La Roncaia, ένα Super - Friuli

15 Σεπτεμβρίου 2021
Σίμος Γεωργόπουλος
Στην Ελλάδα αντιπροσωπεύεται με μόλις δύο ετικέτες, ικανές ωστόσο να αποδείξουν ότι ο όρος “super” δεν πρέπει να είναι μονοπώλιο της Τοσκάνης!
  • LA RONCAIA, ΕΝΑ SUPER - FRIULI | Θέματα

Ετυμολογικά, η κατάληξη “aia” που συναντάμε σε πολλά Ιταλικά κρασιά θα σήμαινε -σε ελεύθερη απόδοση- “ο αμπελώνας με ”. Έτσι Sassicaia σημαίνει “ο αμπελώνας με τις πέτρες”, Solaia  “ο αμπελώνας με τον ήλιο”, Ornellaia “ο αμπελώνας με τα Ornella (είδος δέντρου) ” κοκ. Σημειολογικά όμως υποδηλώνει τα super- Tuscan, τα μυθικά κρασιά που ξεκίνησαν την μεγάλη οινική επανάσταση της Τοσκάνης με μπροστάρηδες τα 3 ονόματα που μόλις αναφέρθηκαν.

Το Roncaia δεν βρίσκεται στην Τοσκάνη αλλά στο  Friuli, στην ΒΑ αυτή γωνιά της χώρας με τα φοβερά κρασιά της. Παρόλη την μόλις 23χρονη ιστορία του, έχει καταφέρει να βρεθεί σε περίοπτη θέση ανάμεσα στο λίαν ανταγωνιστικό περιβάλλον της περιοχής, καλλιεργώντας με πάθος 25 εκτάρια και χαϊδεύοντας τον μούστο με ένα πολύ ευγενικό χέρι το οποίο καθιστά το όποιο βαρέλι αρωγό και όχι ανταγωνιστή των γηγενών και διεθνών ποικιλιών.

Φυσικά όλα αυτά με την αρωγή του ευλογημένου terroir που προσφέρει η περιοχή του Udine και της Τεργέστης, με τα αμμοπηλώδη εδάφη να προσφέρουν θρεπτικό χρειάζονται τα κλίματα και την παρουσία της θάλασσας  να μετριάζει το τσουχτερό κρύο που σχεδόν κάθε χειμώνα βάφει άσπρους τους λόφους της περιοχής.

Από τις 9 ετικέτες που συνθέτουν την γκάμα του La Roncaia μόλις 2 εισάγονται στην Ελλάδα όμως είναι επαρκέστατες προκειμένου να καταλάβει κανείς το επίπεδο του οινοποιείου που ανήκει στην ιστορική οικογένεια Fantinel.

Αλλά και για να απολαύσει 2 φοβερά όσο και ιδιαίτερα κρασιά, αρχής γεννωμένης από το Eclisse 2018 (8,5/10), ένα μερικώς ζυμωμένο σε βαρέλι blend από τους αμπελώνες του παραγωγού σε Tarcento και Antimis. Αν και η μύτη του κρασιού είναι αρκετά κλειστή ακόμα, μπόρεσα με σχετική ευκολία να διακρίνω την παρουσία του Sauvignon Blanc. Όμως το υπέροχο Eclisse έφερνε πολλά περισσότερα πλην του κίτρου και του λεμονιού στο τρομακτικά πολύπλοκο μπουκέτο· όπως λευκό αμύγδαλο, άνθη, ζυμάρι και στάχτη,  ιδιαίτερα αν κανείς το σερβίρει στο ευμέγεθες Stolzle Revolution Red και τους 13-15ºC.

Παραδέχομαι ότι προσπάθησα  να κλέψω γνωρίζοντας τις άλλες ποικιλίες της περιοχής, βάζοντας στο εικονικό μου μείγμα την Ribolla Gialla λόγω της υπέροχης οξύτητας, το Pinot Grigio ώστε να εξηγήσω την γήινη αίσθηση και το λουλουδάτο Friulano.

Όμως όλο αυτό το παιχνίδι –το οποίο μάλιστα κορυφωνόταν μες στο στόμα με μια ήρεμη πλην φοβερή δύναμη που περισσότερο θύμιζε νταλίκα και λιγότερο GTI-προερχόταν από κάτι πολύ πιο σπάνιο και πολύτιμο. Το Picolit με τα μικρούτσικα τσαμπιά του συνήθως βρίσκει το δρόμο του στα καλύτερα και ακριβότερα γλυκά κρασιά της Ιταλίας (που διαθέτουν DOCG status), όμως εδώ …θυσιάστηκε στο βωμό ενός κορυφαίου ξηρού κρασιού που ίσως να αξίζει μια ακόμα υψηλότερη βαθμολογία αν αφεθεί να παλαιώσει για άλλα  5-8 χρόνια στην κάβα.

Έως τότε μπορεί κανείς να το ρίξει στο κόκκινο απολαμβάνοντας το εκπληκτικό Refosco 2014 (9/10), το οποίο φυσικά προέρχεται από την ομώνυμη ποικιλία, το πλέον δυνατό ερυθρό, ντόπιο  σταφύλι που έχει να επιδείξει το Friulli. Μια ποικιλία που στην Ελλάδα μας έχει συστήσει το Κτήμα Μερκούρη και την οποία έφερε στην Ελλάδα ο Θόδωρος Μερκούρης ακριβώς από αυτήν την περιοχή! Σε όσους μάλιστα έχουν έρθει σε επαφή με την υπέροχη cuvee του από τον κλώνο με τον κόκκινο μίσχο θα δοθεί η ευκαιρία να θαυμάσουν μια απίθανη έκφρασή του από την …πατρίδα!

Το Refosco dal Peduncolo Rosso που χρησιμοποιείται για αυτό το κρασί προέρχεται αποκλειστικά από την κοινότητα του Nimis και παλαιώνει για 18 μήνες σε Γαλλικά βαρέλια. Ωστόσο η χρήση  του ξύλου είναι υποδειγματική αφήνοντας να αναδεχθεί σε όλο του το μεγαλείο μια τρομακτικά εκφραστική όσο και συμπυκνωμένη μύτη άγριου βύσσινου, αίματος, γλυκόριζας και καπνιστού αλλαντικού, η οποία αποκτά ακόμα πιο πολυεπίπεδο χαρακτήρα σερβιριζόμενο στους 17-19ºC σε μια μεγάλη τουλίπα όπως το Riedel Vinum Bordeaux.

Όμως στο La Roncaia Refosco 2014, όλα έχουν πάει τέλεια και στο στόμα! Το τέρας των 14,5 βαθμών είναι εύσωμο και σαρκώδες χωρίς να γίνεται ούτε μια στιγμή βαρύ, ζεστό ή αλκοολικό, οι τανίνες του αγγίζουν την τελειότητα όντας απόλυτα ώριμες και σε σοφές σε ποσότητα, η δρυς είναι τόση που αφήνει την μοναδική πιπεράτη υπογραφή της ποικιλίας να φανεί φαρδιά- πλατιά στο τελείωμα και η ισορροπία του επιτρέπει ηδονιστικές στιγμές σήμερα αλλά και σε 4-6 χρόνια.

Αν και έχω δοκιμάσει ένα μικρό μέρος της συλλογής του παραγωγού από το Cergneu di Nimis, δεν χωρά αμφιβολία ότι το ποτήρι γεμίζει με super- Friulli επιδόσεις, οι οποίες αν και δεν κοστίζουν φθηνά –γύρω στα 40€ - απέχουν έτη φωτός από αυτές των super Tuscan.

Δεν ξέρω αν το Roncaia οφείλει το όνομά του στη λέξη ronci που σημαίνει θόρυβος, θα ήθελα όμως αυτό να ισχύει γιατί σύμφωνα με την συλλογιστική της εισαγωγής το Roncaia θα ήταν ο “αμπελώνας με το buzz”. Και με κρασιά σαν το Eclisse και το Refosco θα δικαιολογούσε πέρα για πέρα το όνομά του!

Τα κρασιά της La Roncaia εισάγονται από το Winelife.gr

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση

ΜΑΝΟΣ Σ - 17 Σεπτεμβρίου 2021

Πολυ ωραία γραμμένο άρθρο, αλλά λυπάμαι πολύ όταν βλέπω για άλλη μια φορά την παθογένεια του εμπορίου εισαγόμενου κρασιού! Το Eclisse κανει περίπου 13.5 ευρώ σε ένα οποιοδήποτε ιταλό έμπορο και το Refosco λίγο πάνω από 20....όμως στην Ελλάδα 40!!!