Balthazar updated, δυναμικό come-back με τον Χριστόφορο Πέσκια

Το Balthazar επιστρέφει δυναμικά με την υπέροχη αυλή του και μια πολύ δυνατή γαστρονομική πρόταση. Ο Χριστόφορος Πέσκιας επιστρέφει στην κουζίνα του, ο Διονύσης Αλέρτας υπογράφει τα γλύκά, ενώ στο πίσω μέρος του κήπου συναντάμε φέτος και το Freud Oriental!

Στο δημοσιογραφικό κάλεσμα, την περασμένη Τρίτη, δοκιμάσαμε ολόκληρο σχεδόν τον κατάλογο και από τις δύο κουζίνες. Ωστόσο, δεν συνηθίζω να κάνω κριτικές από τέτοια καλέσματα, οπότε την Παρασκευή το βράδυ επιστρέψαμε (άλλο που δεν θέλαμε) για να δοκιμάσουμε και να επικεντρώσουμε στην κουζίνα του Πέσκια αυτή την φορά. Θυμίζω ότι ο ικανότατος σεφ πέρασε εδώ (και στο ιδίων συμφερόντων Rock n’ Roll) αρκετά χρόνια στο παρελθόν, πριν ακόμη αφήσει εποχή στο αξέχαστο 48 the restaurant που παραμένει μέχρι και σήμερα το απόγειο της καριέρας του.

Με την επιστροφή του, ένας κύκλος ολοκληρώνεται και ο ίδιος, νιώθοντας προφανώς ότι δεν έχει να αποδείξει τίποτα πλέον «διασκεδάζει» γαστρονομικά προτείνοντας εδώ μια κουζίνα που ξεκινά από κλασικά κεφτεδάκια (κλείσιμο ματιού στο παλιό του μενού εδώ πριν καμιά 15αριά χρόνια) και φτάνει μέχρι το Περού, κάνοντας παράλληλα περάσματα από Μεσόγειο και μπολιάζοντας τις προτάσεις του με μπόλικη fusion διάσταση. Θα μπορούσε κανείς να κατηγορήσει το μενού για έλλειψη συνοχής ή απουσία ταυτότητας, μια και το υπογράφει όμως ένας σεφ αυτού του διαμετρήματος προτιμώ να ερμηνεύσω τον πολυσυλλεκτικό χαρακτήρα του καταλόγου ως άποψη. Η αλήθεια όμως είναι ότι χρειάζεται μια ωριμότητα και από την δική σας μεριά όταν παραγγέλνετε. Γιατί αν αποφασίσετε να δοκιμάσετε λίγο απ’ όλα και ενδιαμέσως να παίξετε και λίγο σούσι τότε μάλλον θα φύγετε μπερδεμένοι και με μια αμηχανία, ενώ το βέβαιο είναι ότι θα αδικήσετε και διάφορα πιάτα.

Πέρα από θεωρίες και ιστορίες πάντως, η ουσία είναι ότι ακόμη και σε μια τόσο πηγμένη βραδιά όπως η περασμένη Παρασκευή η κουζίνα τα πήγε μια χαρά και οι εκτελέσεις ήταν σωστές. Τα κυκλαδίτικα fish n’ chips με τραγανοτηγανισμένα «σκυλάκια» και απίθανες πατάτες είχαν στα συν τους την θαυμάσια sauce tartare, η σαλάτα κινόα με καπνιστό σολομό ήταν δροσερή και αρωματική, ενώ θαυμάσιο ήταν το μοσχαρίσιο τατάκι με μια υπέροχα μυρωδάτη σος από λάιμ και σέλινο που συνοδεύεται από τραγανά αλμυρίκια. Τέλος, η βουτυράτη mozzarella bufala με τα φουρνιστά τοματάκια θα ενθουσιάσει κάθε λάτρη της, χρειάζεται όμως λίγα περισσότερα τοματάκια για να έρθει το πιάτο σε μια ισορροπία.

Περνώντας στα κύρια πιάτα, θα σταθώ στον –δυνητικά- εξαιρετικό μοσχαρίσιο σιδηρόδρομο (spare ribs) με την θαυμάσια πιπεράτη σάλτσα από το Περού που θα σας πρότεινα να ζητήσετε με πουρέ για να αναδειχθεί ακόμη περισσότερο η σος. Το κρέας όμως χρειάζεται προσοχή γιατί –για δεύτερη φορά- ήρθε μάλλον σκληρό και στεγνό. Αντίθετα, ζουμερή και τρυφερή είναι η χοιρινή μπριζόλα λαιμού σε ιδανικά πικάντικη και αρωματική σος γλυκού τσίλι, αλλά και η ταλιάτα με σος chimichourri (by the way ας διορθώσουν το ορθογραφικό λάθος στο μενού), μια σάλστα από την Αργεντινή με μαϊντανό, σκόρδο, ελαιόλαδο, ρίγανη και λευκό ξίδι.

Τα γλυκά του Διονύση Αλέρτα είναι, όπως πάντα, ενδιαφέροντα και καλοεκτελεσμένα αν και θεωρώ ότι η fusion λογική του μενού τον έχει παγιδεύσει σε συνδυασμούς τολμηρότερους από ότι θα περίμενε κανείς σε ένα εστιατόριο όπως το Balthazar.

Το Balthazar είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα bar-restaurants της πόλης, έχει εξαιρετική ατμόσφαιρα και ελπίζω με τον Χριστόφορο Πέσκια να γίνει ακόμη καλύτερο και να το έχουμε κοντά μας και τον ερχόμενο χειμώνα. Μέχρι τότε, ραντεβού στον μοναδικό κήπο του.