Αρχόντισσα: Αυτή είναι η λέξη που μου έρχεται αυτόματα στο μυαλό όταν μπαίνει στο τραπέζι η συναρπαστική κουζίνα της Ανατολής, κομμάτι της οποίας είναι και οι πιο εξευγενισμένες πολίτικες γεύσεις που τόσο περί πολλού έχουμε κι εδώ στην Ελλάδα. Από τις πίτες Καισαρείας, τα σουτζούκια και τους παστουρμάδες μέχρι τα λαχματζούν, τα γιαουρτλού και όλων των ειδών τα λιμπιστικά κεμπάπ αυτή η αρτυμένη με ιστορία αιώνων, νοσταλγία, βαθειά νοστιμιά και ανεπανάληπτα μπαχάρια ανατολίτικη γαστρονομία, κατέχει μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές και όταν είναι αυθεντική ενεργοποιεί στο άψε σβήσε όσο λίγες τους γευστικούς νευρώνες μας. Πάμε να δούμε πέντε από τα πιο ενδιαφέροντα και τσεκαρισμένα ανατολίτικα στέκια στην Αθήνα, που μοσχοβολάνε από αυτές τις μνήμες και τα αρώματα.
Ποιος να του το’ λέγε του Σινάκ και της Τσιτσέκ όταν ήρθαν ως πολιτικοί πρόσφυγες από την Τουρκία πριν από τριάντα και βάλε χρόνια ότι η βραβευμένη «Μικρά Ασία» τους (Μοσχονησίων 20 & Θήρας, Πλ. Αμερικής 210 8644698) στη Πλατεία Αμερικής θα γινόταν πόλος έλξης ανθρώπων από όλη την Αθήνα για τα ανεπανάληπτα κεμπάπ τους, με αιχμή του δόρατος το μπεϊντί και το γιαουρτλού. Εξαιρετικό είναι σταθερά και το μερακλίδικο ντονέρ τους, ενώ αν το προπαραγγείλετε εγκαίρως η Τσιτσέκ θα σας ετοιμάσει ατζέμ πιλάφ που θα θυμάστε για καιρό. Όταν ακόμα η Ομόνοια ήταν το μοναδικό κέντρο στην πρωτεύουσα - μιλάμε πριν από εβδομήντα πέντε χρόνια - ο Σταύρος Σαββόγλου με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη έβγαινε με μια ψησταριά στο δρόμο και τα κεμπάπ του ρίχναν λιπόθυμους τους περαστικούς. Θα έχετε ίσως ακούσει για ένα σουβλάκι που έχει ταξιδέψει πολλές φορές «κανονικά και με το νόμο» μέχρι Αγγλία και Αμερική. Μπορεί να είναι αστικός μύθος αλλά ξεκίνησε από τον «Λευτέρη τον Πολίτη» (Σατωβριάνδου 20, τηλ. 210 5225676) ο οποίος από το 1951 τυλίγει σε φανταστική πίτα κεμπάπ (πλέον είναι μοσχαρίσιο) και βάζει μέσα μόνο ντομάτα, κόκκινο πιπέρι από την Αριδαία και κρεμμύδι. Πρόσφατα άνοιξαν κι ένα νέο πόστο στην οδό Ρόμβης, αλλά η έδρα παραμένει στην Ομόνοια κι έχει άλλη χάρη.
Δεν ήμουν ποτέ φίλος του φαλάφελ, αλλά από όσα έχω δοκιμάσει στην Αθήνα όλα αυτά τα χρόνια (και πιστέψτε με δεν είναι λίγα) κανένα δε συγκρίνεται με εκείνο το ροδοτηγανισμένο, ζουμερό και πιο αυθεντικό δε γίνεται φαλάφελ του Ιμπραήμ στη Πλατεία Βάθης. Το μαγαζί λέγεται Falafel Abo Melad (Λιοσίων 1, Αθήνα τηλ. 2105224880) όλοι λένε «πάμε στον Ιμπραήμ. Εκεί να δείτε τι γίνεται κάθε μέρα. Λαϊκό προσκύνημα. Λουκούμι είναι και το αρνίσιο κεμπάπ του, αλλά όσο και να φάτε σας προτείνω στο τέλος να μη σνομπάρατε καθόλου τα χειροποίητα γλυκά. Κάθε φορά που πηγαίνω σκέφτομαι το ίδιο πράγμα: Πανάξιο, το αστέρι του! Για να είμαι ειλικρινής, ακριβώς το ίδιο σκέφτομαι και για την περίπτωση του επί σειρά ετών βραβευμένου Feyrouz (Καρόρη 23, Κέντρο τηλ. 213 0318060) για το κορυφαίο λαχματζούν της Αθήνας από τα χέρια της Φεϊρούζ - Ελένης, η οποία σερβίρει μεταξύ άλλων και το ξακουστό στις όχθες του Βοσπόρου «νοχουτλού», με ρύζι μπασμάτι, ρεβίθια και ψιλοκομμένο κοτόπουλο και αχνιστή μαχλούτα. Υπάρχει όμως κι ένα δεύτερο μαγαζί με την υπογραφή Feyrouz που κεντράρει αποκλειστικά σε μεσανατολίτικα γλυκίσματα, όπως καζάν ντιπί, κιουνεφέ, σεκέρ παρέ κτλ. Τα πάνε κι εδώ περίφημα.
Θα ρίξουμε αυλαία από τη γειτονιά της Νέας Σμύρνης όπου ο Γιλμάζ (με μεγάλη εμπειρία σε εστιατόρια) μαζί με τη σύντροφο του Σουλτάν άνοιξαν πριν από τρία χρόνια το Döner.Τzh (Αιγαίου και Βιζυηνού 2 τηλ. 210 9310411), όπου το ντονέρ ψήνεται σε ξύλα και είναι πραγματικά εξαίσιο. Οτιδήποτε σερβίρουν είναι χειροποίητο, ολόφρεσκο και μαγειρεμένο με πολλή φροντίδα, μαστοριά και μεράκι: από τα μαντί και το κεμπάπ μέχρι το χουνκιάρ τους και τα νερομπούρεκα. Αγαπάνε ιδιαιτέρως και το βούτυρο, αλλά κατά ένα (και τόσο τελικά) περίεργο τρόπο το φαγητό δεν είναι βαρύ κι ασήκωτο. Πολύ ωραία δουλειά.
Ποιος να του το’ λέγε του Σινάκ και της Τσιτσέκ όταν ήρθαν ως πολιτικοί πρόσφυγες από την Τουρκία πριν από τριάντα και βάλε χρόνια ότι η βραβευμένη «Μικρά Ασία» τους (Μοσχονησίων 20 & Θήρας, Πλ. Αμερικής 210 8644698) στη Πλατεία Αμερικής θα γινόταν πόλος έλξης ανθρώπων από όλη την Αθήνα για τα ανεπανάληπτα κεμπάπ τους, με αιχμή του δόρατος το μπεϊντί και το γιαουρτλού. Εξαιρετικό είναι σταθερά και το μερακλίδικο ντονέρ τους, ενώ αν το προπαραγγείλετε εγκαίρως η Τσιτσέκ θα σας ετοιμάσει ατζέμ πιλάφ που θα θυμάστε για καιρό. Όταν ακόμα η Ομόνοια ήταν το μοναδικό κέντρο στην πρωτεύουσα - μιλάμε πριν από εβδομήντα πέντε χρόνια - ο Σταύρος Σαββόγλου με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη έβγαινε με μια ψησταριά στο δρόμο και τα κεμπάπ του ρίχναν λιπόθυμους τους περαστικούς. Θα έχετε ίσως ακούσει για ένα σουβλάκι που έχει ταξιδέψει πολλές φορές «κανονικά και με το νόμο» μέχρι Αγγλία και Αμερική. Μπορεί να είναι αστικός μύθος αλλά ξεκίνησε από τον «Λευτέρη τον Πολίτη» (Σατωβριάνδου 20, τηλ. 210 5225676) ο οποίος από το 1951 τυλίγει σε φανταστική πίτα κεμπάπ (πλέον είναι μοσχαρίσιο) και βάζει μέσα μόνο ντομάτα, κόκκινο πιπέρι από την Αριδαία και κρεμμύδι. Πρόσφατα άνοιξαν κι ένα νέο πόστο στην οδό Ρόμβης, αλλά η έδρα παραμένει στην Ομόνοια κι έχει άλλη χάρη.
Δεν ήμουν ποτέ φίλος του φαλάφελ, αλλά από όσα έχω δοκιμάσει στην Αθήνα όλα αυτά τα χρόνια (και πιστέψτε με δεν είναι λίγα) κανένα δε συγκρίνεται με εκείνο το ροδοτηγανισμένο, ζουμερό και πιο αυθεντικό δε γίνεται φαλάφελ του Ιμπραήμ στη Πλατεία Βάθης. Το μαγαζί λέγεται Falafel Abo Melad (Λιοσίων 1, Αθήνα τηλ. 2105224880) όλοι λένε «πάμε στον Ιμπραήμ. Εκεί να δείτε τι γίνεται κάθε μέρα. Λαϊκό προσκύνημα. Λουκούμι είναι και το αρνίσιο κεμπάπ του, αλλά όσο και να φάτε σας προτείνω στο τέλος να μη σνομπάρατε καθόλου τα χειροποίητα γλυκά. Κάθε φορά που πηγαίνω σκέφτομαι το ίδιο πράγμα: Πανάξιο, το αστέρι του! Για να είμαι ειλικρινής, ακριβώς το ίδιο σκέφτομαι και για την περίπτωση του επί σειρά ετών βραβευμένου Feyrouz (Καρόρη 23, Κέντρο τηλ. 213 0318060) για το κορυφαίο λαχματζούν της Αθήνας από τα χέρια της Φεϊρούζ - Ελένης, η οποία σερβίρει μεταξύ άλλων και το ξακουστό στις όχθες του Βοσπόρου «νοχουτλού», με ρύζι μπασμάτι, ρεβίθια και ψιλοκομμένο κοτόπουλο και αχνιστή μαχλούτα. Υπάρχει όμως κι ένα δεύτερο μαγαζί με την υπογραφή Feyrouz που κεντράρει αποκλειστικά σε μεσανατολίτικα γλυκίσματα, όπως καζάν ντιπί, κιουνεφέ, σεκέρ παρέ κτλ. Τα πάνε κι εδώ περίφημα.
Θα ρίξουμε αυλαία από τη γειτονιά της Νέας Σμύρνης όπου ο Γιλμάζ (με μεγάλη εμπειρία σε εστιατόρια) μαζί με τη σύντροφο του Σουλτάν άνοιξαν πριν από τρία χρόνια το Döner.Τzh (Αιγαίου και Βιζυηνού 2 τηλ. 210 9310411), όπου το ντονέρ ψήνεται σε ξύλα και είναι πραγματικά εξαίσιο. Οτιδήποτε σερβίρουν είναι χειροποίητο, ολόφρεσκο και μαγειρεμένο με πολλή φροντίδα, μαστοριά και μεράκι: από τα μαντί και το κεμπάπ μέχρι το χουνκιάρ τους και τα νερομπούρεκα. Αγαπάνε ιδιαιτέρως και το βούτυρο, αλλά κατά ένα (και τόσο τελικά) περίεργο τρόπο το φαγητό δεν είναι βαρύ κι ασήκωτο. Πολύ ωραία δουλειά.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση