη ώρα.

Κατά την διάρκεια του γεύματος κατέφθασαν ορισμένα πιάτα που πραγματικά απόλαυσα, όπως τα εθιστικά spicy edamame με ένα εξαιρετικό kimchi, τα dumplings ατμού με χοιρινό και μαύρο ξύδι στα οποία συνυπήρχαν αρμονικά τα διάφορα επίπεδα γεύσης του πιάτου, καθώς επίσης και το πολύ πετυχημένο sushi roll με τόνο, αβοκάντο και ταρτάρ τόνου. Σε αυτή την κατηγορία ενδεχομένως να άνηκε και το ταρτάρ καβουριού με την πικάντικη μαγιονέζα, εάν το dressing yuzu και τρούφας που δεν ήταν υπέρμετρα γλυκό. Το μοναδικό πιάτο που έφερε προ στιγμήν μερικά σύννεφα ήταν η tempura κουνουπιδιού με μαγιονέζα σκόρδου. Η υψηλή θερμοκρασία της tempura ενόχλησε αισθητά την μαγιονέζα και την υφή της. Το γεύμα όμως έκλεισε πολύ συμπαθητικά με ένα μπακαλιάρο στον ατμό με σάλτσα από πράσινο chilly. Θα σταθώ όμως στο συγκεκριμένο πιάτο, εάν και τα σχόλια για αυτό ήταν θετικά. Στην περίπτωση που ο μπακαλιάρος με το φανταστικό ψήσιμο στον ατμό που του έγινε, ήταν από το πάνω-πάνω ράφι της αγοράς, θα μιλούσαμε για κάτι το εξαιρετικό. Από την άλλη όμως θα υποστηρίξει κανείς πως το πιάτο κοστίζει  μόλις 12 ευρώ και είναι το ακριβότερο του καταλόγου παρακαλώ. Προσωπικά θεωρώ πως αξίζουν τέτοιου είδους αναβαθμίσεις (με τις αντίστοιχες ανατιμήσεις πάντοτε), ειδικά από την στιγμή που το κοινό του Kitschen αποδεικνύει καθημερινά πως  το στοίχημα έχει κερδηθεί.

Για να κάνουμε μία μεγάλη ιστορία μικρή που λένε και οι Άγγλοι, αξίζει να πάρεις και δύο και πέντε τηλέφωνα παραπάνω μέχρι να βρεις μία κράτηση για το Kitschen. Κρύβει νοστιμιά, κατέχει τα αρώματα…