Δευτέρα βράδυ, με λίγο κρύο και πολύ αέρα. Οι σόμπες υγραερίου και τα «μανιτάρια» έχουν ήδη κάνει την εμφάνιση τους. Κάνοντας μια βόλτα από την πλατεία των Αγίων Θεοδώρων, σταματώ στο Odori. Τα τραπέζια έξω στον πεζόδρομο σχεδόν γεμάτα από μικρές νεανικές παρέες. Παρατηρώ ότι στο τραπέζια τους δεν βρίσκονται μόνο μπίρες ή κάποιο κοκτέιλ αλλά στρογγυλά πιάτα από πίτσα που μόλις έχει βγει ζεστή ή μόλις έχει φαγωθεί. «Μα άλλαξε το Odori και έρχονται όλοι για πίτσα;» αναρωτιέμαι. «Δεν είναι ακριβώς έτσι αλλά ναι, δεν γίνεται να καθίσει κάποιος εδώ και να μην πάρει φαγητό και εν προκειμένου πίτσα» μου λέει ο Μανώλης Λυκιαρδόπουλος. Πιάνουμε την συζήτηση για το πως έχει αλλάξει το Odori αυτά τα έξι χρόνια λειτουργείας του, ενώ μου ετοιμάζει μια παραλλαγή του Americano με το δικούς τους βερμούτ.
Θυμάμαι όταν είχε ανοίξει που στην πλατεία με την «βυθισμένη» εκκλησία – έτσι την αποκαλούσαν οι περισσότεροι μιας και δεν ήξεραν το όνομα της – υπήρχε μόνο το απέναντι εστιατόριο Κληματαριά και το παραδιπλανό Pili Pili με την φοβερή καυτερή κόκκινη σάλτσα που έβαζε στα σουβλάκια. Τότε το Odori ήταν ένα all day που όμως τα βράδια μεταμορφωνόταν σε ένα «δυνατό» μπαρ που έπαιζε μουσική και από τις Πέμπτες και μετά γινόταν κάθε μέρα κάτι σαν πάρτι. Θα μου πείτε άλλες εποχές που μόλις είχαμε βγει από την κρίση και είχαμε όρεξη για να βγούμε να περάσουμε καλά. Θυμάμαι να έχω περάσει αρκετά βράδια καθισμένος αρχικά στην μεγάλη επιβλητική του μπάρα και μετά συνεπαρμένος από την μουσική αλλά και από το vibe του κόσμο, να αφήνω το σκαμπό και να λικνίζομαι στο ρυθμό. «Είχαμε και τότε φαγητό, όμως πιο πολύ πήγαινε το πότο» μου λέει ο Μανώλης. Το Americano έχει τελειώσει και ήρθε η ώρα του Negroni.
Αυτό το κόκκινο, σαγηνευτικό πότο είναι και ένα από τα χαρακτηριστικά κοκτέιλ του Odori. Δεν υπάρχει λίστα που να έχει γραφτεί για το συγκεκριμένο πότο και να μην έχει αναφερθεί το όνομα του Odori. Το έχουν με το Negroni, είναι αλήθεια. Έχω δοκιμάσει πολλές ωραίες παραλλαγές που έχουν φτιάξει εδώ. «Περάσαμε και αυτό το στάδιο, να πίνουν όλοι Negroni» μου αναφέρει ο Μανώλης «aperitivo είναι αν και ο πολύς κόσμος δεν το ξέρει, οπότε ταίριαζε στο μαγαζί μας». Και είναι αλήθεια. Τα aperitivi πάντα είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο τόσο στις λίστες του μαγαζιού όσο και στην προτίμηση του κόσμο. Έτσι έρχεται η εποχή που το απόγευμα γίνεται πιο δυνατό από ότι το βράδυ.
Είναι η εποχή που ανοίγουν και τα τριγύρω εστιατόρια: πρώτα το γωνιακό Madame Phu Man Chu, ύστερα το μπεργκεράδικο Juisy Grill και μετά το μοντέρνο μεζεδοπωλείο ο Dopios και λίγο πιο κάτω το Juisy Grill. «Κάπως έτσι σταματήσαμε να παίζουμε και δυνατή μουσική. Για λόγους καλής γειτνίασης. Δεν γινόταν να τρώει ο κόσμος και εμείς να βαράμε» μου λέει ο Μανώλης. Κάπως έτσι, σκέφτηκαν, λοιπόν, να επενδύσουν και λίγο περισσότερο και εκείνη στο φαγητό. Συνεργάζονται με τον pizzaiolo Νίκο Σωτηρόπουλο πάνε την πίτσα που σερβίρουν σε άλλο επίπεδο και την κάνουν απαραίτητη σε κάθε παραγγελία. Φυσικά ήρθε και στο δικό μας μια λαχταριστή Bloody Burrata μαζί με ένα Dry Martini που το ετοιμάζουν με τον παλιό τρόπο όπως δηλαδή φτιαχνόταν το Old Fashioned στο mixing glass.
Το Odori μπορεί να άλλαξε λίγο, όμως δεν έχασε την ταυτότητα του. Τι θέλω να πω; Ότι ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα all day μαγαζί που ξεκινά την μέρα του με καφέ, περνάει στο ελαφρύ φαγητό, στο aperitivo για να καταλήξει το βράδυ στο πότο. Αυτό που έκανε, είναι να ακολουθήσει τις απαιτήσεις των θαμώνων του, να ρίξει το βάρος λίγο παραπάνω στο φαγητό χωρίς όμως να παραμελεί το κομμάτι του ποτού. Και αποδεικνύει ότι αυτά τα δύο μπορούν να συνδυαστούν όταν από πίσω τους βρίσκονται άνθρωποι που ξέρουν να κάνουν καλά την δουλειά τους.
Info: Σκουλενίου 2, Αθήνα, τηλ. 2103314674
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση