Κρήτη, μεγάλη προσπάθεια “μικρή” εμφιάλωση

29 Σεπτεμβρίου 2021
Σίμος Γεωργόπουλος
Τα Wines of Crete έδωσαν μεγάλο αγώνα ώστε να μην αφήσουν την πανδημία να πάρει το πάνω χέρι, όμως υπολόγισαν χωρίς τον ξενοδόχο- εμφιαλωτικό!
  • ΚΡΗΤΗ, ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ “ΜΙΚΡΗ” ΕΜΦΙΑΛΩΣΗ | Θέματα

Η φετινή ματαίωση όλων των μαζικών παρουσιάσεων δεν θα μπορούσε να εξαιρέσει την Κρήτη. Έτσι η ετήσια γευσιγνωσία των παραγωγών της στην Αθήνα αντικαταστάθηκε από μια αποστολή 23 δειγμάτων από 23 οινοποιεία, για μια κατ’ οίκον γευσιγνωσία των επαγγελματιών του χώρου.

Τα Wines of Crete με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης όχι μόνο έφεραν εις πέρας αυτή τη μεγάλη προσπάθεια αλλά αρίστευσαν στους τομείς της εμφάνισης και την οργάνωσης, κερδίζοντας επιπλέον πόντους (τουλάχιστον από μένα) λόγω της απόφασής τους να επιλέξουν κρασιά που προέρχονταν αποκλειστικά ή σε μεγάλο ποσοστό από ποικιλίες του νησιού.

Και βέβαια η Κρήτη έχει πολλά διαμάντια, τα οποία πάντως στην συγκεκριμένη περίπτωση είχαν χρώμα λευκό, αφού οι 2 υπέροχες 12αρες κασετίνες περιελάμβαναν μόλις 2 ροζέ και 1 ερυθρό (όλα από Λιάτικο).

Δεν ξέρω αν ο λόγος είναι ότι όλα τα κρασιά ήταν από την εσοδεία του 2020 και ως εκ τούτου τα περισσότερα κόκκινα δεν ήταν έτοιμα ή ότι αυτά ήταν που επέλεξαν να στείλουν οι παραγωγοί και ούτε νομίζω ότι αυτό έχει σημασία.

Αυτό όμως που σίγουρα έχει ήταν το χαμηλό επίπεδο των κρασιών, κάτι που εν μέρει οφείλεται στις φιάλες των 187ml με το βιδωτό πώμα. “Αναγκαίο κακό” θα υποστηρίξει κανείς, το οποίο μάλιστα εφαρμόζεται παγκοσμίως και μάλιστα με χειρότερο τρόπο από τον συγκεκριμένο. Όμως η ουσία είναι ότι πολλά από τα κρασιά –ιδιαίτερα από αρωματικές ποικιλίες- ήταν κουρασμένα ή οξειδωμένα, ενώ άλλα είχαν χάσει το φρούτο με αποτέλεσμα να είναι πολύ όξινα.

Φαντάζομαι βέβαια ότι κάποια από αυτά δεν θα άλλαζαν επίπεδο ούτε αν δοκιμάζονταν από κανονικές φιάλες, όμως η ουσία είναι ότι πιθανότατα η συνολική εικόνα θα ήταν αρκετά διαφορετική. Όμως μέχρις ότου η πανδημία επιτρέψει μια γευσιγνωστική κανονικότητα που θα σας επιτρέψει να σχηματίσετε  προσωπική άποψη, μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω τις 10 προσωπικές μου επιλογές από αυτή τη δοκιμή την οποία διενέργησα τυφλά χωρίς να έχω δει σε καμία στιγμή τις φιάλες.

Silva, Vorinos 2020: Η εσωστρέφεια και η αυστηρότητα απαιτούν μια 3ετία στη φιάλη, ωστόσο αυτό το Βιδιανό από τα 650μέτρα αριστεύει στον όγκο και το γευστικό μάκρος, ενώ συνδυάζει χαρακτήρα κίτρινων φρούτων με ορυκτότητα και μια …πλάνη βαρελιού. Άλλο ένα οινικό ποίημα από την Ειρήνη Δασκαλάκη. (8/10)

Δουλουφάκη, Δάφνιος Λευκό 2020: Ο μαέστρος του Βιδιανού αποδεικνύει και πάλι την ικανότητά του και μάλιστα με μια πρόταση εκπληκτικής σχέσης ποιότητας –τιμής. Ακόμα κλειστός, ο Δάφνιος χαρίζει εξωτισμό λίτσι, μάνγκο και άσπρου σπαραγγιού, σχεδόν κρεμώδες πάχος και μακρύ τελείωμα άσπρου πιπεριού. (8/10)

Λουλούδη, Διθύραμβος 2020: Αυτό το Λιάτικο ροζέ από το οινοποιείο των Δαφνών ήταν η ευχάριστη έκπληξη της δοκιμής. Οι λόγοι που αυτό το γεμάτο αρώματα καπνού και ποτ πουρί κρασί με εντυπωσίασε ήταν οι εξαιρετικές ισορροπίες φρεσκάδας- ωριμότητας και γλύκας- αγριάδας.  (8/10)

ΕΑΣ Ηρακλείου, Domenico Θραψαθήρι 2020: Εντυπωσιακή συνεταιριστική προσπάθεια, που πάντως με τα φειδωλά αρώματα αχλαδιού, πεπονιού και passion fruit δεν θα κερδίσει τους οπαδούς της έντασης. Από την άλλη, το στόμα υποστηρίζει με άφθονο φρούτο την αυστηρότητά του σε ένα μακρύ σύνολο. +2-3 χρόνια. (7,5/10)

Στραταριδάκη, Μοσχάτο Σπίνας 2020: Ένα από τα καλύτερα Μοσχάτα της Κρήτης και από τα ελάχιστα αρωματικά κρασιά που “διασώθηκαν” εδώ. Ιδιαίτερα καθαρό στα αρώματα πεπονιού, τριαντάφυλλου και σταφυλιού, σου δίνει την αίσθηση –παρόλο το γευστικό του πάχος -ότι μια ρόγα σπάει στο στόμα! (7,5/10)

Διαμαντάκη, Διαμαντόπετρα Λευκή 2020: Το ταίρι του υπέροχου ομώνυμου ερυθρού είναι ένα blend Βιδιανού και Ασύρτικου, ακόμα ντροπαλό στα αρώματα λιβανιού και ώριμων κίτρινων φρούτων. Όμως είναι πυκνό και δυνατό, με υπέροχη οξύτητα και μακρύ τελείωμα να διαδέχονται την αρχική γλύκα. Από το 2024. (7/10)

Καραβιτάκη, Κομψός Ερυθρός 2020: Εκφραστικό αυτό το Χανιώτικο Λιάτικο που ζυμώνει σε βαρέλι και ωριμάζει σε δεξαμενή, με ζαμπόν και καραμέλα κανέλας να ντύνουν το κόκκινο φρούτο. Η ηρεμία του και η ανυπαρξία τανινών προδιαθέτουν για …νεράκι, εν τούτοις το στόμα είναι αρκούντως δυνατό και πολύ όμορφο. (7/10)

Κουρκουλού, Μικρό Μικράκι 2020: Ένα ροζέ Λιάτικο από τον Πατσό Αμαρίου που βρίσκεται στα ΝΑ του Ρεθύμνου είναι εξ’ ορισμού αξιομνημόνευτο. ¨Όμως είναι  και καλό, προσφέροντας το αλκοόλ, τα κόκκινα φρούτα, την καραμέλα, και τον καφέ του Grenache σε μια κατάξηρη και πλήρως απαλλαγμένη τανινών έκφραση. (7/10)

Τιτάκη, Βιδιανό 2020: Αυτό το Βιδιανό από τον ιδιόκτητο αμπελώνα “Αμυγδαλιά” στη Μεσσαρά είναι ακόμα ντροπαλό στα αρώματα αχλαδιού, πράσινου μήλου και άχυρου. Όμως ρεφάρει με την αυστηρή ισορροπία του, την εξαιρετική οξύτητα και το υφάλμυρο τελείωμα. Βέβαια αναζητά υπομονή 2-3 χρόνων... (7/10)

Ευφροσύνη, Ονειρικόν 2020: Είναι ένα blend από Malvasia και Ασύρτικο, εν τούτοις μοιάζει με Sauvignon Blanc λόγω του επίμονου χαρακτήρα γκρέιπφρουτ, φρούτου του πάθους και άγουρου βερίκοκου! Γευστικά ζωντανό και στυφό, μπερδεύει λίγο λόγω του υπερώριμου για κρασί του 2020 με ph 2,99 flavor… (6,5/10)

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση