Γεννήθηκε στο Μιλάνο το 1939 και πέρασε τα παιδικά του χρόνια κατά τη διάρκεια του πολέμου με την οικογένεια του σε ένα χωριό, τη Valtellina, μια μικρή περιοχή στα βόρεια της Ιταλίας που συνόρευε με την Ελβετία και που τον ενθάρρυνε να συλλογιστεί, περνώντας αρκετές μοναχικές ώρες παρατηρώντας τη φύση. Ο πατέρας του, θαυμαστής των τεχνών, τον έμαθε εκείνα τα δύσκολα χρόνια, να ζωγραφίζει, εμφυσώντας του παράλληλα το «μικρόβιο» της τέχνης.
Σε ηλικία μόλις είκοσι ενός ετών, γνώρισε τους αδελφούς Cassina, ιδρυτές της περίφημης εταιρείας. Αυτή η συνάντηση του έδωσε τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με τη βιομηχανική παραγωγή. Αυτή η συνεργασία έγινε για τον Francesco, ένα όργανο πειθαρχικής έρευνας που τον δίδαξε τους βαθύτερους κανόνες του σχεδιασμού και της αρχιτεκτονικής. O Cesare Cassina όμως, του ανέθεσε σύντομα και ένα σημαντικό ρόλο, να αναλάβει τη θέση του υπευθύνου για τους συνεργαζόμενους με την εταιρεία αρχιτέκτονες. Κάπως έτσι ερεύνησε νέες μεθόδους, προωθώντας μεν τον ατομικό σχεδιασμό αλλά παράλληλα και τη συλλογική έρευνα. ‘Ένα πλαίσιο που έδωσε φως στις δημιουργίες του Vico Magistretti, του Gaetano Pesce και του Mario Bellini. Μια αριστοτεχνική συγχώνευση ιδεών από μεγάλους δημιουργούς, με τεχνογνωσία και πρωτοποριακές ιδέες.
Παράλληλα με τη συνεργασία του με την Cassina, προώθησε προσωπικές πρωτοβουλίες. Το 1973, ίδρυσε το «Braccio di Ferro» με τους Gaetano Pesce και Alessandro Mendini για την παραγωγή περιορισμένης σειράς πρωτοποριακών αντικειμένων. Διερευνώντας τις άπειρες δυνατότητες των νέων μέσων εκείνης της εποχής στον σχεδιασμό. Το 1974, δημιούργησε την Environmedia με τους Mario Bellini και Pierpaolo Saporito. Το 1980, ίδρυσε το Design and Communication Center για να προωθήσει έργα όπως το Cab του Mario Bellini, μια συλλογή καθισμάτων, τη συλλογή Wink του Toshiyuki Kita από αναπαυτικά ανάκλιντρα με ποπ διάθεση, καθώς και τη σύνθεση Sunset του Gaetano Pesce, εμπνευσμένης από το ηλιοβασίλεμα πίσω από τους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκη με post modern καθίσματα και καναπέδες. Όλα πρωτοποριακά σχέδια, σε μια εποχή που είχε ανάγκη να ασπαστεί το νέο, την πρωτοτυπία και να αμφισβητήσει το παρελθόν.
Το 1992 σηματοδότησε μια νέα φάση της καριέρας του, όταν ο Massimo Morozzi τον κάλεσε να συμμετάσχει στην ομάδα σχεδιασμού της πρωτοποριακής εταιρείας Edra. Σε αυτή τη συνεργασία, ο Binfaré παρουσίασε τους σημαντικούς σχεδιαστικά καναπέδες που τελικά ονειρευόταν πολλά χρόνια. Αρθρωτοί, με ευελιξία και κύριο υλικό τους το υλικό Gellyfoam®, ένα υλικό με μνήμη, που αγκαλιάζει το ανθρώπινο σώμα και επανέρχεται μετά τη χρήση του, χωρίς ελατήρια. Φιλόξενο και σχεδιασμένο για να παρέχει την κατάλληλη υποστήριξη στο κάθισμα. Παράλληλα, παρουσίασε μια συλλογή από εμπνευσμένα από τη ανατολή χαλιά, που κάθε ένα από αυτά χρειάζονταν 300 ώρες δημιουργίας.
Τα έργα του Francesco Binfaré εκτίθενται σε διεθνή μουσεία και συλλογές όπως για παράδειγμα, το MoMA στη Νέα Υόρκη. Ακόμα και το 2022 στην εβδομάδα του Salone del Mobile στο Μιλάνο, υπήρξε το κεντρικό-τιμώμενο πρόσωπο. Η Monica Mazzei και ο σύζυγος της Valerio, πρόεδρος της Edra, παρουσίασαν μια ταινία-ντοκιμαντέρ, που γυρίστηκε το 2019 από τον σκηνοθέτη Giovanni Castel, αφιερωμένη στο πολύπλευρο ταλέντο του Ιταλού δημιουργού και την επαγγελματική του σχέση με την ιταλική εταιρεία. Όπως συνήθως, ακόμα και τώρα λέει, «δεν χρειάζεται να έχεις ένα έργο, αλλά μια ιδέα. Πρέπει να ξέρεις πώς να το επικοινωνήσεις. Πρέπει να εμπλέξεις το άλλο άτομο δημιουργικά. Και σε αυτή τη διαδικασία, η ανταλλαγή ενέργειας είναι απαραίτητη»
Να θυμίσουμε, ότι οι υποδειγματικές κατοικίες που σχεδίασε ο Binfaré στους Ολυμπιακούς του 2016 περιλάμβαναν και κάποια από τα έπιπλα του. Στη μακρόχρονη πορεία του, κέρδισε το 2022 ένα βραβείο καριέρας Compasso d`Oro ADI. Όπως ο ίδιος δήλωσε σε μια συνέντευξη του «Για αιώνες και αιώνες, από τους θρόνους των Φαραώ μέχρι τους καναπέδες των κτιρίων του 18ου αιώνα, τα καθίσματα ήταν απόγονος μιας σχεδόν ίδιας τεχνικής: «Ενός ξύλινου πλαισίου που επιβάλλει τη στάση του σώματος και μιας επένδυσης που απαλύνει την ακαμψία του». Η πρώτη πραγματική επανάσταση όμως, έρχεται τη δεκαετία του 1960, με τον αφρό πολυουρεθάνης: ειδικά στην σύγχρονη έκδοση της, τότε που απελευθέρωσε τις φόρμες. Αφήνοντας τους σχεδιαστές να αναπτύξουν τη δημιουργικότητα τους και περιπλανηθούν, ελεύθεροι σχεδιαστικά»
Το αγαπημένο έπιπλο του Francesco παραμένει ο καναπές, ένα σύμβολο ανάπαυσης στην καθημερινότητα που τελικά δεν επηρεάζεται από τάσεις. Θα ανακαλύψετε πολλές- διαχρονικές δημιουργίες του, στο online shop της Edra
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση