Adam Handling Chelsea: Η Αγγλική γαστρονομία στον καιρό του Brexit

To Belmond Cadogan στη Sloane street είναι ένα πανέμορφο, ολοκαίνουργιο boutique hotel που θέλει να κάνει τη διαφορά στην περιοχή και να προσελκύσει πελάτες για το εστιατόριο και το μπαρ. Αφού η συμφωνία με έναν υπερδιάσημο σεφ δεν ευδοκίμησε, κατέληξαν να προσλαβουν τον Adam Handling για να αναλάβει όλη την εστιατορική υποστήριξη από το πρωινό μέχρι το τσάι και το δείπνο. Η αλήθεια είναι το Chelsea έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα και η γαστρονομία δεν ευδοκιμεί στην περιοχή μια και η αναλογία γκουρμέ εστιατορίων είναι αντιστρόφως ανάλογη με την οικονομική ευμάρεια της περιοχής. Έτσι δεν είμαι σιγουρος κατά πόσο ένας νέος κουλ σεφ που σκίζει στο Covent Garden και στο Hoxton μπορεί να καταλάβει το lifestyle και το γούστο των ανθρώπων που ζουν και κυκλοφορούν στα postcodes SW3, SW5 και SW7.

Επισκέφθηκα το εστιατόριο τη δεύτερη μέρα της λειτουργίας του κι έτσι δεν θα εστιασω στα λάθη που ξέρω ότι θα διορθωθούν όπως ότι μου έφεραν ανθρακούχο νερό αντι για μεταλικό κι ότι έπρεπε να γεμίζω το ποτήρι μου μόνος μου ή ότι μου σέρβιραν ένα επιδόρπιο που δεν είχα παραγγείλει και κανένας από τους μάνατζερς της σάλας δεν ήρθε να μας καλοσωρίσει και να μας «πουλήσει» το καινούριο εστιατόριο. Το άγχος των πρώτων ημερών τα δικαιολογεί αυτά.

Αυτό που δεν δικαιολογείται είναι το ανέμπνευστο βαρετό μενού σύγχρονης Βρεττανικής κουζίνας που ήταν αναποφάσιστο ανάμεσα στην υψηλή γαστρονομία και το έξυπνο κάζουαλ. Προσπαθώντας να καλύψει όλα τα μέτωπα, το μενού δεν έστιάζει σε τίποτα και δεν έχει χαρακτήρα. Προβλέποντας επίσης ότι με το Μπρέξιτ θα εκλείψουν τα πολυτελή φρέσκα υλικά κοιτάζει να αξιοποιήσει τα Βρεττανικά προϊόντα με αποτέλεσμα στο μενού να βρίσκεις χτένια, χέλι, κοτόπουλο και Σκωτσέζικο wagyu (sic)! Βάλε κι ένα χορτοφαγικό πρώτο κι ένα κύριο και έχουμε καλύψει τα πάντα (not). Ειλικρινά ο πουρές και τα σπαράγγια από τα συνοδευτικά ήταν πιο νόστιμα από τα κύρια. Όταν το χριστόψαρο που σερβίρουν είναι τόσο πνιγμένο στο βούτυρο που εξαφανίζει το χαβιάρι που το συνοδεύει καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Τα πιο ασφαλή και νόστιμα πιάτα είναι το βασιλικό καβούρι από τα πρώτα και το κοτοπουλο από τα κύρια.

Ειδική μνεία αξίζει στα γλυκά και η μνεία αφορά το θάρρος που είχαν να τα σερβίρουν. Είναι γνωστό ότι οι Βρεττανοί δεν ξέρουν να φτιάχνουν γλυκά και γι’αυτό συνήθως προτιμούν την αφαιρετική προσέγγιση. Εδώ όμως ο συνδυασμός με λαχανικά όπως αγγούρι ή μους αγκινάρας -κανονικής όχι Ιερουσαλήμ- προκαλεί σχεδον απελπισία. Τουλαχιστον τα σοκολατακια στο τελος είναι καλά.

Καλή τύχη τους εύχομαι αν και προβλέπω ότι θα έχουν την τύχη του Simon Rogan στο Claridges. Και μια τελευταία συμβουλή: αφού σερβίρουν κρασιά με Coravin ας το γράψουν τουλάχιστον σωστά γιατί έτσι που το Corovin γράφουν θυμίζει κάτι μαϊμουδες  “Luis Vouitton”.

Βαθμός: 6.5/10