Μεγάλα Κόκκινα Κρασιά 2019: Tα κρασιά που δεν πρέπει να χάσετε & όλες οι ετικέτες που θα δοκιμαστούν

21 Νοεμβρίου 2019
Ντίνος Στεργίδης
Αυτή την Κυριακή 24/11, 13.00-20.00. το FnL σας δίνει ραντεβού στη Μεγάλη Βρεταννία με μερικά σπουδαία κρασιά.
  • ΜΕΓΑΛΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΚΡΑΣΙΑ 2019: TΑ ΚΡΑΣΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΤΕ & ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΔΟΚΙΜΑΣΤΟΥΝ | Μεγάλα Κόκκινα Κρασιά

Φέτος είναι η 6η φορά που το FnL οργανώνει σε συνεργασία με τη Vinetum (Οινόραμα) την εκδήλωση Μεγάλα Κόκκινα Κρασιά στους όμορφους και φιλόξενους χώρους της Μεγάλης Βρεταννίας και όπως πάντα το οινολογικό ενδιαφέρον είναι πολύ μεγάλο.

Καταρχάς να πούμε πως οι έλληνες οινοπαραγωγοί που συμμετέχουν στην εκδήλωση έχουν κάνει μία ιδιαίτερη προσπάθεια που δεν περιορίζεται στην παρουσίαση των καλύτερών τους εμφιαλώσεων, αλλά επεκτείνεται σε μία πιο «conceptual» αντιμετώπιση του κρασιού που είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη. Έχει γίνει μία συνειδητή προσπάθεια να αναδειχθούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα που προκύπτουν από εσοδείες, προελεύσεις, οινοποιήσεις, ακόμα και διαφορετικές εμφιαλώσεις. Σε πολλά σταντ προτείνονται από τους οινοποιούς ενδιαφέροντα συγκριτικά «παιχνίδια» με φαινομενικά ίδια κρασιά, η διαφορά των οποίων έγκειται σε μία μόνο μεταβλητή, π.χ. το αμπελοτόπι τους.

Επίσης, για άλλη μία φορά αναδεικνύεται περίτρανα η δυνατότητα των ελληνικών κρασιών να παλαιώσουν, βελτιούμενα μέσα στο χρόνο. Μεταξύ άλλων, στα φετινά ΜΚΚ θα υπάρχουν επτά ελληνικά κρασιά με ηλικίες από 19 έως 34 ετών! Αν λάβουμε υπόψη πως ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού αμπελώνα φυτεύτηκε στις αρχές του «Greek Wine Renaissance», δηλαδή πριν από 30-40 χρόνια, σήμερα τα κρασιά που μας δίνουν τα ενηλικιωμένα πλέον πρέμνα είναι σαφώς πιο πυκνά και ενδιαφέροντα με άκομα καλύτερες επιδόσεις στην παλαίωση από πολλά εκ των παλαιωμένων που παρουσιάζονται στα ΜΚΚ. Το ίδιο, δηλαδή, κρασί εσοδείας 2019 θα είναι συγκριτικά πολύ ανώτερο το 2040, απ’ ότι είναι σήμερα εκείνο του 1998.

Μία άλλη τάση που βλέπουμε να αναπτύσσεται στα ΜΚΚ και αφορά τον ελληνικό αμπελώνα είναι η σταδιακά αυξανόμενη χρήση γηγενών ποικιλιών, συχνά αφανών, στην προσπάθεια δημιουργίας οίνων παλαίωσης: μαυροτράγανο, λημνιώνα, βραδιανό και μαυρόστυφο έχουν την τιμητική τους δίπλα στις δοκιμασμένες διεθνείς ποικιλίες και τις κλασικές ελληνικές, αγιωργίτικο και ξινόμαυρο.

Σε ό,τι αφορά τα εισαγόμενα κρασιά, πρωταγωνιστικό ρόλο θα παίξει φέτος η οινοπαραγωγική περιοχή της Γαλλίας Βόρειος Ροδανός (Cοtes-du-Rhοne Septentrionales). Πρόκειται για μία μικρή, σχετικά, σε έκταση περιοχή, η οποία ήταν άγνωστη στο ευρύ οινικό κοινό μέχρι πριν από περίπου 30 χρόνια. Σήμερα τα κρασιά της συγκαταλέγονται ανάμεσα στα καλύτερα της υφηλίου και πολλά από αυτά είναι σπάνια, περιζήτητα και πανάκριβα.

Το πιο γνωστό ανάμεσά τους είναι αναμφίβολα το Hermitage του οινοπαραγωγού Jean-Louis Chave. Θα χρειαζόντουσαν πολλές σελίδες για να μιλήσει κάποιος για την οικογένεια Chave και τα κρασιά της. Αρκεί να πούμε πώς οι Chave φτιάχνουν κρασί από τα ίδια αμπελοτόπια του λόφου Hermitage εδώ και πέντε… αιώνες, από το 1481. Αντιλαμβάνεται κανείς για τι συσσωρευμένη γνώση μιλάμε και πώς αυτή επιδρά στα κρασιά των Chave.

Αυτή την περίοδο τα ηνία της οινοποιίας έχει ο Jean-Louis Chave με τον πατέρα του Gerard να συνεχίζει δίπλα του ως βοηθός. Το μεγαλείο των κρασιών που παράγουν δεν έχει κανένα ιδιαίτερο μυστικό σε επίπεδο οινοποίησης η οποία είναι, γενικά, αυτό που λέμε minimal, δηλαδή άψογη καλλιεργητική τεχνική, απελπιστικά χαμηλές στρεμματικές αποδόσεις, ελάχιστη νέα δρυς, μηδαμινές οινολογικές παρεμβάσεις και καθόλου φιλτράρισμα. Εκεί, όμως, που υπάρχουν μυστικά και μάλιστα μεγάλα, και τα οποία κάνουν όλη τη διαφορά στα κρασιά που παράγουν οι Chave, είναι στη διαχείριση των αμπελοτοπίων τους. Διότι οι Chave, ερχόμενοι σε αντίθεση με τη σύγχρονη τάση, δεν εμφιαλώνουν κρασιά από συγκεκριμένα αμπελοτόπια με διαφορετικές ετικέτες, αλλά μόνο χαρμάνια, τα οποία κάθε χρόνο δημιουργούν, όπως λένε, από το μηδέν για να αγγίξουν κάθε φορά το τέλειο. Πρόκειται για ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, παιχνίδι στο οποίο η παραδοσιακή οικογένεια υπερέχει.

Όσο δε για τα κρασιά τους ―και κατ’ επέκταση για όλα τα κρασιά του ιδίου βεληνεκούς από το Βόρειο Ροδανό― αυτά αφήνουν τους γευσιγνώστες άναυδους και σε αναζήτηση επιθέτων. «Οίνοι εξαιρετικά περίπλοκοι, αρμονικοί, με βάθος και δυνατότητα παλαίωσης», είναι το κοινό συμπέρασμα, όπως γράφει κάπου ένας γευσιγνώστης.

Κατά τα άλλα στα ΜΚΚ εσοδείας 2019 θα δοκιμάστε επίσης, μεταξύ 141 άλλων:

To Gorgona Rosso του Marchesi Frescobaldi που παράγεται σε απειροελάχιστες ποσότητες από τους τροφίμους των φυλακών του νησιού Gorgona (Τοσκάνη), υπό την εποπτεία του Lamberto Frescobaldi. Το 2017 που παρουσιάζεται στα ΜΚΚ, ήταν η 1η εσοδεία από κόκκινα σταφύλια (σαντζιοβέζε και βερμεντίνο ρόσο) και προτού εμφιαλωθεί ωρίμασε σε αμφορείς.

Το Perfumede Sonsierra ένα υποδειγματικό τεμπρανίγιο από τη Ριόχα, που είναι τόσο εκλεπτυσμένο στη μύτη που ο παραγωγός του, Bodegas Sonsierra, το εμφιάλωσε σε φιάλη για… αρώματα!

Το Κτήμα Κατσαρού 1991 που είναι 28 ετών και ήταν η 5η, μόλις, εµφιάλωση του κτήματος. Μετά από σχεδόν 30 χρόνια καλά κρατεί και αποδεικνύει τις δυνατότητες παλαίωσης που έχουν τα ελληνικά κρασιά (πόσο μάλλον που τα κλήματα ήταν τότε ακόμα νεότατα).

Το Château Latour 2007 στο οποίο ο εξειδικευμένος στα κρασιά του Μπορντό γάλλος δημοσιογράφος Jacques Dupont έδωσε 17/20 και περιγράφει ως «λιγότερο πυκνό από το 2006 ή το 2008, αλλά νόστιμο, στρογγυλό και γλυκόπιοτο, με όμορφη κομψότητα για πιο άμεση κατανάλωση».

Το Κτήμα Γαία 2003 που θεωρείται ένα από τα κορυφαία κρασιά του κτήματος, από μία χρονιά που από την πρώτη στιγμή θεωρήθηκε ορόσημο για την περιοχή της Νεμέας. Πολλοί υποστήριξαν, τότε, πως οι Νεμέες του 2003 θα είναι πάντα πολύ σκληρές. Δοκιμάστε και αποφασίστε εσείς!

Το VradianoMerlot 2017, της οινοποιίας Γκίκα, που αναδεικνύει το βραδιανό μία από τις πιο αφανείς (αλλά και ενδιαφέρουσες) ποικιλίες της Ελλάδας με πιθανή καταγωγή από την Εύβοια.

Τη Νaoussa Boutari 1994 και την Grande Reserve Naoussa Boutari 2000και τα δύο από φιάλη Jeroboam(διπλά magmum), κατευθείαν από το οινοφυλάκιο της εταιρείας στη Στενήμαχο Ναούσης. Τα λόγια περιττεύουν.

Το La Tour Melas 2017 που θα κυκλοφορήσει την άνοιξη και κάνει την παρθενική του εμφάνιση στα ΜΚΚ 2019, χωρίς καν ετικέτα, και είναι διαθέσιµο µόνο µε προαγορά. Δοκιμάστε το πρώτοι και κλείστε μερικές φιάλες για την κάβα σας.

Τη Νάουσα 1984 από το Κτήμα Διαμαντάκου, που στα 34 χρόνια είναι και το παλαιότερο κρασί της φετινής εκδήλωσης. Αντέχουν οι Νάουσες; Αντέχουν!

Το Chateau Cos d` Estournel 2003 που μπορεί να είναι «μόνο» 2eme και όχι 1er Cru Classe στο Μπορντό, θεωρείται ωστόσο ένα από τα καλύτερα και πιο αντιπροσωπευτικά Bordeaux. Για το 2003 ο Jacques Dupont, έγραψε στο βιβλίο του Le Guide des Vins de Bordeaux, πως είναι «μία από τις πιο σπουδαίες εσοδείες του Cos». 

Το The Unique Mavrostyfo, ένα κρασί από την εξαιρετικά σπάνια ποικιλία της Αργολίδας μαυρόστυφο, την οποία χρόνο με το χρόνο αναδεικνύει ο Γιάννης Παπαργυρίου.

Το Henry Pure Malbec 2011, ένα από τα καλύτερα και πιο σπάνια κρασιά της Αργεντινής (1.500 φιάλες), που εκφράζει την πεμπτουσία της ποικιλίας μαλμπέκ η οποία, αν και γαλλική, είναι απόλυτα ταυτισμένη με την Αργεντινή όπου δίνει πανέμορφα κρασιά!

Εδώ μπορείτε να δείτε όλες τις ετικέτες των εισαγόμενων κρασιών της έκθεσης και εδώ όλες τις ελληνικές.

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση