Duck Private Chefing, η αποκάλυψη της Θεσσαλονίκης

03 Δεκεμβρίου 2014
Πάνος Δεληγιάννης
εστιατόριο κριτική Θεσσαλονίκη Duck comfort food Ιωάννα Θεοδωρακάκη
Είναι το απόλυτο talk of the town στην Θεσσαλονίκη και δικαίως! Μικρό, ατμοσφαιρικό, κρυμμένο στην μέση του πουθενά, νόστιμο, με την πρώτη ύλη στο προσκήνιο, το Duck είναι το πρώτο trendy εστιατόριο στην Θεσσαλονίκη όπου πραγματικά πρωταγωνιστεί το φαγητό
6.5
Ατμόσφαιρα:
Εξυπηρέτηση:
Κάβα:
4.0 / 5.0
3.0 / 5.0
3.0 / 5.0
Τύπος:
Ποιότητα:
Κουζίνα:
Casual
Κλασική
Διεθνής

Είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνοντας στην Θεσσαλονίκη, όλοι οι φίλοι και γνωστοί μου μίλησαν καταρχήν για ένα εστιατόριο, το Duck. Με κάμποσες μέρες αναμονή για τραπέζι, το εστιατόριο γνωρίζει πρωτοφανή επιτυχία και ας είναι κυριολεκτικά χαμένο στην βιομηχανική ζώνη της Πυλαίας. Η σεφ Ιωάννα Θεοδωρακάκη και ο Στέφανος Αντωνιάδης δημιούργησαν ένα μικρό, ιδιαίτερα καλόγουστο και φιλόξενο εστιατόριο όπου η ανοιχτή κουζίνα είναι κυριολεκτικά μέσα στην σάλα.

Κάθε μέρα ψωνίζουν φρέσκα υλικά, ψάχνουν τους παραγωγούς και προτείνουν ένα σύντομο μενού με βάση το τι βρίσκουν στην αγορά. Η Ιωάννα Θεοδωρακάκη έχει πολλά χρόνια εμπειρία σε εστιατόρια της Αθήνας, της Σαντορίνης και της Θεσσαλονίκης (ήταν η σεφ του Γράδα τα τελευταία χρόνια) και προτείνει μια κουζίνα απλή, γευστικότατη, με καθαρές γεύσεις και καλή τεχνική. Τα πιάτα της είναι ο ορισμός του comfort food: όμορφα αλλά όχι φανταχτερά και εξεζητημένα, καλοφτιαγμένα, χωρίς περιττούς εντυπωσιασμούς, χορταστικά, με καλές πρώτες ύλες, φιλικές τιμές που ζεσταίνουν την ψυχή όπως ακριβώς κάνει και η ατμόσφαιρα του ίδιου του εστιατορίου.

Η κουζίνα δίνει μια έμφαση στο κρέας και τα καταφέρνει άψογα στα ψησίματα (θα ήθελα απλά καλύτερα στραγγισμένα τα διάφορα steaks). Δοκίμασα τρυφερά αμερικάνικα φιλετάκια από Black Angus με έναν βελούδινο πουρέ από μοβ πατάτες Περού σε ένα υπέροχο λιλά χρώμα, μια έξοχη και επιβλητική cote de boeuf επίσης αμερικάνικη και μια –τύπου- bistecca fiorentina με βαθιά, κρεάτινη νοστιμιά και πληθωρική γεύση. Τα μοσχαρίσια μάγουλα με τραχανά ήταν επίσης ένα νοστιμότατο πιάτο και αν το κρέας ήταν καλύτερα καθαρισμένο από το περίσσιο «ζελέ» του δεν θα είχα τίποτα να του προσάψω. Κατά τα άλλα ένα ριζότο με μανιτάρια ακτινοβολούσε αρώματα ενώ ήταν άψογα χυλωμένο και βρασμένο, οι σαλάτες ήταν ολόφρεσκες και τέλεια ανακατεμένες και τα επιδόρπια σε αντίστοιχο επίπεδο με το φαγητό.

Το Duck είναι κατά μία έννοια το Vezene της Θεσσαλονίκης. Δεν έχει μεν την αναζήτηση και την εξειδίκευση που κάνει το Vezene μοναδικό, έχει όμως το φαγητό στον πυρήνα της ύπαρξής του και είναι ίσως το μοναδικό νέο εστιατόριο της πόλης -εδώ και πολλά χρόνια- που πραγματικά έχει κάτι ουσιαστικό να πει. Το ότι η αγορά της Θεσσαλονίκης το έχει υποδεχθεί με τόσο ενθουσιασμό μόνο αισιοδοξία μπορεί να προκαλέσει για την εστιατορική σκηνή της πόλης που τελευταία είχε οπισθοχωρήσει σημαντικά.

Η Κλίμακα της Βαθμολογίας
Ιστορικό Άρθρου