Thalasses, ενδιαφέρουσες ιδέες σε …θαλασσοταραχή! ΤΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ ΕΧΕΙ ΚΛΕΙΣΕΙ

Το άδοξο τέλος των «7 Θαλασσών» προκάλεσε τη γέννηση του «Thalasses». Στο ισόγειο του πανέμορφου νεοκλασικού που βρισκόταν η οικία του Κυριάκου Βενιζέλου, έχει στηθεί ένα συμπαθέστατο, ζεστά πολυτελές εστιατόριο με άφθονα θαλασσινά στοιχεία στην διακόσμησή του (όχι πάντα …λιτής αισθητικής). Το concept «καλό εστιατόριο με θαλασσινή κουζίνα» στο πολύπαθο κέντρο της πόλης δεν ξέρω πόσο πετυχημένο θα αποδειχθεί ειδικά που θεωρώ ότι το «Milos» και το «Βαρούλκο» μάλλον καλύπτουν απόλυτα την όποια ζήτηση. Όμως μια κριτική εστιατορίου δεν έχει λόγο να κάνει marketing προσεγγίσεις.

Ο πολύ καλός σεφ Δημήτρης Δημητριάδης (Cibus) υπογράφει εδώ την επιμέλεια ενός μενού με πραγματικό ενδιαφέρον. Διαβάζοντάς το, πολλά πιάτα μου έκαναν «κλικ» και ξεκινώντας με μια πυκνή, πεντανόστιμη ψαρόσουπα βελουτέ γέμισα προσδοκίες. Ειδικά που το επόμενο πιάτο ήταν καραβίδες κρουστές, ψημένες στην εντέλεια με μια υπέρκομψη και αέρινη μαγιονέζα αχινού με μαριναρισμένα κολοκυθάκια και φινόκιο και αφρό λεμονιού,  ένα πιάτο πραγματικά υψηλότατων προδιαγραφών εκτελεσμένο άψογα! Στην συνέχεια ήρθε μια έξοχη σουπιά μαγειρεμένη σε κενό αέρος με φρέσκο σπανάκι (λίγο πιο λαδωμένο από ότι θα ήθελα) και μια ενδιαφέρουσα ταραμοσαλάτα με μελάνι σουπιάς.

Η αρχή ήταν θριαμβευτική! Δεν σας κρύβω ότι ένιωσα μια ευχάριστη έκπληξη. Η συνέχεια όμως με προσγείωσε …και τελικά με προβλημάτισε. Το δεύτερο μέρος των εντυπώσεων ξεκίνησε με ένα θεόστεγνο σκουμπρί καπνιστό με –άβραστα- μαυρομάτικα φασόλια, συνεχίστηκε με έναν ενοχλητικά παραψημένο μπακαλιάρο με –καλή- καρυδάτη σος και αδιάφορα ραβιόλια παντζαριού με σκορδάτη πατάτα,  και τέλειωσε με ένα στεγνό κοτόπουλο με γευστικό κριθαράκι με αρωματικά και μανιτάρια.

Ο ίδια «διπολική συμπεριφορά» συνεχίστηκε και στα επιδόρπια. Ο χαλβάς ήταν μια μάζα από ψίχουλα και είχε και την αντίστοιχη γεύση, ενώ τα τρίγωνα Πανοράματος και η μπάρα σοκολάτας ήταν πολύ καλά!

Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ ότι ο ίδιος σεφ μπορεί να εκτελεί και τις δυο ομάδες πιάτων! Πώς η ίδια κουζίνα κινείται με τόση ευκολία ανάμεσα στο ζενίθ και το ναδίρ; Όπως και να έχει όμως θυμώνω με τα εστιατόρια που χρειάζονται οδηγίες χρήσης για να φας καλά! Το βέβαιο είναι ότι σε μια τόσο δύσκολη εποχή που διανύουμε η πιο επικίνδυνη -επιχειρηματικά- κίνηση είναι να κάνεις ένα εστιατόριο «δήθεν» και φοβάμαι ότι ο επιχειρηματίας του «Thalasses» έκανε ακριβώς αυτό. Εύχομαι να το αντιληφθούν άμεσα και να κάνουν τις απαραίτητες διορθώσεις.