Χρώματα Βυθού, πολιτισμένη ψαροφαγία

Τα «Χρώματα Βυθού» είναι ένα από εκείνα τα εστιατόρια που με κάνουν να απορώ γιατί υπάρχουν ακόμη τόσες μέτριες και ακριβές ψαροταβέρνες. Δεν υποστηρίζω ότι εδώ το φαγητό είναι κανένα αριστούργημα, ούτε ότι είναι φτηνό. Όμως ειλικρινά, μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος γιατί να πληρώσει κανείς σε μια «καλή» ψαροταβέρνα το ψάρι €50-70 το κιλό, ενώ εδώ απόλαυσα ένα ολόφρεσκο λαβράκι (από την Σκύρο μου είπαν, αλλά δεν ζήτησα και διαβατήριο) ψημένο στην εντέλεια σε κρούστα αλατιού στα €58; Μήπως επειδή το να κάθεσαι σε ψάθινες άβολες καρέκλες προσφέρει προστιθέμενη αξία; Ή ίσως το να κάθεσαι καμιά ώρα στο τραπέζι με τα αποφάγια μπροστά σου να συμβάλει στην απόλαυση της βραδιάς. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ «ευχαριστώ, δεν θα πάρω».

Ο χώρος είναι ζεστός, κομψός ίσως λίγο φορτωμένος σε μερικά σημεία, αλλά κυρίως άνετος, με μεγάλα τραπέζια σωστά τοποθετημένα. Το σέρβις είναι αποτελεσματικό και –όσο πρέπει- φιλικό. Ότι δοκίμασα είχε ένα βασικό χαρακτηριστικό: την φρεσκάδα και την προσοχή στην επιλογή της πρώτης ύλης. Η μαγειρική που στην περίπτωση του ψαριού στην κρούστα δείχνει σημάδια μοντέρνας σκέψης και διάθεσης -καθώς το ψάρι κρατά όλους τους χυμούς τους και ψήνεται όσο πρέπει- σε άλλα πιάτα δείχνει μια ελαφρά παλιομοδίτικη αντίληψη. Θα αναφέρω για παράδειγμα το παραβρασμένο σταμναγκάθι, αλλά και τα νιόκι με καραβίδες. Θα σταθώ σε αυτό το πιάτο γιατί συμπυκνώνει όλα τα θετικά και τα αρνητικά του εστιατορίου. Οι καραβίδες είναι ολόφρεσκες, μυρωδάτες και ζουμερές. Τα νιόκι (που τα κάνουν μόνοι τους) είναι πραγματικά εξαιρετικά –και δεν είναι εύκολο ζυμαρικό- και η σάλτσα τους όλο γεύση και ένταση. Αν αυτά τα δυο σερβίρονταν χώρια δεν θα είχα τίποτα να προσάψω, όμως σερβίρονται παρέα και ενώ πληρώνεις τις καραβίδες γεύεσαι στην ουσία μια καλή «μακαρονάδα» όπου το τυρί –κυρίως- αλλά και η τομάτα έχουν απλά εξαφανίσει το φίνο θαλασσινό. Δοκίμασα ακόμη μια παραλλαγή του κλασικού καλαμαράκι πέστο που εδώ ήταν με μάραθο και κάσιους αντί για βασιλικό και κουκουνάρι. Αυτό ήταν και το πιο αδύναμο πιάτο της βραδιάς. Αντίθετα το –καθαρισμένο- τηγανιτό γαριδάκι ήταν άψογο και πεντανόστιμο.

Το δείπνο ολοκληρώθηκε με γαλακτομπούρεκο που ετοιμάζουν επί τόπου και είναι να γλύφεις τα δάχτυλά σου και πολύ φίνο παρφέ από γιαούρτι με σπιτικό γλυκό σταφύλι. Η συνολική αίσθηση είναι αναμφίβολα θετική. Πιστεύω όμως ότι οι τιμές σε κάποια πιάτα –όχι στο ψάρι- είναι τσιμπημένες, και σίγουρα θα ήθελα να δω και να γευθώ τις προτάσεις τους και σε πιο «ταπεινά» ψάρια.