Αυτό το μπαρ δημιουργεί ένα αίσθημα οικειότητας. Με το που θα περάσετε την πόρτα του νεοκλασικού όπου στεγάζεται, θα το καταλάβετε. Το Beauty killed the beast, σ’αυτά τα λίγα χρόνια που λειτουργεί «σκότωσε τα τέρατα» της άλλοτε κακόφημης περιοχής και πλέον έχει γίνει στέκι ενός πολυπρόσωπου κοινού. Πάντα επιλέγω να καθίσω στη μπάρα. Για να είμαι ειλικρινής τα άλλα δωμάτιά του, μου δίνουν την αίσθηση ότι χάνω λίγο από το vibe του μαγαζιού. Δηλαδή ότι είμαι μακριά και χωρίς οπτική επαφή με το μέρος που «παίζεται» το παιχνίδι. Βέβαια όλοι δεν έχουν την ίδια γνώμη μ’ εμένα και ευτυχώς πάντα βρίσκω μια θέση εκεί.
Την τελευταία φορά που το επισκέφτηκα είχαν αρχίσει οι ζέστες. Τα παράθυρα ήταν ανοιχτά και οι περισσότεροι κάθονταν στα τραπέζια έξω στον πεζόδρομο. Όμως σ’ αυτό το μαγαζί ταιριάζει ο χειμώνας. Είναι αυτό που σας είπα και στην αρχή… βγάζει μια οικειότητα, μια ζεστασιά. Σε αυτό συμβάλλουν βέβαια και οι ευγενικές φιγούρες του. Από τα παιδιά στο σέρβις, τους bartenders, μέχρι και τους ίδιους τους ιδιοκτήτες, τους Μάνο και Νίκο Πιπέρα και τον Παναγιώτη Ζαχαρά.
Αυτή τη φορά βρέθηκα εκεί μια Κυριακή απόγευμα. Οικοδεσπότης μου ήταν ο Νίκος Σωτηρόπουλος που μαζί με τον Τάσο Ανδρέου και τον Παναγιώτη Γραμματικό έχουν ετοιμάσει την καινούργια κοκτέιλ λίστα, Eudaimonia. Ενώ κουβεντιάζαμε με τον Νίκο για το πώς επηρεάστηκαν και ονόμασαν έτσι την λίστα τους, μου σέρβιρε ένα δροσερό και πολύ βοτανικό aperitivo, το Sapience. Ισορροπημένο, με ωραίο σώμα, φρουτώδη γεύση, που έκλεινε με μια πικρή αλλά ευχάριστη αίσθηση. Το βρήκα ευχάριστο και λίγο πιο αλκοολικό από τα κοινά aperitivo, που μου άρεσε. Το tonic του έδινε μια δροσιά παραπάνω, ενώ το φύλλο δάφνης στην κορυφή ενίσχυε τον βοτανικό του χαρακτήρα.
Δοκίμασα επίσης το Growth που θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι μια παραλλαγή του espresso Martini. Στο συγκεκριμένο για βάση έχουν το gin, που το ενδυναμώνουν με ένα λικέρ καφέ (αρκετά έντονο που περιέχει και κονιάκ) και ένα λικέρ κεράσι. Ο καφές espresso που χρησιμοποιούν είναι από τη Βραζιλία –συνεργάζονται με την Wise Cup- πράγμα που δίνει στο ποτό ένα γεμάτο σώμα και μια σταθερότητα στη γεύση. Προσωπικά θα ήθελα να είχε και κάποια στοιχεία οξύτητας από εσπεριδοειδή ή να «έπαιζαν» με κάποιον άλλο καφέ, όμως και έτσι το αποτέλεσμα είναι αρκετά ευχάριστο. Το επόμενο που δοκίμασα ήταν το Prudence, ένα γλυκό, λιπαρό και ελαφρώς καυτερό κοκτέιλ. Ανανάς, καρύδα, αγγούρι, τσίλι, μπλέκονται με το gin σε ισορροπημένες αναλογίες.
Εκείνο όμως που κέρδισε περισσότερο τις εντυπώσεις μου ήταν το The Soul, ένα στιβαρό, δυνατό ποτό με bourbon. Γοητευτικά πολύπλοκο με αρκετά μπαχαρικά και βοτανικά στοιχεία, με μια σπιρτάδα -λόγω τζίτζερ στα ελαιοζάκχαρά του-, και φρουτώδη επίγευση. Από τα ποτά που σίγουρα θα ζητούσα και δεύτερο αλλά θα έμενε μέχρι εκεί.
Στα 11 κοκτέιλ που περιέχει ο καινούργιος κατάλογος του Beauty Killed the Beast υπάρχει ένα ακόμα που είναι το classic του μήνα. Για τον Φεβρουάριο ακόμα δεν έχουν επιλέξει αν θα είναι το Negroni ή το Dry Martini. Όποιο και να διαλέξουν όμως, θα έχω ένα λόγο παραπάνω να επιστρέψω.
Info: Παραμυθίας 14, Μεταξουργείου, τηλ. 2105240117
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση