Πάνε τρία χρόνια και κάτι από τότε που δημοσιεύαμε τη τελευταία κριτική για το Nolan και παρότι σε αυτό το διάστημα μεσολάβησαν πολλές αναποδιές με κερασάκι στη τούρτα την πανδημία που επηρέασε μοιραία και τον κόσμο της γαστρονομίας, δεν θα άλλαζα σχεδόν τίποτα από όσα έγραψα τότε. Είτε αρέσει σε κάποιον αυτό το ιδιοσυγκρασιακό όπως συνηθίζουμε να το λέμε φαγητό χωρίς σύνορα του Σωτήρη Κοντιζά είτε του πέφτει πολύ fusion και μίνιναλ για τα γούστα του, κακά τα ψέματα αλλά πιο case study σταθερότητας δύσκολα θα βρεις. Έχω πάει τουλάχιστον δέκα φορές μέσα σε αυτή τη τριετία - μπορεί να λέω και λίγες - με πιο πρόσφατη δέκα μέρες αφότου άνοιξε η εστίαση και διαπίστωσα ξανά πως μια από τις μεγαλύτερες αρετές του είναι ακριβώς αυτή η αίσθηση του καλοκουρδισμένου ρολογιού που κάνει την γαστρονομική του ιδιοτυπία ακόμη πιο οικεία και ευχάριστη. Σε αυτό βέβαια βοηθάει και η πεποίθηση του Κοντιζά να κρατάει για χρόνια στο μενού αμετακίνητα τα περισσότερα πιάτα και να το εμπλουτίζει με ελάχιστες νέες προσθήκες μια στο τόσο. Τι ωραίο που θα ήταν να ακολουθούσαν αυτή την σοφή τακτική περισσότεροι σεφ και να μη τρώγαμε εκατόν πενήντα διαφορετικές και ως επί το πλείστον μέτριες «σπεσιαλιτέ» το χρόνο σε κάποια εστιατόρια. Ξέρω καλά ότι για να μπει ένα νέο πιάτο στο Nolan και να κερδίσει μια θέση στη καρδιά του μενού, που λέει ο λόγος μόνο η σύνοδος κορυφής της ομάδας G7 δε συνέρχεται! Έχοντας για παράδειγμα φάει το «ψάρι για μωρά» σε πολλές εκδοχές θα σας πω ότι πάντα είναι όσο ζουμερό και ντελικάτο πρέπει, με το πικάντικο λαδάκι του και τα μυρωδικά να δένουν όμορφα σε αυτή τη λιτή θαλασσογραφία. Ή εκείνο το κολασμένο πατατόψωμο που βγαίνει πάντα από το φούρνο χάρμα οφθαλμών και νοστιμιάς. Θα μπορούσα να σας απαριθμήσω ακόμη πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Για να είμαι απολύτως ειλικρινής το μόνο που δε μπορώ να κατανοήσω είναι γιατί ενώ θα μπορούσαν να κάνουν θαύματα στο κεφάλαιο κρασί, επιμένουν σε κάτι πολύ αξιοπρεπές - δε λέω - αλλά απολύτως basic για την κλάση τους και το μητροπολιτικό τους πνεύμα.
Τέλος, κάθε φορά που αναφέρομαι στο Nolan δεν θα βαριέμαι να υπογραμμίζω ότι η διευθύντρια του εστιατορίου, Έλενα Μαντζουράνη, με την έμφυτη ευγένεια της, το φωτεινό της χαμόγελο, την σβελτάδα, τον επαγγελματισμό αλλά και μια συναισθηματική νοημοσύνη που έχει σε υπερπλεόνασμα, παραμένει σταθερά ένας από τους φωτεινότερους πλανήτες αυτού του γευστικού μικροσύμπαντος.
Info: Βουλής 31-33, Σύνταγμα τηλ. 2103243545
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση