Trapezaria, ελληνική κουζίνα με άποψη

Μικρό και ατμοσφαιρικό, με βιομηχανικό design και νεοπαραδοσιακά στοιχεία στην διακόσμηση, το «Trapezaria» είναι από τα ομορφότερα και πιο conceptual -αισθητικά- νεοελληνικά εστιατόρια της πόλης. Στα ατού του το όμορφο μπαρ με την μεταλλική επένδυση και τις «ψηφίδες» από τα καπάκια ντενεκέδων λαδιού που «κρύβει» την ανοιχτή κουζίνα και κλέβει τις ματιές μας, δεν αποφεύγει ωστόσο ούτε τις μυρωδιές στην σάλα του, ούτε μια σχετική φασαρία.

Άνοιξε το φθινόπωρο και κάνει ήδη αξιοζήλευτη επιτυχία (θα δυσκολευτείτε να κλείσετε τραπέζι), αποδεικνύοντας ότι ο συνδυασμός στιλ, νόστιμου φαγητού με άποψη και σωστών τιμών δουλεύει ακόμη και σε εποχές κρίσης. Μου άρεσε ο κατάλογος και η αίσθηση ότι εμπνέονται από τα υλικά της εποχής, θα ήθελα όμως να μου λένε και τι ακριβώς είναι τα υλικά που χρησιμοποιούν και από πού τα ψωνίζουν. Πρόκειται για ένα πραγματικά μοντέρνο και καθόλου δήθεν εστιατόριο, οπότε θα ήθελα να κάνουν και αυτό το «επόμενο» βήμα που μπορεί να πάει την ελληνική κουζίνα ένα βηματάκι παραπέρα.

Το πιο ουσιαστικό στοιχείο όμως είναι η ίδια η κουζίνα του. Τα πιάτα είναι νόστιμα, σωστά μαγειρεμένα με την γευστική ένταση που περιμένει κανείς από την ελληνική κουζίνα. Μερικά από αυτά δε, είναι πραγματικά θαυμάσια όπως το εκπληκτικό «μπουρδέτο» με μελωμένα και πεντανόστιμα φασόλια Πρεσπών, γαλοτύρι και ελληνικό προσούτο ή το υπέρκομψο «σοφρίτο» με τα τραγανά σπαράγγια με ροζ πιπέρι (τον χαρακτηρισμό σοφρίτο δεν τον κατάλαβα για να είμαι ειλικρινής, αφού έλειπε η χαρακτηριστική αίσθηση του σκόρδου, αλλά δεν κολλάω στα ονόματα όταν το αποτέλεσμα είναι τόσο καλό). Ορισμένα, δεν πείθουν το ίδιο όπως οι παπαρδέλες με το –στεγνό- αγριογούρουνο αλλά οι αποτυχίες είναι η εξαίρεση. Με μικρές διορθώσεις και άλλα πιάτα θα έφταναν στο ύψος των φασολιών, η ζυμωμένη πίτα για παράδειγμα είναι μια ελληνότροπη πίτσα όλο γεύση, όμως η ζύμη δεν ήταν όσο ψημένη έπρεπε, ενώ στους κεφτέδες γιουβέτσι, το κριθαράκι είναι θαυμάσιο και πληθωρικό όμως οι κεφτέδες δεν ήταν τόσο ζουμεροί και αρωματικοί όσο θα τους ήθελα. Τέλος, ο κόκορας με μαύρη μπύρα και μέλι ήταν χυμώδης, νόστιμος και άψογα ψημένος.

Το Trapezaria, πέρα από τις επιμέρους παρατηρήσεις, είναι ένα απολαυστικό ελληνικό μπιστρό χωρίς καμιά διάθεση «δήθεν». Έχει σωστές τιμές, ενδιαφέρουσες επιλογές στην λίστα κρασιών και –παραλίγο να το ξεχάσω- πολύ πετυχημένα επιδόρπια. Δεν μου κάνει εντύπωση που δυσκολεύτηκα να βρω τραπέζι.