Simul, ο νέος άνεμος που φυσάει στο Κολωνάκι

Πολλές και ευχάριστες εκπλήξεις με περίμεναν στο Simul. Καταρχήν χάρηκα μπαίνοντας στη φωτεινή του σάλα -όπου όλα είναι σύγχρονα απλά κι οικεία και τίποτα, ευτυχώς, δε θύμιζε πως παρελθόν στεγαζόταν εδώ ένα εστιατόριο της παλιάς Αθήνας (το Prunier).

Η ωραία φωτισμένη αίθουσα δημιουργούσε το τέλειο, χαλαρωτικό urban σκηνικό για περάσεις δύο ευχάριστες ώρες απολαμβάνοντας την κουζίνα του Νίκου Θωμά , την οποία ο ίδιος μου περιέγραψε ως «mix & match», αποφεύγοντας να αναμασήσει όρους που παραπέμπουν σε παντρέματα μαγειρικών πολιτισμών. Ίσως, βέβαια, θα περίμενε κανείς να αναφερθώ στο όνομα του χώρου Simul (που έχει κοινές ρίζες με τα simulus, simulator, Simulation Games), αλλά επειδή κάτι δε μου κολλάει με τις προσομοιώσεις, το παρακάμπτω, όπως παρακάμπτω και εκείνο το “γαστρονομία in situ”, που για τις εικαστικές τέχνες, τουλάχιστον σημαίνει πως «το έργο» φιλοτεχνείται στο χώρο και λειτουργεί διαδραστικά με αυτόν.

Μου αρέσει μεν να φαντάζομαι τα γευστικότατα έργα του σεφ ως μικρά γκράφιτι στο πιάτο μου, αλλά προτιμώ να μη με βομβαρδίζουν με τόσους όρους κι αναλύσεις που διασπούν την προσοχή μου από το ζητούμενο της γεύσης: από το τέλεια ζυμωμένο, δικό τους ψωμί, από την δροσερή κι ευρηματική σαλάτα μου, όπου το carpaccio λωτού, συνδυαζόταν βαλεριάνα και μαγιονέζα yuzu-δυόσμου, από το λαχταριστό και πολύ earthy hot dog, με κρέμα λουκάνικου, αβοκάντο, ραπανάκι και κρέμα τυριού cheddar ή τον κόκορα κρασάτο με τον τραχανά και την παλαιωμένη γραβιέρα.

Σε τελευταία ανάλυση το σημαντικότερο είναι πως ο Νίκος Θωμάς θα μας προτείνει καθημερινά μια κουζίνα εποχιακή, που βασίζεται σε ότι υπάρχει φρέσκο στην αγορά, που συνδυάζει τις αγαπημένες μνήμες του από την Ελλάδα με όσα αγάπησε στην πορεία του και το ότι χρησιμοποιεί με γνώση και δεξιοτεχνία μαγειρικές τεχνοτροπίες-  άλλοτε οικείες κι άλλοτε διεθνείς- κι έτσι καταφέρνει να υπογράφει έναν ενδιαφέροντα, μικρό και λειτουργικό κατάλογο, που θα τυπώνεται σχεδόν καθημερινά, ακολουθώντας πάντα την εποχικότητα. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Τώρα αν δεν μου άρεσε η πέστροφα όπως συνδυάστηκε με το άψογα τηγανισμένο φαλάφελ ή αν βρήκα πως τα χειροποίητα ζυμαρικά (σαν ταλιολίνι) μες το καπνιστό ζωμό του αρνιού με το μαύρο σκόρδο δεν ήταν όσο στιλπνά θα τα ήθελα, το θεωρώ πταίσμα και το παραβλέπω και καταχωρώ το Simul στην ατζέντα μου ως multitask πρόταση  εξόδου.