Εστίαση με Covid, εστίαση μετά Covid, εστίαση πριν Covid. Παντού διαβάζω για το θέμα των ημερών. Κοινωνικά δίκτυα, blogs, sites, περιοδικά, εφημερίδες, τηλεοράσεις, δορυφόροι. Σοπρανικές κορώνες, από πολλούς, εμπλεκόμενους και μη. Η εστίαση πεθαίνει, σώστε την εστίαση, η εστίαση στον τάφο και άλλα πολλά τέτοια σεξπηρικά. Γιατί δεν μας ρώτησε η κυβέρνηση πριν μας κλείσει, γιατί δεν μας ρώτησε ο Τσιόδρας, γιατί δεν μας ρώτησε ο Πάπας. Μα ήταν πραγματικά τόσο μεγάλη η έκπληξη το ότι μας έκλεισαν; Δηλαδή έπεσαν από τα σύννεφα; Πού ήταν όλοι, εδώ και τέσσερις μήνες; Δεν έβλεπε κανείς τηλεόραση; Δεν διάβαζε κανείς ειδήσεις; Στις 25 Μαΐου άνοιξε η εστίαση μετά την καραντίνα και από τις 26 ξεκίνησαν όλοι να λένε με περισσό ζήλο ότι πρέπει η εστίαση να κλείσει. Δεν το θυμόμαστε; Είμαστε ήσυχοι, επειδή πήραμε αντισηπτικά, αφαιρέσαμε τραπέζια, φορέσαμε προσωπίδες, ότι όλα τέλειωσαν; Ότι θα μας άφηναν ήσυχους; Ότι θα μας άφηναν να δουλέψουμε, να βγάλουμε κάποια σπασμένα; Ερώτηση του ενός εκατομμυρίου από ένα χαζό ταβερνιάρη, μετά από 25 χρόνια σε αυτό το επάγγελμα. Πότε μας έχουν αφήσει ήσυχους;
Ήταν, για να αντιγράψω τον Μαρκές, το Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Όχι ότι δεν φταίμε. Όχι ότι δεν έγιναν τέρατα από πολλούς επιχειρηματίες. Όχι ότι δεν υπήρξαν προκλητικές συμπεριφορές. Βάζαμε βούτυρο στο ψωμί, όλων αυτών που για δικούς τους λόγους, πιστεύουν ότι η εστίαση-διασκέδαση φταίει για όλα τα δεινά αυτής της χώρας. Τιμωρήθηκε κάποιος από αυτούς; Δεν νομίζω. Τρεις ημέρες κλείσιμο και κάποιες χιλιάδες πρόστιμο; Αστεία πράγματα. Το ίδιο έγινε και με το κάπνισμα. Κάποιους μας λιάνισαν με τους ελέγχους και κάποιους, με την ανοχή και την βοήθεια ακόμη και των δημάρχων, δεν τους ενόχλησε ποτέ κανείς. Υπήρξε πραγματικά κάποιος που πίστεψε, ότι επειδή εκείνος τηρούσε τα μέτρα, δεν θα τον έκλειναν;
Πού ήταν εδώ και τέσσερις μήνες τα συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου; Ποια είναι αυτά τα όργανα;Ποια είναι η αντιπροσώπευση ενός κλάδου με σχεδόν μισό εκατομμύριο άμεσα εργαζόμενους;
Πού ήταν εδώ και τέσσερις μήνες τα συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου; Ποια είναι αυτά τα όργανα; Είναι αυτοί που φώναζαν πέρσι, ότι έκαναν προσφυγή στο ΣτΕ για την απαγόρευση του καπνίσματος; Και τι περίμεναν για κάτι που ισχύει σχεδόν σε όλο τον κόσμο; Ότι θα δικαιωθούν; Από ποιο πλανήτη είναι; Είναι αυτοί που λένε πόσο καλή συνεργασία με την κυβέρνηση έχουν και ότι θα ήταν πιο δίκαιο να κλείνει η εστίαση στις 21.00; Δηλαδή να δημιουργηθούν στρατόπεδα και να σκοτωθούμε μεταξύ μας, γιατί κάποιοι δουλεύουν και πρωί, ενώ πολλοί άλλοι δουλεύουν μόνο βράδυ; Είναι αυτοί που όταν άκουσαν ότι κλείνει η εστίαση στην Αττική και την Θεσσαλονίκη δεν σκέφτηκαν να πουν ότι θα γεμίσει η Χαλκιδική, τα νησιά του Σαρωνικού, η Εύβοια και η Κορινθία; Για να πω τα πιο κοντινά και πιο εύκολα προσβάσιμα.
Ποια είναι η αντιπροσώπευση ενός κλάδου με σχεδόν μισό εκατομμύριο άμεσα εργαζόμενους; Επειδή το εύρημα του Μαρτίου για τους μανάβηδες, τους χασάπηδες, τους οινοποιούς και όλους γενικά τους προμηθευτές και εμπόρους που εξαρτώνται από την εστίαση, ίσως πια θεωρείται τετριμμένο, να ενημερώσουμε τους υπευθύνους και τους νομοθέτες και τα «συνδικαλιστικά όργανα», τα εκατομμύρια που επενδύονται κάθε χρόνο σε ανακαινίσεις και σε εξοπλισμούς. Να υπενθυμίσουμε ότι η εστίαση-διασκέδαση έχει αναπτύξει ολόκληρες περιοχές. Χιλιάδες τεχνίτες, μάστορες, χτίστες, και άλλοι πολλοί απασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά από την εστίαση. Χιλιάδες χιλιόμετρα καλώδια, σωλήνες, κανάλια περνούν κάθε χρόνο μέσα από τα μαγαζιά μας. Πολλοί θα πουν ότι όλα γίνονται για το κέρδος. Βεβαίως και γίνονται για το κέρδος. Γίνονται επενδύσεις. Γίνονται εργασίες. Δίνεται δουλειά σε πολύ κόσμο. Γιατί είναι κακό; Κάποιοι δίνουν τον όρκο του Ιπποκράτη, για το κέρδος. Κάποιοι ορκίζονται μπροστά στην Θέμιδα για το κέρδος. Κάποιοι πουλάνε φάρμακα για το κέρδος. Κάποιο πουλάνε ελπίδα για το κέρδος. Εμείς οι ταβερνιάρηδες είμαστε οι κακοί, που πουλάμε ένα πιάτο φαγητό και ένα μπουκάλι κρασί; Πάλι θα ρωτήσουν κάποιοι, αφού ρε φίλε είναι τόσο χάλια τα πράγματα γιατί την κάνεις αυτή την δουλειά τόσα χρόνια; Γιατί είμαστε εθισμένοι σε αυτό το επάγγελμα και το αγαπάμε. Μαζοχιστικά. Αρρωστημένα. Γιατί ένα χαμόγελο ενός πελάτη μετά από μία δύσκολη μέρα, σε κάνει να ξεχνάς τα πάντα. Γιατί είμαστε κολλημένοι με την μπάλα. Όλοι είναι έτσι; Προφανώς όχι. Πολλοί θεωρούν ότι η εστίαση είναι εύκολη δουλειά με πολλά λεφτά, πολλή δημοσιότητα και λίγες ώρες δουλειάς. Και μετά αρχίζει ο εφιάλτης. Σε ποιο επάγγελμα δεν υπάρχουν καλοί και κακοί επαγγελματίες; Γιατί λοιπόν η κοινή γνώμη σε πολύ μεγάλο ποσοστό είναι αρνητική για την εστίαση; Γιατί μας θεωρούν παράσιτα; Άλλωστε όποιον και να ρωτήσεις, κυρίως στην Ελλάδα, ταβέρνα θέλει να ανοίξει, γιατί τα σουτζουκάκια της μαμάς του είναι τα καλύτερα του κόσμου. Η απάντηση κατά την ταπεινή μου άποψη είναι ότι η πολιτεία εδώ και πολλές δεκαετίες μας θεωρεί εξ ορισμού απατεώνες. Η εικόνα αυτή έχει περάσει στην συνείδηση πολλών. Έχουν δίκιο; Είμαστε Παναγίες; Σίγουρα όχι. Κάνουμε τα πάντα, όπως πρέπει; Σίγουρα όχι. Έχει ασχοληθεί ποτέ κανείς να μάθει, γιατί δεν τα κάνουμε όλα όπως πρέπει; Αν μπορούμε, να τα κάνουμε όλα όπως πρέπει; Στα 25 χρόνια που κάνω αυτήν την δουλειά, δεν έχω δει κάποιον να γίνεται πλούσιος μέσα από την εστίαση. Κάποιες εξαιρέσεις βέβαια υπάρχουν, που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Όπως έχει πει και κάποιος παλαιότερος από μένα, από την εστίαση μπορείς να βγάλεις μία μικρή περιουσία, ξεκινώντας από μία μεγάλη.
Ήταν λοιπόν αναμενόμενο. Θα μας έκλειναν. Θεωρούν ότι η εστίαση φταίει για την μετάδοση του ιού. Έχουν δίκιο; Εγώ πιστεύω πως όχι, αλλά μένει για να αποδειχθεί. Βέβαια τα πειράματα γίνονται στα τομάρια μας. Το μεγαλύτερο κακό όμως, δεν είναι ότι μας έχουν κάνει πειραματόζωα και παίζουν με την αξιοπρέπεια μας και το ψωμί μας.σήμερα, την εποχή της πληροφορίας, το δύσκολο δεν είναι να βρεις την σωστή απάντηση σε κάποιο πρόβλημα. Το δύσκολο είναι να θέσεις την σωστή ερώτηση. Αυτές τις ημέρες δεν έχω ακούσει καμία σωστή ερώτηση για το τεράστιο πρόβλημα μας
Το μεγαλύτερο κακό είναι, που πολλοί πιστεύουν, ότι μας άξιζε να μας κλείσουν. Είναι ότι μας έκλεισαν χωρίς στην ουσία να μας πουν, πώς θα μας βοηθήσουν. Είναι ότι περιμένουμε πάλι την επιστρεπτέα προκαταβολή για να μπορέσουμε να πληρώσουμε τα ενοίκια και τις ΔΕΚΟ. Είναι ότι την επιστρεπτέα την δίνουν σε νέες επιχειρήσεις με αποτέλεσμα όλοι αυτοί οι επιχειρηματίες που έκαναν επενδύσεις το 2019 και λειτούργησαν λίγους μήνες, τώρα είναι στον αέρα, αντιμετωπίζοντας τεράστια προβλήματα, όπως εξώσεις, γιατί κανείς δεν τους προστατεύει, και κάποιοι ιδιοκτήτες τρίβουν τα χέρια τους που θα πάρουν, έτοιμα μαγαζιά με τεράστιες υπεραξίες. Είναι ότι κανείς ψηφισμένος (από ποιους δεν ξέρω) συνδικαλιστής δεν είχε πει τόσους μήνες τώρα, ότι δεν είναι δυνατόν το λιανεμπόριο να κλείνει στις 9 το βράδυ και η εστίαση στις 12. Είναι το ότι αντί να αναρωτιόμαστε γιατί δεν μας ρώτησε η κυβέρνηση για να μας κλείσει, όταν κλείνουν την εστίαση σε όλη την Ευρώπη, έπρεπε να μας ενημερώσει με απλά λόγια για το πώς θα μας στηρίξει. Το ότι το Σάββατο το πρωί ακούγαμε για τουλάχιστον 2000 ευρώ, ανεξάρτητα μαθηματικού τύπου, που αλλού είναι 1000 ευρώ, βάσει μαθηματικού τύπου, εκτός αν δεν ισχύει, οπότε θα συζητήσουμε τον τύπο από την εφαπτομένη που κάνει το ημίτονο της γωνίας, στην απέναντι γωνία από την είσοδο του μαγαζιού μας, επί την τετραγωνική ρίζα του ποσού των δημοτικών τελών που αδιαλείπτως χρεωνόμαστε μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει. Μα αλήθεια τώρα; Θα ζούμε Νοέμβριο μήνα περιμένοντας να μας βγάλουν χίλια ή δύο χιλιάδες ευρώ επιστρεπτέας προκαταβολής για να πληρώσουμε τι; Το μεγαλύτερο κακό είναι πως υφυπουργός είπε σε κανάλι τηλεόρασης ότι μπορούμε να συνεχίσουμε να δουλεύουμε takeaway. Σαν να μην ξέρουν ποια είναι η δουλειά μας. Όλες αυτές τις επενδύσεις τις κάνουμε για να προσφέρουμε μία συνολική εμπειρία στους πελάτες μας και όχι απλά ένα κομμάτι κρέας η ψάρι. Στο deliveryνοιώθουν δηλαδή όλοι ασφαλείς; Στο deliveryυπάρχει μία ακόμη διαδικασία στο HACCP. Αυτή της συσκευασίας και της μεταφοράς. Αν θέλουμε να είμαστε σωστοί να τα σκεφτόμαστε όλα. Το μεγαλύτερο κακό είναι που κανείς δεν έκοψε τα πόδια όλων αυτών που έκαναν τα πάρτι και έδιναν ψωμί στα κανάλια. Το μεγαλύτερο κακό είναι που 46 συνδικαλιστικοί φορείς ( κοντεύουν να είναι περισσότεροι από τις επιχειρήσεις) θα κάνουν λέει τηλεδιάσκεψη για να αποφασίσουν τις επόμενες κινήσεις του κλάδου. Τώρα; Έχουν χτυπηθεί και τα πέναλτι και έχει γραφτεί και το φύλλο αγώνα. Ξέρετε σήμερα, την εποχή της πληροφορίας, το δύσκολο δεν είναι να βρεις την σωστή απάντηση σε κάποιο πρόβλημα. Το δύσκολο είναι να θέσεις την σωστή ερώτηση. Αυτές τις ημέρες δεν έχω ακούσει καμία σωστή ερώτηση για το τεράστιο πρόβλημα μας.
Με τιμή
Ένας χαζός ταβερνιάρης
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση