Γιώργος Καραδήμος

Ευαίσθητος, ταλαντούχος, ξεχωριστός, ο Γιώργος είναι ένας πραγματικός καλλιτέχνης που γράφει τραγούδια τα οποία μας κάνουν να (τα) ερωτευόμαστε είτε τα ερμηνεύει εκείνος είτε τα δίνει απλόχερα σε σπουδαίους τραγουδιστές. Έτσι, μετά την μεγάλη επιτυχία «Δεύτερα Κλειδιά» που έγραψε στην Ελεονόρα Ζουγανέλη σε στίχους Σάννυ Μπαλτζή, μόλις  κυκλοφόρησε το καινούργιο τραγούδι του Γιάννη Κότσιρα  «Έρωτας ή τίποτα» σε δικούς του στίχους και μουσική ενώ παράλληλα ετοιμάζει και τα δικά του τραγούδια για το δικό του  cd  που θα κυκλοφορήσει προσεχώς.  Ανάμεσα σε ηχογραφήσεις, παρτιτούρες, μελωδίες, νότες και επαγγελματικά ραντεβού για όσα ετοιμάζει ο Γιώργος μας αποκάλυψε τις γαστρονομικές του ιδιαιτερότητες.

"Μου αρέσει το καλό φαγητό όπως σε όλους αλλά έχω σκεφτεί ότι δε θα έκανα κάποια θυσία για να το έχω. Μπορώ και με τα απλά και εύκολα πιάτα.  Λατρεύω ωστόσο τα πικάντικα κυρίως αυτά της ινδικής και της μεξικάνικης κουζίνας.

Την ινδική κουζίνα την ερωτεύτηκα απο την πρώτη στιγμή που τη γνώρισα, που λένε. Μου αρέσουν τα εξωτικά μπαχαρικά και τα αρώματα, ο τρόπος μαγειρέματος, η φιλοσοφία που έχει να κάνει με την ποιότητα και όχι με την ποσότητα και το φίνο κάψιμο που αφήνει ένα καλό πιάτα Μαντράς ή Βινταλού χωρίς να αφαιρείται η γεύση του. 

Όπως καταλαβαίνετε το πιο αγαπημένο μου εστιατόριο δε θα μπορούσε παρά να ειναι  multi ethnic. Είναι το  Altamira. Αγαπημένα πιάτα είναι  το tandoori, τα ψητά φιλετάκια κοτόπουλου μαρινάρισμένα σε κιτρινόριζα και το εξαιρετικό chilli con carne. Εννοείται ότι δε θα μπορούσε να λείπει και το επιδόρπιο, ένα χορταστικό κομμάτι τούρτα Μεξικάνα. Αν το δοκιμάσεις μια φορά,μετά δεν το αλλάζεις! Το ωραιότερο ινδικό το έχω δοκιμάσει σ’ένα ινδικό εστιατόριο στο Λονδίνο το οποίο δε σου γέμιζε το μάτι σε καμία περίπτωση! Είναι αυτό που λέμε «στα υπόγεια κρύβεται η θέα».

Ένα ακόμα πολύ αγαπημένο εστιατόριο  που μ’ εχει κατακτήσει τελευταία είναι το  «Τerrazzini Τrattoria» στο Περιστέρι. Με πολύ όμορφη λιτή διακόσμηση, άψογο σέρβις και γευστικότατα πιάτα.Το αγαπημένο μου ειναι το rib eye black angus με πουρέ πατάτας. Extra credit  στο χώρο δίνει η εκπληκτική ταράτσα που ανοίγει την Άνοιξη.

Αυτό που μου αρέσει  σ’ ένα εστιατόριο είναι η καλή επικοινωνία και η αμεσότητα αν υπάρχει φυσικά αλλά και το να είναι το πιάτο ακόμα καλύτερο απ’ ότι το έχω φανταστεί. Αυτό όμως που μπορεί να με εκνευρίσει είναι το αργό σέρβις. 

Για βραδινό τρώω κυρίως σπίτι εκτός και αν μαζευτεί η παρέα και πάμε κάπου όμορφα και ήσυχα να πούμε τα νέα μας. Τότε επιλέγω με βάση το μέρος το οποίο μπορεί να είναι –φυσικά- από ένα έθνικ εστιατόριο μέχρι μία πολύ όμορφη μπυραρία. Αν παραγγείλουμε σπίτι είμαστα για κλασσικά πράγματα.Σουβλάκια και πίτσες. Ε, ναι και για ασιατική κουζίνα, κινέζικο και noodles. 

M’ αρέσει να ψωνίζω από τα ελληνικά κυρίως σουπερ μάρκετ όπως τον ΑΒ Βασιλόπουλο αλλά και από το μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Τί θα βρει κανείς συνήθως στο ψυγείο μου; Γάλα, φρούτα, χυμούς, υλικά για τοστ, μαρμελάδα αλλά και διάφορα σοκολατοειδή κυρίως το καλοκαίρι. Στο ντουλάπι με τα τρόφιμα υπάρχουν πάντα μακαρόνια, ρύζι μπασμάτι, φασόλια, διάφορες κονσέρβες και γενικότερα, υλικά που χρησιμεύουν στην Παρασκευή ενός εκ των αγαπημένων μου φαγητών που είναι το chili con carne.

Κεφάλαιο σοκολάτα: Είναι το μόνο προιόν χωρίς το οποίο ίσως δεν μπορώ να ζήσω. Αυτή και τα παράγωγά της. Και όταν λέω παράγωγά της εννοώ αυτά που βρίσκω στο αγαπημένο μου ζαχαροπλαστείο στην Πάτρα, τον «Λοτσάρη»: κυρίως την τούρτα με σοκολάτα, κομμάτια σοκολάτας και αμύγδαλο,οπως και η κλασσική του σοκολατίνα .Μία ωραία φρέσκια σοκολατίνα ή ένα μεγάλο εκλέρ είναι το comfort food μου και το απόλυτο αντίδοτο όταν η... κατάθλιψη έρχεται να χτυπήσει την πόρτα μου.

Και από τα γλυκά ξανά στα αλμυρά και στην αγαπημένη μου παιδική γευστική ανάμνηση που συνδυάζεται με ωραίες εικόνες της παιδικής μου ηλικίας. Και αυτή δεν είναι άλλη από τις τηγανητές πατάτες με με αβγά μάτια φυσικά! Υπάρχουν βέβαια και τα παιδικά γευστικά τραύματα... Δεν εξηγείται αλλιώς πώς το μοναδικό πράγμα που δεν μπορώ να διανοηθώ να φάω είναι ο τραχανάς. 

Πάντως τελικά αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι το καλύτερο φαγητό είναι αυτό που τρως με τους φίλους σου. Αυτοί είναι οι καλύτεροι συνδαιτημόνες. Για μένα ας πούμε είναι ο Μάνος Πυροβολάκης, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη και όλοι οι μουσικοί με τους οποίους έχω συνεργαστεί. Αγαπώ τους ανθρώπους που μπορούμε να μιλήσουμε με τα μάτια, σαν να υπάρχει ένας μυστικός κώδικας. 

Με φίλους και φυσικά την οικογένειά μου θα ήθελα να περάσω και την τελευταία μου μέρα επάνω στη γη, τρώγοντας κάτι απλό και γευστικό. Για παράδειγμα παϊδάκια στα κάρβουνα με πατάτες τηγανιτές και χωριάτικη σαλάτα. Σε κάποιο κυκλαδίτικο νησί, πιθανόν την Ανάφη που δεν έχει αλλοιωθεί ακόμα από την τουριστική ανάπτυξη. Θα ήμουν στο πιο ψηλό σημείο του νησιού απ’ όπου μπορείς να δεις το απέραντο γαλάζιο..."